علائم سیاه شدن سر استخوان ران

نکروز یا تیره شدن پوست فرآیندی است که پس از قطع خون رسانی (نکروز آواسکولار) در بافت هدف رخ می دهد. این فرآیند منجر به مرگ سلول ها و تخریب دائمی آنها خواهد شد.

در مورد استخوان های بدن نیز می توان گفت تیره شدن (نکروز) سر استخوان ران. به دلیل اختلال در خون رسانی در آن ناحیه ایجاد می شود، سپس ماهیچه ها آسیب می بینند و سلول های سر استخوان از بین می روند. سلول هایی که دچار نکروز پوست سر شده اند به مرور زمان انسجام و استحکام اولیه خود را از دست می دهند و اساس رشد پوست سر را تشکیل می دهند.

در نتیجه، خطر شکستگی و گسترش نکروز به قسمت‌های پایینی استخوان را نیز افزایش می‌دهد. یکی از مشکلاتی که امروزه در بیماران ارتوپدی وجود دارد، بروز نکروز ناشی از نکروز عروقی، حرارتی یا سایر علل پاتولوژیک در استخوان ران است. بنابراین لازم است برای درمان و رفع این مشکل به دکتر مهرداد منصوری مراجعه شود.

سیاه شدن سر استخوان ران

نکروز و سیاه شدن سر استخوان ران می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، مانند: کاهش جریان خون در سر استخوان، نکروز حرارتی، ضربه، استفاده بیش از حد از استروئیدها، مصرف زیاد الکل، لخته شدن مشکلات، بیماری های مادرزادی، دررفتگی استخوان ران و سایر علل پاتولوژیک.

نکروز ناشی از کاهش عرضه خون؛ بدیهی است که علت بیماری به وجود آسیب شناسی در سیستم عروقی تغذیه کننده سر استخوان ران (ران پا) مربوط می شود. البته شایع ترین علت کاهش خون رسانی به سر استخوان ران، ضربه به استخوان است.

اگرچه بعد از گرما با نکروز سر استخوان ران همراه است، اما بیماری اولیه ناشی از شکستگی استخوان است و پس از درمان برای رفع شکستگی، نکروز حرارتی رخ خواهد داد.

در شکستگی های متعدد، امکان ترمیم و بازسازی استخوان مستلزم قرار دادن قطعات شکسته استخوان در کنار یکدیگر است. به گونه ای که رابطه ای هماهنگ بین آنها برقرار می شود و روند استئوکلاست ها و استئوبلاست ها (سلول های دخیل در تولید و بازجذب استخوان) ادامه می یابد.

برای تهیه این ماده گاهی از دستگاه نگهدارنده (دستگاه ثابت کننده استخوان مانند نوع پلاتین و پیچ های آن) استفاده می شود.

قرار دادن این ابزارها در استخوان نیاز به استفاده از مته دارد و فعالیت این ابزارها باعث تولید حرارت بالا در استخوان آسیب دیده می شود. اگر حرارت ایجاد شده در استخوان در حین سوراخ کاری قابل کنترل نباشد، به دلیل حرارت زیاد احتمال آسیب استخوان و نکروز وجود دارد.

علاوه بر این، در برخی موارد، سوراخ کردن و قرار دادن پلاتین باعث خونریزی از محل عمل می شود که می تواند در جلوگیری از نکروز آواسکولار سر استخوان ران موثر باشد.

. در سایر مطالعات انجام شده بر روی بیمارانی که پیچ هایی در قسمت پروگزیمال (نزدیک گردن) استخوان ران (در ناحیه گردن استخوان ران) ثابت کرده بودند. در بیمارانی که با پیچ های پروگزیمال نزدیک گردن فمور خونریزی نداشتند، نکروز آواسکولار در سر استخوان ران در زیر آن رخ می دهد.

تیره شدن سر فمور یا نکروز چیست؟

سیاه شدن سر استخوان ران به دلیل خون رسانی ناکافی به این ناحیه را «استئوکروز» نیز می گویند. به طور متوسط ​​سالانه 10000 تا 20000 مورد جدید پوکی استخوان در ایالات متحده تشخیص داده می شود.

در اثر نکروز، ترک های کوچکی در عضلات سر استخوان ران ایجاد می شود و استخوان این ناحیه به تدریج شکسته و از بین می رود. از نظر ایجاد علل کاهش جریان خون در سر استخوان ران، ممکن است باعث آسیب و آسیب به عروق خونی تامین کننده سر استخوان ران، مصرف زیاد الکل، استفاده از استروئیدهای مصرف شده شود. در دوزهای زیاد و برای مدت طولانی. ، سیتی.

