لنفوم چشم نوعی سرطان چشم است. این شایع ترین نوع بدخیمی در چشم است. لنفوم چشم می تواند باعث قرمزی یا از دست دادن بینایی شود و در صورت پیشرفت می تواند منجر به آسیب دیدگی و کوری شود. در هر شرایطی که هر کسی می تواند به یک بیماری چشمی مبتلا شود ، نقص در سیستم ایمنی از عوامل خطر ابتلا به این بیماری است.
عصر ایران با نقل قول از Warri Well Health گزارش داد: “تشخیص قطعی لنفوم چشمی نیاز به نمونه برداری از چشم دارد که یک عمل جراحی دقیق است.” درمان برای جلوگیری از پیشرفت بیماری شامل جراحی ، شیمی درمانی و پرتودرمانی است.
انواع لنفوم چشم
لنفوم داخل چشمی اولیه
لنفوم داخل چشمی اولیه (PIOL) ، همچنین به عنوان لنفوم ویتروورتینال شناخته می شود ، شایع ترین لنفوم چشم است و به دنبال آن لنفوم آدنکس چشمی و لنفوم یوویل است.
این لنفوم در شبکیه چشم (در پشت چشم واقع شده است ، که نور را حس می کند و آن را به علائم تفسیر شده توسط مغز تبدیل می کند) ، زجاجیه (ماده ژله مانند که بیشتر کره کره چشم را پر می کند) یا عصب بینایی دیده می شود. (عصبی که ورودی بصری را حس می کند).
لنفوم داخل چشمی اولیه به عنوان لنفوم سیستم عصبی مرکزی در نظر گرفته می شود زیرا از ساختارهای چشم حاصل می شود که بخشی از سیستم عصبی است.
تومور معمولاً تهاجمی است و اغلب به مغز گسترش می یابد.
– لنفوم ناف
این تومور ، یعنی uvea ، ناحیه چشم زیر صلبیه (قسمت سفید چشم) را تحت تأثیر قرار می دهد. لنفوم حفره می تواند بر کوروئید (رگهای خونی چشم) ، عنبیه (قسمت رنگی اطراف مردمک) یا قسمت مژگانی (عضلات و سایر ساختارهای اطراف عنبیه) تأثیر بگذارد.
این نوع لنفوم اغلب درجه پایین در نظر گرفته می شود زیرا معمولاً خیلی تهاجمی نیست.
– لنفوم آدنکس چشم
این نوع لنفوم در ساختارهای نزدیک به چشم اما در خارج از چشم شروع می شود. لنفوم آدنکس چشم می تواند شامل سوراخ چشم (ملتحمه) ، ملتحمه (مخاط داخل پلک) ، غده اشکی (ساختاری که مجاری اشک را تشکیل می دهد) یا پلک باشد.
انواع دیگری از سرطان چشم وجود دارد مانند رتینوبلاستوما و ملانومای چشم که لنفوم نیستند. سرطانهای غیر لنفومای چشم علائم ، علل ، پیش آگهی و روشهای درمانی متفاوتی نسبت به لنفوم چشم دارند.
علائم لنفوم چشم
علائم اولیه لنفوم چشم نسبتاً غیر اختصاصی است و ممکن است شبیه علائم عفونت های چشمی ، بیماری های دژنراتیو چشم یا التهاب چشمی باشد. شایعترین علائم اولیه شامل تغییرات جزئی در بینایی و ناراحتی خفیف تا متوسط است.
لنفوم چشم می تواند از یک چشم شروع شود ، اما معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند.
علائم لنفوم چشم:
– حساسیت به نور
تاری دید یا کاهش بینایی
– لکه ها یا چیزهای شناور را مشاهده کنید
– سرخی
خشکی چشم
– سوزش چشم
– تغییر رنگ چشم مایل به زرد
– ظهور برجستگی در چشم ها
– مقدار زیادی در چشم یا اطراف آن
– چشم ها ناهموار است
– پلک های متورم
اثرات مشابه ممکن است در هر دو چشم دیده شود ، اما ممکن است در یک چشم نسبت به چشم دیگر بارزتر باشد. همچنین ممکن است هر چشم اثرات مختلف بیماری را تجربه کند.
تومورهای پیشرفته
لنفوم چشم می تواند بزرگ شود و اثرات واضح تری ایجاد کند. تومورهای بزرگ به دلیل فشار روی کره چشم می توانند برخی علائم را ایجاد کنند.
سرطان پیشرفته چشم:
حرکات چشم را محدود می کند یا باعث دوگانگی می شود
– چشم را فشار دهید تا بزرگ یا برجسته شود
به عصب بینایی فشار وارد کنید و باعث کاهش بینایی شوید
باعث التهاب و نوروپاتی بینایی می شود
– در آن حالت به ساختارهای موجود حمله می کند
– به مغز گسترش می یابد و باعث ضعف ، بی حسی ، سرگیجه یا سایر اثرات می شود
دلایل
لنفوم نوعی سرطان است که در اثر تکثیر غیر طبیعی و مضر بافت لنفاوی تشکیل شده از سلولهای ایمنی و پروتئین ها ایجاد می شود. لنفوم چشم در اثر تکثیر سلولهای B (غالباً) یا سلولهای T ایجاد می شود که دو نوع سلول ایمنی هستند.
