او گفت من ممکن است شبیه لی باشم، اما اسم من دکتر ارنست دیستل مایر است. در میان جنجال ها و تکذیب ها، ناگهان یکی از آشنایان قدیمی – که نمی دانست کجا – روبرو شد و به لی گفت: «سلام دکتر لی! اینجا چه میکنی!”
رویداد برتر، به نقل از این روزنامه اعتماد اولین پاسخ به این سوال که دادگاه نورنبرگ چه بود؟ جان داونپورت در کتاب محاکمه‌های نورنبرگ که به فارسی نیز ترجمه شد، می‌نویسد: «بسیاری از نازی‌ها از عدالتی که در پایان جنگ جهانی دوم مستحق آن بودند، فرار کردند، اما نه همه آنها». پس از پیروزی نظامی، متفقین عملیات گسترده ای را برای جستجوی جنایتکاران آغاز کردند. در عرض یک سال، صدها نازی سابق دستگیر شدند. از جمله مهمترین آنها کسانی بودند که به دادگاه نورنبرگ آورده شدند. آنها مقاماتی بودند که یا به نازی ها اجازه دادند به قدرت برسند یا به هیتلر کمک کردند تا نقشه جنگ و قتل را اجرا کند. این گروه خاص از جنایتکاران قبل از خشک شدن جوهر امضاها دستگیر شدند. عده ای به دام افتادند و برخی دیگر تسلیم شدند. در هر صورت، تمامی رهبران نازی که توسط متفقین دستگیر شده اند به ارتکاب جنایت علیه کل جهان متهم شده اند.
برخی از رهبران متفقین، مانند وینستون چرچیل، استدلال کردند که نیازی به محاکمه نیست و همه رهبران دستگیر شده نازی باید فورا تیرباران شوند، اما تحت فشار اتحاد جماهیر شوروی و شخص استالین، آنها تصمیم گرفتند علناً همه بازداشت شدگان را قبل از دستگیری محکوم کنند. اجرا شده. (علاقه رفیق استالین به برگزاری «محاکمه» نه تنها توسط رهبران حزب نازی، بلکه حتی اتحاد جماهیر شوروی به خوبی شناخته شده بود.) چنین روزی ادامه یافت. متعاقباً برای همه آنها کیفرخواست صادر شد، به این معنی که طبق قوانین ایالات متحده و انگلیس، متهم از صحبت با بازپرس معاف بود و می توانست تا روز محاکمه با کسی به جز وکیل خود صحبت نکند. به
اکثر آنها نوشتند که هر دو می ترسند و نگران هستند و نمی دانند در دادگاه چه چیزی در انتظارشان است. فقط رابرت لی، وزیر سابق کار (“رهبر جبهه کار امپراتوری”) به نگهبانان توهین کرد و اصرار داشت که به جای این تحقیر تمام نشدنی، هر چه زودتر تیرباران شوند. او در اوج خشم ناخواسته اما دائماً به یک واقعیت تاریخ اشاره می کرد و می گفت: “ما را پشت دیوار بردارید و به ما شلیک کنید!” – تو برنده ای! حق با اون بود. اگرچه او و دیگر رهبران حزب نازی جنایتکار بودند و باید مورد قضاوت و مجازات قرار می گرفتند ، اما اگر روند جنگ متفاوت باشد و نتیجه نهایی – طرف پیروز – تغییر کند ، عدالت معنای دیگری خواهد داشت و متهم و قاضی باید جایگزین شود. به عبارت دیگر ، باند مواد مخدر هیتلر نه به دلیل عضویت در حزب نازی ، بلکه به دلیل شکست در جنگ محاکمه شد.
با کنار گذاشتن این بحث ، آنها درباره روبرت لی می نویسند ، که پس از جنگ فرار کرد و در کلبه ای در گوشه ای از بایرن پنهان شد. در نهایت آمریکایی ها ظاهر شدند و جالب است که او نه تنها با هیتلر کار کرد و در ابتدا به حزب نازی پیوست، حتی هویت خود را انکار کرد و گفت من می توانم شبیه لی بشوم، اما اسم من دکتر ارنست دیستل مایر است. در میان بحث و جدل و انکار، ناگهان یکی از آشنایان قدیمی آمد – نمی دانست کجا – و به لی گفت: «سلام دکتر لی! اینجا چکار می کنی! “” بدون اینکه گفته شود لی قبل از شروع محاکمه در سلولش خودکشی کرد ، اما سایر زندانیان در سقوط بعدی اعدام شدند. “
انتهای پیام