کاسترو از عقب نشینی شوروی آزرده خاطر و حتی عصبانی بود و حتی به این دلیل معروف است که روز آخر به خروشچف گفت: “موشک اول را شلیک کن!” اما خروشچف این کار را نکرد.
به گزارش رویداد برتر ، این روزنامه اعتماد وی نوشت: “کل بحران یا به عبارتی” دیوانگی کامل “از 14 تا 28 اکتبر 1962 فقط دو هفته طول کشید. با این حال ریشه آن به مدت طولانی برمی گردد. بحران موشکی کوبا نامیده می شد زیرا ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی این کشور از قلمرو این کشور کوچک به عنوان منطقه آزمایش استفاده کرده است. البته دولت کوبا نیز در این زمینه نقشی منفعلانه ایفا نکرد و خود یک طرف درگیری و به اصطلاح “آتش نشانی” ما بود.
ماجرا از آنجا آغاز شد که یک جاسوس آمریکایی از حرکات مشکوک شوروی در خاک کوبا عکاسی کرد و صحت گزارش های سیا درباره ساخت پایگاه موشکی در این جزیره را نشان داد. چند روز بعد ، رئیس جمهور وقت جان اف کندی در آن سخنرانی معروف 18 دقیقه ای درباره شواهد قانع کننده خطر موشک صحبت کرد. وی سپس به نیکیتا خروشچف (رهبر وقت اتحاد جماهیر شوروی) پیغامی فرستاد: “امیدوارم او کاری را که هیچ حکیمی انجام نمی دهد انجام ندهد و جهان را به جنگی نبرد که هیچ برنده ای نداشته باشد.” خروشچف گفت: “اهداف ما ، مثل همیشه ، دفاعی است و تا زمانی که مرزهای کوبا امن باشد ، مشکلی پیش نخواهد آمد.”
درگیری آنها فراتر از شعارهای معمول دو طرف بود و با نزدیک شدن کشتی های آمریکایی به سواحل کوبا و زیردریایی های شوروی به سمت کارائیب راهی خطرناک را در پیش گرفت. بسیاری هنوز در آن زمان جنگ جهانی دوم را به یاد می آوردند و ذهن آنها برای درگیری بزرگ ، خونین و ویرانگر دیگری آماده بود ، اما کریس هارمن گفت در صورت قربانی شدن بیشتر مردم و نابودی جهان ، این جنگ سرد گرم نمی شود. او نابود شد. “فقط به دلیل عقب نشینی خروسچف در آخرین لحظه و توافق برای خلع سلاح موشکها از جنگ جلوگیری شد.
کاسترو از عقب نشینی اتحاد جماهیر شوروی آزرده خاطر و حتی عصبانی بود و حتی به این دلیل معروف است که روز آخر به خروشچف گفت: “موشک اول را شلیک کن!” با این حال ، خروشچف چنین کاری نکرد ، “زیرا بعید به نظر می رسد که روسیه فقط برای لذت کوبا خطر نابودی شهرهای خود را در مبادلات هسته ای داشته باشد.”
پیام تمام شد