مداحان به دنبال سیاهی لشکر نباشند
رویداد برتر/ قم دبیر جامعه ایمانی مشعر گفت: هیئت باید کارکرد اجتماعی داشته باشد و به عنوان یک بالماسکه و مناسک عمل کند، علم مناسک و مناسک را بیاموزد، اما به آنها بسنده نکند. درد قرآن و اجتماع باید همان درد مردم باشد. مداحان و قاریان قرآن نه تنها باید به نوشتن و خواندن و سیاه نمایی مخاطبان مشغول شوند، بلکه به درد مردم نیز توجه کنند.
رحیم آب فروش دبیر جامعه ایمانی مشعر در پنجمین همایش ملی «مسئولان جوامع فرهنگی قرآن عصر» که امروز 12 آبان ماه در مجتمع یاوران مهدی قمی با مشارکت فرهنگیان و فرهنگیان آغاز شد، سخنرانی کرد. قرآن. فعالان و شخصیت ها وی نحوه ترویج جریان قرآن، ورود به عرصه های مردمی و اقدامات اجتماعی را تبیین کرد و گفت: بدنه اجتماعی هیئتی است که در بطن جامعه قرار دارد، دردهای مردم را می بیند و آنها را حل می کند، مشکلات؛ ما می توانیم قرآن را به یک ستاد و واحد و مرکز بخوانیم و نمیتوانیم خانواده را جدا کنیم و در ستاد و ستاد دیگری بگذاریم که اگر اینطور است باید از خشم پیامبر بترسید.
وی ادامه داد: ما جلسات هیئتی داریم که از قرآن خبر ندارند، از طرفی جلسات قرآنی داریم که از اهل بیت اطلاعی ندارند. بدن و مجموعه قرآن باید در اطراف ثقلین باشد، همچنین مجموعه عصر و مشعر.
دبیر جامعه ایمانی مشعر تصریح کرد: باید ترتیب ساختاری داده شود تا قرآن و عترت در همه مجموعه ها در کنار هم قرار گیرند و ثابت کنیم که از هم جدا نیستند. جامعه ایمانی عصر، مشعر، فتح و فتوح نیز همین است. اجلاس مرکز فرهنگی تراز انقلاب اسلامی است.
هیئت و مجموعه قرآن باید به درد مردم توجه کند
آبفروش با اشاره به اینکه شورای اجتماعی یعنی مؤمنان باید برای احیای شرع دور اوزان جمع شوند، افزود: هیئت باید بهترین قاریان، مداحان، مجریان و همه فنون را در خدمت جذب محتوا، اشاعه آن در جامعه، چشیدن طعم قرار دهد. آن را در زندگی همه مخاطبانش، فقط به سینه نکوبید و اشک نریزید.
دبیر جامعه ایمانی مشعر گفت: در دوره هیئت رویکردهای مختلفی را در پیش گرفتیم، در سال 1390 فضای کلی هیئت ها دچار رکود شد و به سمت هیئت های فرهنگی رفت. در گذشته فضایی وجود داشت که مردم خود را مدیون و وابسته و وابسته به بدن می دانستند، اما در آن سال ها درد لوح و مجموعه قرآن با درد مردم یکی نبود. مردم درد دیگری داشتند. ستایش نویس درگیر نویسندگی و خوانندگی بود و مخاطب غرق در دنیای خودش بود.
آبفروش با اشاره به اینکه علت اصلی جدا شدن درد و مشکل هیئت از درد و مشکلات مردم بود، گفت: مخاطبان هیئت درگیر مشکلات بودند اما کسی نبود که درد را بفهمد. و مطابق روحش با او صحبت کن. تحسین کننده حرف خود را می زند و مخاطب آنچه را که نیاز دارد نمی شنود و مخاطب به صورت سیاه ارتش دیده می شود. مو حسین یکتا در همایشی گفت: می دانید چرا با هر تیپی برای تشییع شهدا می آیند؟ چون می بینند این شهید وقتی باید برای کشور جنگید و برای جانش ایستاد، اما الان هیئت ها چه کار می کنند؟
وی بیان کرد: زلزله کرمانشاه زلزله ای بود تا این حرکت را در مسیر خود قرار دهد، در زمان زلزله هیچ برنامه از پیش تعیین شده ای وجود نداشت، هیئت ها به صورت خودجوش برخاستند و هر هیئتی به یک روستا خدمت می کرد و هیئت ها دانشمندانی بودند که بسیاری آن را باور کردند. . این کارکرد دیدار با شهدا را تغییر می دهد، اما این مراسم امام و ولی است. گاهی که راه رستگاری در راه است از ترس عمل نمی کنیم و این اتفاق ثابت کرد که ادبیات بدنه فرهنگی را در اختیار گرفتیم و بعد با بدنه اجتماعی مواجه شدیم که یک بعد آن ورود به فعالیت اجتماعی بود.
آبفروش بدون اتکا به دولت، مستقل در فعالیت های اجتماعی و همراهی مردم گفت: مجموعه اجتماعی مجموعه ای است که پیام خود را به مخاطب منتقل کند، شعارهای لازم را داشته باشد، مخاطب را متقاعد کند، زبان علمی و کاربردی باشد نه لکنت. ” و یک مجموعه اجتماعی باید پوپولیستی باشد، پوپولیسم مورد نیاز است.
فرمود: میدان تقسیم شود; مجموعه قرآن، هیئت یا مسجد باید در وسط هر بخش باشد و بر آن بخش تأثیر بگذارد و در حوزه نفوذ خود و شرعاً در منطقه با مردم همراهی کند. چهل خانه همسایه مسجد، کسی به دلیل فقر بدون مهریه نه، هیچکس گرسنه نیست و غیره.
وی افزود: یکی از برنامه ریزی ها برای رساندن مسجد به خانه ملت، قرار دادن صندوقی در مساجد یا هیئت ها برای قرآن های خانگی بود تا اهالی مسجد وسایل مورد نیاز برای برگزاری مراسم را در منزل دریافت کنند. مسجد کم کم دارد خانه همه را پیدا می کند و این ممکن است کافی نباشد. پس از آن، باید در دل مردم بنشینیم، به آنها گوش کنیم و مشکلاتشان را حل کنیم. به این ترتیب می توان یک ساختار مویرگی در اطراف ایجاد کرد.
انتهای پیام/