گفتگو با خادم شماره ۱۸ از قلب موکب‌های کربلا

ایسناپلاس_سهیلا صدیقی: کربلای معلی اکنون در ساعات پایانی تشرف زائران است. هر چند تا ساعاتی دیگر موکب های ایران و عراق گرد هم می آیند و خادمان زائران حضرت اباعبدالله(ع) عزم خود را جزم می کنند اما این ساعات پایانی همچنان پر از هیجان است.

مژده پازوکی (51 ساله) امسال برای اولین بار به عنوان خادم به کربلا آمد و در یکی از موکب های ایرانی خدمت می کند: «من اهل شهر پرند هستم و امسال اولین سالی است که خادمی را در این شهر تجربه می کنم. اربعین به خاطر یکی از دوستانم که می گفت یکی از موکب های کربلا نیاز به خادم دارد اینجا هستم و از آنجایی که چنین جایگاهی آرزوی همه است، سریع پذیرفتم».

خانم پازوکی که در زندگی عادی خود یک خانه دار است، درباره نحوه کارش در موکب توضیح می دهد: «من اینجا در انبار کار می کنم و چون انبار قلب رژه است، کار ظریفی است. من باید به تمام کمبودها و موجودی در انبار توجه کنم. به عنوان مثال روزانه 30 کارتن آب معدنی مصرف می شود و باید حساب کنیم تا اربعین آب شرب ما تمام نمی شود. در اینجا نیز بسته های سلامتی برای زائران تهیه می کنیم و صبحانه، ناهار و شام را سرو می کنیم. هر بنده ای در اینجا شماره ای دارد و برای آشنایی با یکدیگر شماره خود را داریم. من مثلاً بنده شماره 18 هستم.”

وی درباره برخورد خود با «بنده» می گوید: «چند سال پیش یکی از دوستانم در حرم حضرت علی (ع) و در بارگاه حضرت فاطمه (س) به خادمی انتخاب شد و بسیار خوشحال شدم. او را و از طرفی خیلی دوستش داشتم، خودم را بالاتر می دیدم، شاید برای اولین بار بود که چنین چیزی را می خواستم و آرزو می کردم، البته همیشه در مراسم اهل بیت از خادمی استقبال می کردم، چون همیشه احساس می کردم دینی بر گردنم دلم پاک و یقین است که آمدند راه و چاه را به ما نشان دهند.

خانم پازوکی ادامه می دهد: «وقتی کسی را دوست دارید و می دانید که او شما را دوست دارد، می خواهید همه چیز را برای او انجام دهید. بنده برای من اینطور است. هر جا هستم در مسجد محل یا مجلس مولودی و … خدمت می کنم. برای من مهم نیست؛ خواه شستن توالت، پختن غذا یا برداشتن سنگ از پای زائر. اما بزرگترین آرزوی من این است که در زمان ظهور در سامرا خدمتگزار باشم.

انتهای پیام