خبرهای کلی

گفتا ز که نالیم؛ به بهانه 22 بهمن

انقلاب ما در تاریخ بی نظیر بود. من در مورد چگونگی به وجود آمدن آن در حال حاضر صحبت نمی کنم. اما این یک واقعیت است که این اتفاق افتاده است و بزرگی آن را دوستان و دشمنان نیز از ابعاد مختلف تأیید می‌کنند و برخی از اغراض سیاسی آن را کتمان می‌کنند. ایران اکنون در ابعاد مختلف در جهان حضور دارد. مصدومیت های زیادی هم داشتیم. اما اگر نتوانستیم از آن به خوبی استفاده کنیم، این نقطه ضعف ماست. به خودمان برگردیم، با عشق موضعی و لجبازی دست بدهیم و راه رفتنمان را آسیب شناسی کنیم و با عزمی راسخ به هم کمک کنیم.

سفر رئیس جمهور به مسکو رویداد مهمی بود، اگرچه برخی در مورد چگونگی نشستن بر سر میز مذاکره و شکل ظاهری صحبت کردند. رويه مشترك سه كشور چين، روسيه و ايران از اهميت ويژه‌اي برخوردار بود كه موضوع مهم آن توافق 25 ساله با چين و قرارداد 20 ساله با روسيه بود. پیمان های شانگهای و اوراسیا را به آنها اضافه کنید. همه اینها نشان از پویایی سیاست خارجی ایران دارد.

برخی همه چیز را منفی می بینند و از هر کاری که دولت انجام می دهد انتقاد می کنند. برخی از همه دولت ها انتقاد می کنند و اصلاً به جمهوری اسلامی اعتقاد ندارند، اما برخی دیگر با حکومت خاصی مشکل دارند. اگر دولت مطابق میل آنها سر کار باشد، کوتاهی آنها توجیه می شود. بنابراین، در حالی که نگرانی‌هایی از گرفتار شدن ایران در شرق وجود دارد که در مواردی موجه است، نباید نتیجه گرفت که افتادن در دام غرب بهتر است و هیچ عارضه‌ای ندارد. من وارد این بحث نمی شوم. آنچه مهم است استقلال و قدرت ملی است که علاقمندان به طیف های مختلف باید به آن فکر کنند و برای آن تلاش کنند. دولت بیشترین مسئولیت را دارد.

ظاهر امر نشان می‌دهد که فعالیت‌های خاصی از بیرون شروع شده است، اما کارهای زیادی باید انجام شود. اگر موفق نشویم موفق نخواهیم شد.

وقتی می‌بینیم چقدر ارز با همسایه روسیه داریم و به سهام کوچک خود نگاه می‌کنیم و به این واقعیت که تراز ایران بسیار منفی است، باید خیلی عصبانی شویم و بگوییم این به ما بستگی دارد. یا هر چه باشد از قامت ما مخدوش شده است.

ما باید استفاده و ظرفیت خود را به حدی افزایش دهیم که کشورهای چین و روسیه به درخواست ما، استعداد ما برای دریافت و انتقال فناوری، شوکه شوند. ما باید هر چه زودتر این هنر را به نمایش بگذاریم. دانشگاه‌ها و صنایع باید حرکت کنند و فرصت را برای تحول آموزش و مهارت‌ها برای عموم مردم استفاده کنند. در مورد توسعه آموزش و پرورش و اهمیت آن نوشتم. اگر این کار را نکنیم، آنها شما را در محل کار خواهند دید و ما همچنان باید در ضعف خود منفعل باشیم. علیرغم مبارزات در برخی مناطق، ما نشان دادیم که در بسیاری از مناطق دیگر نبودیم. چرا محصولات کشاورزی کشور را برگردانید؟ چرا هنوز توافق واقعی نداریم، اطلاعات درستی نداریم، سیاست یکسانی در داخل و خارج نداریم، با وجود اینکه هنوز در مورد آمار، اطلاعات و پنجره واحد و … صحبت می کنیم؟ . تحریم های آمریکا علیه ما بیش از تقصیر آنها، گستاخی ما یا خیانت نفوذی های داخلی است.

