روزبه چشمی چهره سال 1401 استقلال؛ چشم و چراغ آبی‌ها
روزبه چشمی را می‌توان مرد سال استقلال در نظر گرفت.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری رویداد برتر؛ با کمی بررسی و تحلیل نسبت به عملکرد استقلال در سال 1401 شما هم با ما هم‌عقیده خواهید بود که روزبه چشمی را می‌توان مرد سال آبی‌ها در نظر گرفت. او چگونه به چهره تاثیرگذار آبی‌ها تبدیل شده است؟
سکانس اول؛ از سرخ به آبی
پسر پرورش یافته در آکادمی سرخ‌ها به استقلال پیوست. در فصلی که آسمان این تیم ستاره‌ای نداشت و کسی هم تصور نمی‌کرد بازیکن جذب شده از صباباتری، طلوعی ویژه در جمع آبی‌ها داشته باشد اما به‌روزی روزبه در استقلال رخ داد. میانه میدان را در دست گرفت و کنار امید ابراهیمی زوجی ساخت که تا قبل از مصدومیتش تیم را با شکست بیگانه کرده بودند. افسوس از مصدومیتی که مقابل پدیده، برای پدیده رخ داد. حالا او ماند و دو سال دوری.
سکانس دوم؛ مدرن‌ترین مدافع فوتبال ایران در جام جهانی
مردی که با فردیناند و هلگوئرا کار کرده بود در توصیف میانه‌دار آبی‌ها گفت: او مدرن‌ترین مدافع ایران است!
توصیف کارلوس کی‌روش همانا و حضور روزبه چشمی در میانه میدان در تیم ملی و استقلال همانا. نتیجه ماجرا البته خوب بود. آبی‌ها با سپردن قلب دفاع به او قهرمان حذفی شدند و تیم ملی در جام جهانی تنها دو گل دریافت کرد که هیچ‌کدام مقصرش آن مدافع مدرن نبود. زیر نظر استراماچونی هم در دفاع کوشش کرد اما می‌توان ذهنیات فوتبال‌دوستان و حتی خود چشمی را حدس زد که او برای حضور در محوطه جریمه ساخته نشده است. پایان ماجرای چشمی در استقلال با حضور در ام صلال رقم خورد و عدم حضور در یکی از پرحاشیه‌ترین فصول استقلال.
سکانس سوم: بازگشت برای جام
بازگشت به استقلال در بهترین زمان ممکن. بیش از هر چیزی پختگی بود که در ساق‌های چشمی موج می‌زد. این پختگی در کسب قهرمانی تاریخی با دوزی پایین، تاثیرگذار بود. او همچنان استقلالی ماند و سوپرجام را هم گرفت تا به همراه سیدحسین حسینی تنها نفراتی باشند که در تاریخ لیگ برتر این سه جام را با استقلال کسب کرده‌اند. انگار خون او از رنگ قرمز به آبی غلیظ تغییر یافته بود. روزبه، هر آن‌چه می‌خواست در استقلال به دست آورده بود.
سکانس چهارم: رهبر، کاپیتان، درجه یک!
سکانس اوج برای آقای شماره چهار. روز دوم جام جهانی برای همه ایرانی‌ها سیاه و ناامیدکننده بود؛ برای یک نفر بیشتر. هافبکی که دوباره مدافع شد و ماحصلش بدترین نتیجه تاریخ ایران در جام‌های جهانی بود. فاصله اوج‌‌گیری و رسیدن به نوک قله اما تنها چهار روز بود. وقتی گره بندها را روی نیمکت محک کرد و گره بازی را شل. بهترین شوت زندگی او همراه شد با قاطع‌ترین برد ایران در ادوار جام‌های جهانی. همان جا بود که پله‌های اندکی باقی‌مانده تا نوک قله را پیمایید. گل در دربی گیلاس روی کیک برای هواداران استقلال بود تا از آن پس نفر اول صف تشویقی‌های‌شان «روزبه جام جهانی» باشد.
او چشم و چراغ استقلال شد.
انتهای پیام//