خبرهای کلی

در اتاق‌های فرار چه می‌گذرد؟

چشم نمی تواند چشم را ببیند و تاریکی مطلق خشمگین می شود. باید بدون حرکت منتظر بمانید تا هایلایت روشن شود وقتی متوجه حضور یک فرد خارجی شدید که به سمت شما می آید. وحشت با صدای جیغ و ترس تو تمام می شود و اتاق روشن می شود و دیگر خبری از غریبه نیست!

چندین سال است که در مقابل تماشاگران قرار گرفته است و حتی بچه‌ها هم خوشحال هستند که آن را امتحان کنند. اتاق ترسناک و مرموز در عین حال “اتاق فرار” نامیده می شود. وارد اتاقی می شوید و برای فرار از آنجا اتفاقی برایتان می افتد.

گفته می شود طراح «اتاق فرار» یک دانشجوی ژاپنی است و اولین اتاق در شهر سیلیکون در سال 2007 طراحی شد. این اتاق های فرار به طور موقت در کلوپ های شبانه ظاهر می شدند و ماهیت بازی به گونه ای بود که طراحان اشیاء و دستورات لازم را در گوشه و کنار پنهان می کردند و بازیکنان باید محیط را پیدا می کردند و از آن خارج می شدند. این بازی همچنین مخاطبان زیادی داشت، بلیط ها به سرعت فروخته شد.

تعداد این اتاق های فرار روز به روز در حال افزایش است و هر کدام در حال برنامه ریزی برای بازی خود هستند. معمولاً هیچ بیلبوردی در اتاق های فرار وجود ندارد و اطلاعات آنها را باید در شبکه های اجتماعی یافت. البته برخی هم جنبه هایی دارند. گرایش مردم به این بازی روز به روز در حال افزایش است، به خصوص در بین نوجوانان و جوانان. به نظر می رسد هر چه اتاق فرار ترسناک تر باشد، جذاب تر است، هم در محیط و هم به صورت آنلاین و به روشی منحصر به فرد. برخی از بازی ها بسیار ترسناک هستند، در حالی که برخی دیگر حاوی پازل های بیشتری هستند و انتخاب هر سبک به تیمی که وارد بازی می شود بستگی دارد.

دارم میرم یکی از اتاق های فرار. نور قرمز کم رنگ فضای ترسناک اتاق را افزایش می دهد. پشت رادیو صدایی بازیکنان را برای یافتن کد راهنمایی می کند و وقتی اولین کلید پیدا شد بازی شروع می شود و وارد یکی از اتاق ها می شوند.

شرکت در حل پازل و یافتن کلیدها از وظایف مهم این بازی است. تا زمانی که مشغول پیدا کردن کد هستید، یک بازیگر گریم می‌تواند وارد شود و تیم را بترساند.

«حسین» رهبر یکی از اتاق های فرار تهران است. او در رشته معماری تحصیل کرد و حدود سه سال بعد از بازی در یکی از اتاق های فرار تصمیم گرفت خودش چنین اتاقی را طراحی کند: «هر کشوری قوانین خودش را در ژانر ترسناک بازی دارد، ترس، اما در ایران چنین قوانینی وجود ندارد و این بازی در تاریکی مطلق انجام می شود.در تهران 500 مسابقه برگزار می شود که اکثر آنها 60-90 دقیقه و حدود 120 دقیقه هستند.البته زمان بازی بستگی به ژانر دارد و از 30 دقیقه تا 5 دقیقه شروع می شود. اتاق فرار بازی ها به صورت گروهی برنامه ریزی می شوند و به هیچ وجه شخص نمی تواند به تنهایی بازی را طراحی کند، هر تیم ایده و تفکر خاص خود را دارد.«معمولا بازی ها ضعیف و قوی هستند، اما وای به روزی که یک بازی با یک بازی شناخته شود. بد نام، زیرا اتاق فرار جنبه های منفی دارد و نوعی ضعف محسوب می شود.

به طور کلی، بلیط آخرین شانس در بازی گران تر از بلیط برای شانس های دیگر است. حسین دلیلش را توضیح می‌دهد: «اگر دیر سوار تاکسی شوید، باید پول بیشتری بپردازید، زیرا ساعت‌ها در شب تمام می‌شود، اما بازیگران همچنان کار می‌کنند، بنابراین هزینه‌ها بیشتر است. ساعات کار نیز به انتخاب بازیکنان و مکان بستگی دارد. از میان اتاق‌ها، برخی از بازی‌ها از صبح تا ظهر و برخی دیگر تا اواخر شب اجرا می‌شوند، اما اتاق‌های فرار معمولاً از ساعت 2 بعد از ظهر تا پاسی از شب هستند.

