ثریا قاسمی و حسرتی که بر دلش مانده

به گزارش رویداد برتر، اگرچه ثریا قاسمی به نقل از برخی سایت ها و تقویم ها در شهر رشت تهران در 28 آذر به دنیا آمد، اما در واقع در 25 آذر به دنیا آمد.

در زیر گزیده ای از گفتگوی این هنرمند با محمد رسول صادقی که در ماهنامه پارس در سال 1395 منتشر شده است را مشاهده می کنید.

ثریا قاسمی در سقاباشی بازارچه، خیابان ایران، نزدیک میدان ژاله، در خانه‌ای بزرگ و قدیمی به دنیا آمد.

او تنها فرزند حمیدا خیرآبادی و حسین ملاقاسم است که ازدواجشان دیری نپایید و پس از مدتی به جدایی ختم شد.

نام تولدش مولود است و تا چهار سالگی با پدر و مادرش در آن خانه قدیمی و با خانواده مادربزرگ و عمویش زندگی می کرد.

در چهار سالگی مادرش از طریق یکی از دوستانش او را با تئاتر آشنا کرد و با این مقدمه ورود دختر و دخترش به دنیای هنر آغاز شد.

از کودکی با مادرش آخر هفته ها به تئاتر می رفت، قبل از ورود به مدرسه با این هنر آشنا شد اما اولین حضورش در عرصه هنر به اوایل جوانی بازمی گردد.

قبلاً هیچکس به او نگفته بود که صدای خوبی دارد، اما می دید که وقتی انشایش را روی زنگ انشا خواند، بچه ها او را تشویق کردند. خوب نوشته شده و خوب خوانده شده

دبیرستان را در مدرسه شاهخت در خیابان شاه آباد گذراند و در آنجا با گیتی پاشایی همکلاسی شد. دختری که صدای خوبی هم داشت بعدها خواننده معروف شد.

او در 20 سالگی وارد رادیو ارتش شد و کار خود را با محمد نوری که او هم تازه وارد عرصه هنر بود آغاز کرد. در برنامه هفتگی رادیو نامه های یک سرباز به مادرش را می خواند. سرگرد حسینی رئیس رادیو ارتش در این برنامه 30 دقیقه ای قطعات کوتاهی نوشت و ترانه های محمد نوری هر دو هفته یکبار پخش شد.

فهیمه راستکار در بیست سالگی به همراه مادرش حمیده خیرآبادی از تئاتر وارد دوبله شد و با هنرمندانی چون ژاله علو، مهین دیهیم، توران مهرزاد و … کار کرد.

دختر جوان این فرصت را داشت که با هر یک از آنها چیزی یاد بگیرد.

«بارون ها کفش هایتان را زیر میز بگذارید»… اجرای این عبارت اولین تجربه او در گویندگی سینما بود. برای گفتن همین جمله، یک هفته در اتاق دوبله نشست و آن را تماشا کرد. اولین فیلم او توسط هوشنگ لطیف پور دوبله شد.

حضور او در رادیو و دوبله تا اواسط دهه 40 ادامه داشت تا اینکه در سریال «پیوند» به کارگردانی نصرت کریمی بازی کرد و اولین حضورش را به عنوان بازیگر در یک سریال تلویزیونی انجام داد. گفته می شود این اثر اولین سریال ایرانی با سابقه جذاب بوده است.

از آنجایی که در رادیو کار می کرد، بسیار خوشحال بود که رشته های هنری دیگر را امتحان می کرد. پس از اینکه محمد حفاظی صداپیشه رادیو که عضو گروه تئاتر «پازارگاد» به کارگردانی حمید تشکریان بود از او خواست که اگر تشکریان برای بازی در یک نمایشنامه نیاز به بازیگری دارد، به او اطلاع دهد و اینگونه بود که فرصت آشنایی پیدا کرد. . او به چیزی دست یافت که بعدها به یکی از اسطوره های تئاتر ایران تبدیل شد.

