وقتی معیار انتخاب افراد در حوزه سایبری، سواد و دانش نیست،حمله سایبری به راحتی شکل می‌گیرد
اولین عاملدر این زمینه سکوت ها و تکذیب های مختلفی وجود دارد، نه با سکوت و نه با انتشار منکر راه به جایی نمی بریم. با شناسایی دقیق عوامل این گونه تجربیات می توان دانش را به قسمت های دیگر منتقل کرد و از تکرار وقایع جلوگیری کرد، اما متأسفانه نهادها و سازمان ها یاد گرفته اند که در هنگام وقوع این اتفاقات انکار کنند و سکوت کنند.
دانش با این گونه رفتارها گسترش نمی یابد. به عبارت دیگر اگر این روش ادامه پیدا کند، نه تنها مکان A بلکه مکان B نیز آسیب می بیند و مورد حمله قرار می گیرد زیرا همه در حال انکار و شنیدن هستند.
نکته دوم یعنی ما توسعه رایگان را به جای توسعه مبتنی بر هزینه یاد گرفتیم. به عنوان مثال، ما ویندوز، آنتی ویروس، ابزارهای ITSM و ابزارهای پردازش و غیره را به صورت رایگان تبلیغ کردیم. در حالی که سخت‌افزار هزینه زیادی دارد، دستگاه‌های OPEN معمولاً برای نرم‌افزار یا داده‌های نامشهود و ابزارهای مدیریت دارایی استفاده می‌شوند که شکستن آنها نیز آسان است. لازم به ذکر است که ما همیشه متوجه نفوذ آن به چیزی نمی شویم مگر اینکه قصد هکر نشان دادن قدرت باشد.
سال‌هاست که ما تحت تأثیر همان نرم‌افزاری هستیم که به صورت رایگان دریافت کرده‌ایم، اما متأسفانه از آن آگاه نیستیم زیرا شخصی که از اطلاعات ما استفاده می‌کند همیشه مجبور نیست در مورد استفاده از آن به ما هشدار دهد مگر اینکه بخواهد. بیان قدرت
عامل سوم عدم توجه نهادهایی که برای جلوگیری از این گونه اتفاقات راه اندازی شده اند، دانش روز است. دانش فعلی لزوماً به تحریم مربوط نمی شود. متأسفانه مشاهده می شود که برخی از موسسات مهم ترین نکته در مورد امنیت را جداسازی اینترنت و اینترانت می دانند. امروزه این عمیق ترین شکل ناآگاهی در مورد میزان توانایی شبکه های کامپیوتری است. البته این بستگی به اتصال اینترنت کشور به اینترانت ندارد یا خیر. به عبارت دیگر، مراکزی که از وقوع چنین حوادثی جلوگیری می کنند، وظایف خود را به کمترین میزان ممکن انجام می دهند. بلکه در قالب شعار و شعار.
عامل چهارمعدم توجه واقعی به دانش امنیتی و موضوع توسعه امنیت نرم افزار. نرم افزارهای کشور از تکنیک های امنیتی آگاهی ندارند. این به این دلیل است که متاسفانه مراکزی مانند ماهر و سایر مراکز دانش مشابه، امکانات و امکانات کمتری را به اشتراک می‌گذارند و احتمال هشدار دادن بیشتر است.
همچنین توجه به این نکته ضروری است که در امور فناوری اطلاعات، پیمانکاران بر اساس تخصص، قدرت و استعداد انتخاب نمی شوند، بلکه بر اساس تاییدیه ها و روابطشان انتخاب می شوند.
زمانی که صحبت از فناوری و حفاظت از فناوری به میان می‌آید، نه تنها باید به موضوعات فرعی، بلکه به افرادی که با فناوری آشنا هستند، از جمله شعار جداسازی اینترنت و اینترانت توجه کنیم. مطرح شده است، اما این بحث ها در کشور 20 سال است که متوقف شده و نیاز است که نهادهای نظارتی در این زمینه بهتر مطالعه و اطلاع رسانی کنند.
23302