لنفوم چشمی می تواند یک تومور اولیه باشد که از چشم منشا می گیرد و به طور بالقوه به ساختارهای مجاور نفوذ می کند ، یا ثانویه ، به عنوان مثال ، لنفوم در قسمت دیگری از بدن تشکیل می شود و به چشم گسترش می یابد.
لنفوم ، از جمله لنفوم چشمی ، هنگامی اتفاق می افتد که تغییرات ژنتیکی در DNA رفتار سلولهای ایمنی را تغییر دهد. این جهش ها سلول ها را از نظر نقش آنها در سیستم ایمنی بدن بی اثر می کند. علاوه بر این ، تغییرات باعث تکثیر و گسترش بیش از حد سلول ها می شود.
به طور کلی ، لنفوم های چشمی توده توموری را در چشم یا اطراف آن تشکیل می دهند.
عوامل خطر
لنفوم های چشمی می توانند بدون هیچ عامل خطری ایجاد شوند ، اما سابقه بیماری ایمنی ، نقص ایمنی و شیمی درمانی یا پرتودرمانی ممکن است خطر ابتلا به لنفوم چشم را افزایش دهد.
عوامل خطر ممکن است منجر به جهش هایی شود که قبلاً ذکر شد. اگر یک سلول جهش یافته زنده بماند ، می تواند منجر به سرطان شود.
تشخیص
تومورهای چشم را می توان با معاینات غیرتهاجمی چشم ، تصویربرداری و بافت شناسی تومور تشخیص داد. ارزیابی پزشکی همچنین شامل بررسی لنفوم در قسمت دیگری از بدن است.
طبقه بندی تومور براساس تعیین نوع ، درجه و مرحله تومور است.
Type: این توصیف نوع سلول است و منشا سلول را مشخص می کند. به عنوان مثال ، لنفوم چشمی اولیه ممکن است لنفوم سلول B یا لنفوم سلول T باشد. این را می توان با بررسی میکروسکوپی نمونه تومور گرفته شده از طریق بافت شناسی انجام داد. علاوه بر این ، روش های سیتومتریک و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) روش های آزمایشگاهی هستند که می توانند براساس خصوصیات مولکولی آنها به شناسایی انواع سلول کمک کنند.
درجه: این میزان پرخاشگری تومور را تعیین می کند. به طور معمول ، سلول های گرفته شده از طریق بافت شناسی تحت میکروسکوپ بررسی می شوند تا بدخیمی مشخص شوند.
مرحله: این بازتاب اندازه تومور است. برای تشخیص مرحله لنفوم چشم نیاز به آزمایش های تشخیصی مانند ام آر آی مغز یا صورت است.
لنفوم می تواند هوچکین یا غیر هاچکین باشد. بیشتر لنفوم های چشمی تومورهای غیر هوچکین هستند. این تمایز بر اساس مشخصات خاصی که در ارزیابی نمونه مشاهده می شود ، انجام می شود. به طور کلی ، تومورهای غیر هوچکین از تومورهای هاچکین بیشتر تهاجمی هستند.
از بین بردن بافت
نمونه برداری از بافت برای تشخیص تومور چشم یک روش جراحی است که در آن نمونه ای از بافت چشم گرفته می شود. برای جلوگیری از آسیب یا هرگونه اختلال در بینایی ، این امر به حداقل برداشتن بافت نیاز دارد.
معمولاً نمونه ای از فرد بلافاصله به آزمایشگاه ارسال می شود اما ارائه نتایج کامل ممکن است چند روز طول بکشد.
رفتار
لنفوم های چشم به تنهایی بهبود نمی یابند. به دلیل ماهیت غیر اختصاصی ظاهر لنفوم اولیه چشمی ، تشخیص آن چالش برانگیز است.
شیمی درمانی یک درمان سیستمیک است که تومورهای اولیه و همچنین ضایعات متاستاتیک را درمان می کند. اگر درگیری سیستم عصبی مرکزی وجود داشته باشد ، درمان سیستمیک توصیه می شود.
پرتودرمانی خارجی (EBRT) یک درمان موضعی است که می تواند به طور خاص برای هدف قرار دادن تومور چشم استفاده شود یا همچنین می تواند برای درمان متاستازهای مغزی برای کاهش تومور استفاده شود.
همه تومورها بر اساس طبقه بندی آنها درمان می شوند.
تومورهای اولیه داخل چشم با شیمی درمانی مبتنی بر متوترکسات و پرتودرمانی خارجی درمان می شوند. عود پس از درمان نسبتاً شایع است ، اما بقا را بهبود می بخشد و به حفظ بینایی کمک می کند.
لنفوم حفره معمولاً با پرتودرمانی با پرتو خارجی و داروی ریتوکسیماب درمان می شود.
تومورهای چشمی Adnexal با اشعه ، اشعه خارجی و ریتوکسیماب درمان می شوند.
عوارض جانبی پرتودرمانی خارجی شامل موارد زیر است:
خشکی چشم
– نظرات آب
– نوروپاتی بینایی ایسکمیک
– آتروفی عصب بینایی
– گلوکوم نئوواسکولار
بسیاری از این عوارض جانبی می تواند از ناراحتی تا کاهش کامل بینایی باشد. با این حال ، عوارض جانبی درمان لنفوم چشمی به اندازه لنفوم های چشمی درمان نشده مضر نیستند.
پیام تمام شد