اگرچه او ساعت‌های طولانی در این حرفه کار می‌کند، اما از کارش راضی است: «اتاق فرار یک شغل خدماتی است و تا زمانی که خدمات ارائه می‌دهید، درآمد کسب می‌کنید. راه اندازی اتاق فرار زمان بر است و هر کسی که این کار را انتخاب کند باید زمان زیادی را صرف کند. یکی از سختی های کار این است که دیر سر کار می آیم و زمان کمتری را با خانواده می گذرانم. از طرفی روزهای تعطیل هم سرم شلوغ است. کار این نیست که شما را با یک کارمند جایگزین کنم، اما من باید در کار بمانم، البته همه چنین کاری را نمی پذیرند. در زمان شیوع ویروس کرونا باید توقف می‌کردیم و گاهی اوقات بازی را طبق پروتکل‌های پزشکی انجام می‌دادیم و بعد از هر مناسبت کل فضا و قفل‌ها را ضدعفونی می‌کردیم، اما اکنون وضعیت بهتر شده است.»

او درباره نحوه انتخاب بازیگران «اتاق فرار» نیز توضیح می دهد: «بازیگران را تست می کنیم و بعد شروع به کار می کنیم. سه بازیگر در اتاق فرار ما حضور دارند که دو نفر از آنها اصلاً تجربه ای نداشتند و باید آنها را آموزش می دادیم، بنابراین آنها عادت کردند بدون ملاقات با بازیکنان اتاق را ترک کنند.»

یکی از بازیگران این اتاق فرار که از 15 سالگی به این حرفه علاقه مند بوده و آنقدر تجربه بازی در اتاق فرار دارد که به ترس عادت کرده و حالا از ترساندن لذت می برد. دیگران.

معمولاً قبل از شروع بازی توصیه های لازم به بازیکنان می شود: «آداب اسلامی باید رعایت شود، پروتکل های بهداشتی رعایت شود، افراد زیر 15 سال وارد بازی نشوند، کسانی که مشکلات قلبی و تنفسی دارند وارد بازی نشوند. بی احترامی به بازیگر و لمس متوقف می شود بازی همزمان شروع می شود، تمام آسیب های بازی بر عهده بازیکنان است و … »

علیرغم توصیه های لازم قبل از شروع بازی، باز هم بازیکنانی هستند که مشکل ایجاد می کنند: «ما به بازیکنان می گوییم که حق ندارند به بازیگران دست بزنند، در تاریکی حرکت نکنید، بازیگری را مسخره نکنید. با این حال برخی از همکاران ما در اتاق فرار بازیگران را مورد ضرب و شتم قرار دادند.البته وضعیت نسبت به سال های گذشته بهتر شده است، زیرا با بزرگ شدن اتاق های فرار، بازیکنان بازی های مختلفی را امتحان می کنند و به تدریج با قوانین آشنا می شوند و از طرفی بازی ها قوی تر شده اند حتی قبل از بازی دروغگوها مشکل خاصی ندارند، وقتی بازی شروع می شود از طریق دوربین های دید در شب متوجه می شویم که فرد بازی را ادامه نمی دهد اما تا به حال با آن برخورد نکرده ایم. یک مشکل خاص. “گاهی اوقات بازیکنان با گریه و ترس ضعیف می شوند و ما بازی را متوقف می کنیم و به آنها آب می دهیم.”

او گفت اتاق های فرار ایرانی همزمان با هالووین در لیست آمریکا قرار می گیرند و برخی اتاق های فرار بازی را ترسناک تر می کنند.

بازی در اتاق فرار معمولا با یک عکس یادگاری در همان نور قرمز ترسناک به پایان می رسد. آنها همچنین باهوش ترین اعضای یک تیم را شناسایی می کنند که نسبت بیشتری در پاسخ به معماها نقش دارند و اعضای تیم پس از تخلیه احساسات خود اتاق را ترک می کنند. اگرچه این اتاق ها در حال حاضر بدون مشکل فعالیت می کنند، اما هیچ نهادی فعالیت آنها را کنترل نمی کند!

انتهای پیام/

دکمه بازگشت به بالا