حرفه‌های نامتعارف با واقعیت در آثار نمایشی!
حتماً برخی از مشاغل را در تولیدات تئاتر، چه در سینما، چه در تلویزیون و چه در نمایش های خانگی دیده اید و به جایی رسیده اید که به احتمال زیاد برخی از مشاغل از واقعیت اجتماعی حذف می شوند و این در مقایسه با مشاغل به وضوح کافی است. یا حرفه های اشراف کامل. در این زمینه باشید یا کار کنید و متوجه شوید که این حرفه در نمایش بازخورد بدی می گیرد و نه تنها جنبه های مختلف حرفه به درستی ارائه نمی شود بلکه از ابعاد مختلف با نگاهی کاملا سطحی و به عنوان یک حرفه یا شغل درست نیست. و به طور واقع بینانه تعریف شده بله.
با توجه به این که البته در هر اثر نمایشی از نظر شخصیت پردازی و مراحل پیشرفت درام به مشاغل مختلفی می رسیم و گاهی اوقات این مشاغل فراتر از تخصص نقش مهمی در درام دارند. و در تعریف اجتماعی و اقتصادی و همچنین در شخصیت پردازی شخصیت ها اعم از قهرمان بودن یا نبودن آنها ضد قهرمان یا حتی شخصیت های قبیله مصنوعی نیز موثر است و نکات و نکات مختلفی را به کار می گیرد. کار در نگارش کار با تحقیقات میدانی و اجتماعی.
طبیعی است که نویسندگان در انتخاب و شکل گیری حرفه می توانند به تخیل و دارایی های شخصی و حتی تصورات خود تکیه کنند، اما نمی توانند با واقعیت های عینی حرفه ای که تعریفی جدی برای مخاطب عام و خاص و برای آنها دارد فانتزی بازی کنند. باورها او تعریف اشتباه و نام نیکی ارائه کرد.
البته برخی از مشاغل به طور کامل برای عموم مردم تعریف نشده است و شاید تنها ویترین آن حرفه ای باشد که برای عموم از قبل تعیین شده و لایه های خاص شغل را نمی شناسد. داستان، روایت و… یک فیلم یا سریال، اثر آموزنده است و دور شدن از واقعیت در واقع مسیر اشتباهی است که ناخواسته به مخاطب خود واگذار می کنیم.
امروزه سریال های متعددی در تلویزیون و شبکه خانگی به حرفه روزنامه نگاری در مرکز داستان راه پیدا کرده اند و هر کدام با نگاه و سلیقه خود بررسی کرده و در دل این اثر خاص و حساس قرار داده اند. اشیاء مختلف، به عنوان مثال
– ادبیات حرفه ای
– نوع تعامل این کار با جامعه
– تعریف واقعی حرفه برای مخاطب
– شخصیت پردازی بازیگر مورد نظر در این نقش
– موقعیت اجتماعی شغل
– وضعیت خانوادگی فرد شاغل در این حرفه
و در بسیاری موارد دیگر دقت کافی وجود نداشت و این حرفه خاص و مؤثر به وضوح در تحقیقات کم عمق قرار می گرفت.
شاید درام قوی، حضور بازیگران، فضای حاکم بر کار به یک اثر در رسیدن به هدف تیم سازنده کمک کند و حتی به لطف درام بودن شخصیت بتواند ارتباط لازم را با حضار. پایه در کار است، اما از جهت گیری نادرست کار در دل غافل نشویم، اجرایی که مخاطبان زیادی را جذب می کند، بیش از یک اتفاق شاد، می تواند در ابعاد مختلف آسیب زا باشد، به گونه ای که;
– برهم زدن باور عمومی
– اندازه نادرست اطلاعات برای انواع مخاطبان
– راه خود را در داستان به چالش بکشید
– ارائه کار به صورت نادرست به مردم
در کنار همه اینها باید گفت که در چنین شرایطی، تعریف نادرست و نادرست نقش های آثار نمایشی، مشکل مهم و دراماتیکی است که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت و معمولاً افراد مرتبط با آن اثر با اعتراض محدودی مواجه می شوند. که غیر قابل توجیه است.و ماجرا حل می شود. در حالی که این سوال علاوه بر اینکه یک ایراد منطقی است، می تواند ایراد خاصی هم بر اثر نمایشی باشد. البته اولین قدم نویسنده اثر است و در مراحل بعدی تیم سازنده به ویژه کارگردان و بازیگر که باید نسبت به نقشی که بازی می کند شناخت کامل داشته باشد و در مورد نکات ظریف تحقیق کامل و میدانی داشته باشد. از فیلم. جنبه های مختلف شخصیت این نقش گناه تلقی می شود.
می توان فرض کرد که مثلاً نقش های پلیسی، پزشکی، قضایی و غیره که با حضور مشاوران و نویسندگان آگاه و خبره نوشته می شود، هنگام ورود به مشاغل مختلف دیگر از جمله حرفه روزنامه نگاری که امروزه در سریال هایی از این قبیل نوشته می شود. مانند بیسان، آفتاب ما به شکلی مذهبی و حتی خونسرد شاهد شخصیت هایی با قوام نمایشی، رفتار باورپذیر، کنش های حرفه ای و… هستیم.