کینه توزی انقلابی!  – رویداد برتر

شعاری که عده ای از مسلمانان در روز رحمت (روز انتقام) سر دادند، علی علیه السلام را از گلو به شعار روز رحمت (روز رحمت و مغفرت) تبدیل کرد و آتش ضد انسانی انتقام را خاموش کرد. .
زندگی حکومت نبوی و علویان سرشار از گذشت و گذشت است، اما متأسفانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، میل به انتقام جویی غالب شد و بسیاری از خونریزی ها و مجازات ها یا مبنای قانونی نداشت و یا قابل بخشش بود. ولت

سالهای پس از استقرار جمهوری اسلامی نتوانسته این روحیه انتقام جویی و کینه توزی را از بین ببرد. هزاران ایرانی مقیم خارج از کشور که پس از پیروزی انقلاب بدون ارتکاب جرم از ایران رفته اند و یا گناهانشان نابخشودنی است مشتاق بازگشت به وطن خود هستند و برخی دست کم می خواهند بمیرند و در وطن خود دفن شوند. آنها جرأت بازگشت به ایران را ندارند زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که دستگیر نشوند و تحت انواع آزار و اذیت قرار گیرند.

یکی از این افراد اردشیر زاهدی بود که می خواست به ایران بیاید و در آخر عمرش در اینجا مرد، اما هیچ کس و هیچ نهادی با وجود دخالت مکرر در سیاست هسته ای ایران که یکی از اصول است، کوچکترین حمایتی از او نکرد. جمهوری اسلامی در مقابل آمریکا و غرب دفاع کرد.

اما خشم اردشیر از زاهدی به همین جا ختم نشد که او را از مرگ در خانه محروم کرد، بلکه توسط سیدحسین موسویان، دیپلمات سابق (https://t.me/nasiri42/3274) زاهدی کتابخانه بزرگ و منحصربه‌فردی است. می خواست به کتابخانه دانشگاه تهران کمک کند و بارها به مقامات ایرانی پیام داد که آماده است، اما هیچ کس به آن توجه نکرد و به ناچار آنها را به دانشگاه استنفورد اهدا کرد.

به هر حال معلوم نیست «روز رحمت» نظامى که به نام اسلام برپا شده و خداوند در قرآن پیامبرش را رحمت بر جهانیان (منبع رحمت و مهربانى همه جهانیان) اعلام کرده است. ) روز رحمت و نفرت خواهد بود. و دوقطبی شدن نفرت سیاسی و اجتماعی و غیره. چهل و دو سال ظاهرا برای فرونشاندن خشم و کینه انقلاب کافی نبود!