مومن؛ مسئول گفتار و رفتار خویش

در شرایط فعلی و بسیار کمتر در گذشته ، ما شنیده ایم و دیده ایم که کارگزاران تاخیر یا گره خوردن در کار مشتری را گزارش می دهند ، یا از طرف مسئولان بر خلاف حقوق شهروندان ، ضمن ابراز پشیمانی در مجامع خانوادگی ، اظهار داشتند که این یک دستور عالی است. ، که آنها انجام داده اند و از تلاش برای توجیه چنین رفتارهای غیراخلاقی به عنوان “بهانه” رضایت ندارند و خود را از مسئولیت رفتار خود و سرزنش وجدان خود نجات می دهند!

این نویسنده که سالها به عنوان مدیر میانی در قوه مجریه فعالیت داشته است ، همواره سعی کرده است تا به تصمیمات و اقدامات و همچنین آنچه انجام می دهد توجه کند و به او دستور می دهد که اعتقاد داشته باشد.

قرآن کریم می گوید: “پروردگارا ، موفق باشید و موفق باشید!” آقا “ما رهبران و بزرگان خود را دنبال می کنیم و راه را گم کرده ایم.” (احزاب: 67)
در فرهنگ دینی ، واژه “بهانه” شنیدنی و قابل قبول نیست. آیه ذکر شده در ابتدای یادآوری ، زبان مردم جهنم است که قضاوت می کردند از دستور بزرگان پیروی می کنند تا آنها را فریب دهند.
در آموزه های محمد ، پیامبر و علویان ، اگر خداوند آنها و مؤمنانشان را رحمت کند ، همه تصمیمات و اعمال باید با تصور و اعتقاد شخصی صحیح همراه باشد ، و اطاعت کورکورانه از دستورات پروردگار قدرت را نمی توان مسئولیت اخلاقی عامل و عامل دانست. هر تصمیمی باید اتخاذ شود و مسئولیت اخلاقی مرتکب را باید همزمان انجام داد ، مگر اینکه مرتکب نابالغ یا احمق باشد.

امام علی در نامه ای از مالک اشتر می گوید:
«فَاسْمَعُوا لَهُ وَأَطِيعُوا أَمْرَهُ فِيمَا طَابَقَ الْحَقَّ؛ به او گوش فرا دهید و دستورالعمل های مناسب را دنبال کنید!

و پیامبر اسلام می گوید که باید صلح با او برقرار شود:
“از موجودات در گناه آفرینش پیروی نکنید.” پیروی از مخلوق نباید از مرزهای الهی منحرف شود.
از مطالب فوق ، روشن است که در آموزه های اسلامی ، توجیه سوء رفتار و ظلم کارگزاران با این جمله: من نماینده هستم و عذرخواهی می کنم ، نه تنها هیچ پایه ای ندارد. در مقابل ، همه مسئول تصمیمات و اقدامات خود هستند.
بر این اساس ، من می خواهم خودم و سایر عوامل عزیز عامل این اصل مهم اخلاق دینی ، یعنی مسئولیت اخلاقی کار و اقدامات خود را یادآوری کنم.