این در تغییر اصول انقلابی «سیاست موازنه منفی» بین بلوک شرق و غرب باقی مانده از جنگ سرد نیست، بلکه در اجباری است که طبیعتاً تهران را مجبور به ایجاد تغییرات خاصی در سیاست خارجی خود کرد. نگرش های.
مدت کوتاهی پس از بازگشت رئیس جمهور از مسکو و گفتگوی افراطی با «ولادیمیر پوتین»، تهران به طور ناگهانی رویکرد جدید خود را نسبت به مذاکرات وین تغییر داد. وزیر امور خارجه به طور غیرعادی به صراحت اعلام کرده است که تهران آماده مذاکره مستقیم با دولت آمریکا در صورت دستیابی به یک توافق خوب و مطمئن است. او ناظران داخلی و خارجی را به دلیل «رویکرد جدید نسبت به فعالیت هسته‌ای» که نه تنها شامل گفت‌وگوی مستقیم با ایالات متحده، بلکه «مشاوره با همه همسایگان ایران درباره آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» بود، متحیر کرد. مهمتر از آن، علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز اظهاراتی مشابه با حسین امیرعبداللهیان داشت. وی گفت: اگر تجارت خوبی در دسترس باشد، تهران مذاکرات مستقیم با آمریکا را آغاز خواهد کرد. شمخانی با اشاره به تبادل اطلاعات غیررسمی با آمریکا در هفته های اخیر در وین گفت: این روش ارتباطی تنها در صورت توافق خوب می تواند جایگزین روش های دیگر شود. »
رویکرد تهران از سوی واشنگتن بی پاسخ ماند. ند پرایس سخنگوی وزارت امور خارجه بلافاصله به موضع جدید تهران واکنش نشان داد. وی تاکید کرد: ما از گفت‌وگوی مستقیم با مقامات ایرانی درباره این موضوع (هسته‌ای) و همچنین سایر موضوعات استقبال می‌کنیم. جالب اینجاست که او برخلاف دیگر سخنگویان دولت آمریکا، تبادل زندانیان بین تهران و واشنگتن را خارج از توافق وین می دانست. وی با آگاهی از آنچه در توافقنامه 2015 رخ داد، گفت: موضوعاتی مانند تبادل زندانیان بین دو طرف از قبل حاشیه‌ای بوده و با متن مذاکرات فعلی فاصله دارد. در همین حال سخنگوی وزارت امور خارجه ایران، آزادی زندانیان دو قومیتی از سوی تهران را بدون توجه به توافقات، امری بشردوستانه خواند.
اکنون همه منتظر گشایش ها یا نتایج موثر در روابط خارجی ایران هستند. توافق احتمالی آینده در چارچوب مذاکرات مستقیم تهران و واشنگتن راه را برای این امر هموار خواهد کرد. مهمتر از آن، تصمیم تهران با احساس فوریت یا سکوت معنادار در گفتگوی مستقیم ایران و آمریکا توسط جریان ها و گروه هایی که قبلاً آن را مطرح کرده و مخالف بودند، همراه بود. یعنی اکنون از سکوت سکوت یا اپوزیسیون فعال دیروز مشخص می شود که مقاومت در برابر چنین مذاکراتی منشأ ایدئولوژیک و پایبندی به اصول نیست، بلکه پیامدهای گرایش های جناحی و رقابت سیاسی است؛ اما در این راستا مقاومت در برابر چنین مذاکراتی منشأ ایدئولوژیک و پایبندی به اصول نیست. کدام دولت فعلی باید با آمریکایی ها گفتگوی مستقیم داشته باشد؟
ضرب المثل معروفی است که می گوید; وقت آن است که بگوییم در گذشته چه اتفاقی افتاده است، در آینده. کلمه اکنون باید اکنون گفته شود. به همین دلیل است که توافقی که بتواند ایران را با حفظ اعتبار و منزلت خود به جامعه بین المللی بازگرداند، حائز اهمیت است. بنابراین، همه انتقادات، مخالفت ها و موافقت با آنچه در وین و رویکرد جدید سیاست خارجی تهران مورد نیاز است، باید به عنوان توافق احتمالی دنبال شود. این توافق توسط میخائیل اولیانوف، خبرنگار روسیه در وین اعلام شد. وی در توئیت خود با خوش بینانه نوشت: «نمایندگان گروه 1+4 و ایران در نشست روز دوشنبه 25 فوریه 2014 به بررسی بخش مهمی از متن نهایی مذاکرات وین ادامه دادند.» این تمرین کم و بیش موفقی بود. … “.
به این ترتیب، پیامدهای سفر حاشیه ای ابراهیم رئیسی به مسکو را می توان در مستقیم ترین شکل، از چند جهت خلاصه کرد: اول; پوتین نفوذ مسکو را بر مواضع تهران در مقابل رقبای غربی خود نشان داد. دومین؛ تهران سرانجام رویکرد جدیدی را نه تنها در قبال فعالیت‌های هسته‌ای، بلکه در سیاست خارجی خود در پیش گرفته است. سوم؛ به گفته وزیر امور خارجه، تهران موافقت کرده است با همه همسایگان خود در مورد توافق هسته ای آینده رایزنی کند. چهارم؛ نگاه سنتی، نه شرقی و نه غربی نسبت به سیاست خارجی ممکن است در آینده تغییر کند، برخی پیش‌بینی می‌کنند جهت‌گیری شرقی و برخی دیگر آغاز رویکرد تعادل مثبت در سیاست خارجی ایران را پیش‌بینی می‌کنند.
پنجم؛ مقاومت و نمایندگی در برابر رویکردهای سیاسی دولت های تشکیل شده در داخل، بیشتر تحت تأثیر منافع حزبی است و لزوماً تحت تأثیر منافع به اصطلاح ملی یا ارزش های نظری و ایدئولوژیک نیست. خبر در راه است.