ما هنوز هم در مصرف انرژی خانگی، آب، نفت و بسیاری دیگر از آنها اول هستیم. چقدر دردناک است که کارخانه های ما به دلیل مصرف بی رویه گاز داخلی، میلیاردها دلار ضرر می کنند و ما جرات تصمیم درستی نداریم. در غیاب حفاظت از محیط زیست رکوردشکنی، دست دیگران را در انتظار و نق زدن قفل کردیم. این فقط ملت نیست که خود دولت ها پیشگام این رفتار بوده اند. که مردم با دین پادشاهان خود مخالفت کنند.

دولت باید در این زمینه کار کند اما بدون حمایت ملت چه کار می تواند بکند؟ رئیس جمهور فعلی نشان داده که کوشا است، هرچند می تواند در برخی از انتخاب ها و انتصابات خود حرفی برای گفتن داشته باشد. اینکه او بلافاصله پس از سفر پرمشغله به کرمان به کرمان سفر می کند، نشان دهنده علاقه و دلسوزی او به کار با همه مصائبی است که کشور دارد. اگر اعضای دولت بتوانند از آن پیروی کنند، می تواند بسیار امیدوارکننده باشد.

اینکه از چین، روسیه یا سایر کشورهای منطقه انتظار داشته باشیم به کشور خود فکر نکنند و اگر فکر کنند به کشورشان خیانت کرده اند، ایده ای بی اساس است. اما اگر نتوانیم از این ظرفیت ها استفاده کنیم، این ناتوانی ماست.

ملت نیز باید ظرفیت خود را افزایش دهد. تقویت بخش خصوصی، راه اندازی کسب و کار اما منجر به هرج و مرج، تشکیل شرکت ها و کنسرسیوم های بزرگ و مدیریت ارزش. رقابت باید از سطح داخلی تغییر کند و برای رقابت با سایر نقاط جهان، اجتناب از تقلب و تضعیف ملت، رودرروی یکدیگر قرار گیرند و این بیشتر در دست دولت است.

دولت باید با متخلفانی که آبروی کشور را در نزد سایر کشورها، چه در صنعت، چه در کشاورزی و خدمات، خدشه دار می کنند، برخورد کند و به ویژه عوامل اجرایی سنگ اندازی کنند، زیرکی کم یا کمتر و حتی بیشتر از امور داخلی داشته باشند.

نادیده گرفتن این موارد باعث می شود طرف های توافق از چین، روسیه و سایر کشورها به وظیفه خود عمل کنند و از عقب ماندگی ها و زیان ها عقب بمانیم.

اگر نمی‌خواهیم چین و روسیه بر ما حکومت کنند و خواسته‌هایشان را به ما تحمیل کنند، اگر نمی‌خواهیم کارگرانشان به نمایندگی از مهندسان بر کارشناسان مسلط شوند، باید به فکر اصلاح خود باشیم اگر می‌خواهیم آنها بر آنها نظارت کنند. . نمایندگی کار کردن اگر نخواهیم مواد معدنی خود را با تخفیف به آنها بدهیم تا گران به ما پس بدهند و کارشناسان ما فقط تماشاگر باشند یا خدای نکرده با رشوه همراه شوند و دارند. داخلی بودن از مزایای انتقال فناوری بهره نبرید، زمان اقدام فرا رسیده است. و اگر بخواهیم در مشارکت سرمایه گذاری به قدرت چانه زنی به نفع ملت دست یابیم، باید از خودمان شروع کنیم و قدرت خود را افزایش دهیم.

ما باید خجالت بکشیم که فقط سرمایه می آورند و همه کاره هستند مثل جارو کردن ته اقیانوس و باید به همین بسنده کنیم و حق ملت را نگیریم. پس باید خودمان را تقویت کنیم، نه برای رقابت و جنگیدن با یکدیگر، بلکه برای ایجاد هم افزایی و یکی شدن و خیلی بیشتر.

بگذار منتقدان، نه آنهایی که شعر ناامیدی را می خوانند، راه را نشان دهند، نگویند گم شده است، همه چیز تمام است، و بگذار دولت به سودش گوش کند.

از چین بیاموزید و قدرت بگیرید، از روسیه قبل از پوتین و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بیاموزید که چگونه او قیام کرد و دوباره به یک قدرت بزرگ تبدیل شد. 22 بهمن بر همگان مبارک باد.

دکمه بازگشت به بالا