بازی در نمایش «آندورا» تساریانیان و «آنتیگونه» رکن الدین خسروی از دیگر فعالیت های مهم او در دهه 40 است. اما داستان به همین جا ختم نمی شود. او در «آرامش در حضور دیگران» اولین ساخته ناصر تقوایی بازی کرد و اولین بازی خود را در سینما تجربه کرد.

این فیلم را یکی از ساخته های مهم سینمای موج نو می دانند که با سینمای تجاری آن دوران فاصله زیادی دارد. نگاه این فیلم به شخصیت زن با آنچه در آن زمان در سینما رایج بود متفاوت است.

دهه 40 برای او هم از نظر تجربه هنری و هم تحصیلات دوره مهمی بود. دوره ای که ساعت ها در تمرین حمید تشکریان حضور داشت و شاهد کار او با بازیگرانی چون محمدعلی کشاورز، جمیله شیخی، سعید پورصمیمی و… بود. هنرمندان باتجربه زیادی در رادیو کار می کردند و به عنوان یک دختر جوان دیدن تجربیات آنها بسیار مفید بود.

تماشای نمایش های صحنه ای تالار 25 شهریور یا انجمن ایرانی-آمریکایی و خواندن کتاب های بی شمار پاسخی به اشتیاق بی پایان او برای یادگیری بود و این آغازی بود برای ورود این بازیگر زن به دنیای هنر. البته سینمای فارسی معمولی آن زمان چندان معمولی نبود. به همین دلیل بیشتر فعالیت های خود را روی رادیو و دوبله متمرکز کرد.

به دلیل وقفه ای که در خلق آثار هنری پس از انقلاب به وجود آمد، او نیز مانند بسیاری از همرزمان هایش سال های طلایی کار خود را از دست داد و تا زمانی که همه چیز به روال خاصی رسید، چشمانش را باز کرد و خود را در حال ایفای نقش دید. از مادربزرگ ها ، این اتفاق را چنین تعبیر کرد: «در سینما و تلویزیون پیر شدم…»

مانند قبل از انقلاب، بازی او را در سریال‌های «پیوند» و «تلخ و شیرین» و در دوران پس از انقلاب در سریال‌های «در پناه تو»، «در قلب من»، «روشن‌تر» شاهد بودیم. از سکوت، «شب دهم»، «صاحبدلان» و… خاطره انگیز هستند.

او اولین حضور خود در سینما را با فیلم های «تلفون» و «آرامش در حضور دیگران» به تهیه کنندگی ناصر تقوایی آغاز کرد و سپس در اواخر دهه هفتاد به سینما بازگشت. بازی او در فیلم هایی چون «تندیس»، «دختر شیرین»، «شام آخر»، «قد پست»، «مارال» و… در خاطره بینندگان نسل های آینده باقی مانده است.

اما آخرین حضور این بازیگر روی صحنه تئاتر به نمایش «در مصر برف نمی بارد» به کارگردانی دکتر علی رفیعی برمی گردد که در بیست و یکمین جشنواره تئاتر فجر بازی شد اما در اجرای عمومی حضور داشت. نه از نمایشنامه ای که یک سال بعد روی صحنه رفت.

ثریا قاسمی روحیه خاص خودش را دارد. او تمایل زیادی به مصاحبه مطبوعاتی یا حضور در برنامه های تلویزیونی نشان نمی دهد. او پس از مرگ همنوعانش هیچ چیز را دوست ندارد و معتقد است که مردم باید تا زمانی که در قید حیات هستند به یکدیگر احترام بگذارند.

با اینکه با مهم ترین کارگردانان تئاتر، سینما و تلویزیون کار می کرد، به گفته خودش، دوست داشت با بهرام بیضایی و رخشان بنی اعتماد هم کار کند، اما این فرصت از دستش گذشت.

انتهای پیام