چرا برای زن از واژه «جنس دوم» استفاده می‌کنیم؟

به گزارش رویداد برتر، سمیرا آزادنام که نمایشگاه تاسیساتی «نیم» او در نگارخانه پایزی خانه هنر ایران در حال برگزاری است، توضیح داد: این نمایشگاه در ادامه نمایشگاه قبلی من است اما به طور خاص به دغدغه های بانوان می پردازد همچنین نگرانی‌هایی که طبیعتاً نگران من هستند و ناشی از شخصیت‌های متفاوت و تجربیات زندگی افراد هستند، لزوماً در مورد همه افراد صدق نمی‌کنند، اما همه ما زنان ناخواسته درگیر این نگرانی‌ها شده‌ایم.
او افزود: «مثل اینکه ما یک قالب از پیش طراحی شده داریم و همه در حال کپی کردن یک چیز هستیم. در دوره های مختلف هم همینطور بود و از این نظر مهم نیست که ما کجای این کره خاکی به دنیا آمده ایم. از زیبایی ظاهر و فرم بدن گرفته تا هر چیزی که از ما انتظار می رود. مثل این است که آنها مدام به ما تیتر می زنند تا در آنها برجسته شویم.”

وی با انتقاد از استفاده از واژه جنسیت دوم برای زنان، تصریح کرد: در شاهنامه می خوانیم که اولین خانه ها را زنان ساخته اند و این حقیقت امروزه در برخی از جوامع روستایی نیز دیده می شود. در این جوامع، زنان مسئولیت بسیاری از سخت ترین وظایف را بر عهده دارند و شاید کمترین ارزشی برای آنها قائل نباشند. آیا یک زن یا دختر روستایی به غیر از چیزهایی که به او سپرده شده است، دغدغه، ایده یا خواسته دیگری دارد؟ آیا تا به حال از دنبال کردن یک ورزش حرفه ای لذت برده اید؟ اصولا استعداد این گروه در جایی کشف می شود؟ پاسخ به این سوالات همیشه برای من جالب بوده است.”
آزادنام درباره اقلام استفاده شده در نمایشگاه چیدمان نیم گفت: در نمایشگاه قبلی چاقو دیدیم اما اینجا دو سه تا خالی است. فشاری که از سوی باورها و به خصوص جنسیت و زن بودن به ما وارد می شود، منجر به تغییر جهت و سنت های بد می شود. منظورم سنت های صحیحی نیست که در همه جای دنیا وجود دارد، بلکه قوانین عجیبی است که مشخص می کند یک زن چگونه باید باشد. همه اینها به فشارهای آسیب زا تبدیل می شوند. این تجربه به طرح اولیه نمایشگاه قبلی من تبدیل شد که در این نمایشگاه نیز ادامه دادم.»
او در ادامه به عنصر «کفش» در برنامه خود اشاره کرد و گفت: مدام به ما می گویند که اینطور لباس بپوشید و زنانگی یعنی همیشه اینطور آرایش کنید و… اما واقعیت این است که ما فشار زیادی به بدن ما وارد کند. با وجود همه این حمایت ها، اگر این عادت ها از ما سلب شود، چه نوع حفاظتی را انتخاب کنیم؟»
این هنرمند با بیان اینکه در کارهای خود به مسائل زنان می پردازد، گفت: شاید به این دلیل که مدام به این فکر می کنم که چرا باید این فشارها وجود داشته باشد و چه چیزی لازم است؟ چرا وقتی می‌توانم از طرف خودم حرف بزنم، باید چیزها را مقدم بر خودم بگذارم تا به عنوان یک زن پذیرفته شوم؟ فکر می کنم من خودم این سوال را متفاوت تجربه کرده ام و همیشه به دنبال پاسخ بوده ام. چیزی شبیه به بازی خاله که در بچگی بازی می کردیم و تغییری نکرده است. در آن زمان ما عاشق پوشیدن کفش های مادرمان بودیم و اکنون نخ هایی که در گوشه این چیدمان دیده می شود یادآور اتفاقاتی است که همه ما تجربه کرده ایم.”
او درباره عروسک‌های این چیدمان می‌گوید: «من زنان زیادی را دیده‌ام و می‌بینم که با وجود اینکه آنها بزرگ شده‌اند و برخی حتی نوه دارند، اما همچنان به دنبال آن شیطنت یا بازیگوشی دوران کودکی هستند. آنها هنوز هم می خواهند مانند نوزادان از اطرافیان خود مراقبت کنند و برای آنها لالایی بخوانند. آنها همیشه می خواهند با گفتن “مامان” زنانگی خود را نشان دهند. این دنیایی است که برخی ناقص مانده اند. حالا یا به خاطر ازدواج های زودهنگام یا بارداری های ناخواسته. – گاهی شخصی تصمیم می گیرد که به عنوان مادر بچه به دنیا بیاورد، اما افرادی هستند که ناخواسته در این شرایط قرار می گیرند و البته با فرزندشان بزرگ می شوند که این یک ضرورت است.
آزادنام در پایان درباره بازخوردی که از مخاطبان نمایشگاهش دریافت کرده است، اینگونه اظهار نظر کرد: «اگر بخواهم درباره نمایشگاه قبلی صحبت کنم، باید بگویم که خودم هم تعجب کردم؛ چرا که مردان و زنان زیادی را دیدم که به دلیل گریه آمدند. خاطراتشان و صحبت درباره این آثار.همچنین یادم می آید چیزهایی پیش آمد و چیزهایی شنیدم که از چشمان خودم پنهان بود، از زبان این مخاطبان، شاید تنها بخشی از این موارد را دیده باشم، اما مخاطبان همه دیده بودند. دیدگاه خودشان، و برای من بسیار شگفت‌انگیز بود که تجربه ملاقات با این دیدگاه‌های مختلف را داشتم.»
نمایشگاه آثار «نیم» همه روزه به جز شنبه ها از ساعت 15 تا 20 در محل خانه هنرمندان ایران به نشانی تهران، خیابان موسوی شمالی (فرست)، ضلع جنوبی باغ هنر، خیابان طالقانی، دایر است.

انتهای پیام