این اختلال می تواند خود را در سنین مختلف نشان دهد. اما به طور کلی بیشتر در سنین 30 تا 60 سالگی رخ می دهد. بروز این اختلال می تواند مشکلات طولانی مدت زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کند و باعث ناتوانی در فرد شود.

آناتومی سر سیاه

در خون رسانی استخوان ران، برخی از شاخه های تخصصی وظیفه تامین سر استخوان را بر عهده دارند. ما این شاخه ها را به عنوان شاخه های جانبی و میانی پروفوندوس فموریس می شناسیم.

این شاخه ها در واقع از شریان فمورال عمیق جدا شده و پس از رسیدن به محیط استخوان ران به هم می پیوندند و حلقه عروقی را تشکیل می دهند (آناستوموز عروقی). از این حلقه ها، شاخه های خونرسانی کوچک سر استخوان ران تامین می شود. همچنین از طریق رباط فمورال (که سر استخوان ران را به حفره استابولوم در مفصل ران متصل می کند) شاخه ای به نام شریان فمورال در خون رسانی به سر استخوان ران شرکت می کند. در واقع این سرخرگ و نقش آن در خون رسانی فمورال در کودکان اهمیت بیشتری دارد.

آناستوموزهای اصلی شریانی که منجر به تشکیل حلقه های عروقی و جدا شدن شاخه های خونرسانی سر استخوان ران می شود عبارتند از:

آناستوموز صلیبی (بین شریان گلوتئال تحتانی و سمت داخلی عمیق نزدیک گردن فمور) و آناستوموز تروکانتریک (بین شریان گلوتئال فوقانی و شاخه های داخلی و خلفی عمقی).

شریان گلوتئال از شریان هیپوگاستریک که شاخه ای از شریان ایلیاک داخلی است منشا می گیرد. بنابراین، اگر آسیب یا آسیب عروقی به هر یک از مسیرهای شریانی فوق الذکر وجود داشته باشد، خون رسانی به سر استخوان ران می تواند قطع شود و نکروز استئوواسکولار (AVN) رخ دهد. فضای استابولوم، جایی که سر استخوان ران در آن قرار دارد و کلیه ها تشکیل می شوند، از شاخه های شریان های شرمگاهی و استابولوم خون تامین می شود.

به طور کلی خون رسانی به سر استخوان ران در نواحی جانبی محدود است و با هر گونه اختلال، روند مرگ و تخریب سلول های استخوان ساز (استئوسیت ها) به سرعت رخ می دهد و در نهایت سر استخوان ران را تحت تاثیر قرار می دهد. آسیب مفاصل و آرتریت دژنراتیو خواهد بود.

دلایل سیاه شدن سر کوره و مفاصل ران

عوامل مختلفی می توانند باعث آسیب و نکروز در سر زن شوند. از جمله شایع ترین دلایل عبارتند از:

نقل مکانی:

یکی از شایع ترین علل نکروز سر استخوان ران، دررفتگی سر استخوان ران از حفره استابولوم است. در صورت ضربه ای که منجر به دررفتگی شود، خون رسانی به سر استخوان ران مختل شده و استئونکروز آواسکولار (AVN) به راحتی رخ می دهد. این حالت در 10 تا 25 درصد موارد دررفتگی رخ می دهد.

استروئیدها:

استفاده مزمن و طولانی مدت از استروئیدها می تواند باعث بیش از 80 درصد استئونکروز سر استخوان ران شود. در واقع، استئونکروز ایجاد شده پس از مصرف مزمن استروئید، دومین نوع شایع استئونکروز پس از تروما است. در واقع پاتوفیزیولوژی این بیماری به خوبی تعریف نشده است، اما ممکن است استروئیدها با افزایش میزان چربی داخل استخوانی، اختلال در عملکرد اندوتلیوم عروقی، خطر چاقی را افزایش دهند و ناهنجاری های ساخته شده از سلول های مغز استخوان را افزایش دهند. باعث نکروز و ایسکمی در سر فمور می شود.

الکل:

مصرف مزمن و بیش از حد الکل می تواند باعث بلوک عروقی، افزایش فشار داخل جمجمه، کاهش خون رسانی، هیپرتروفی سلول های چربی در مغز استخوان شود و سطح طبیعی لیپیدهای سرم را مختل کند. در نتیجه خون رسانی به سر زن مختل خواهد شد.

علائم کم خونی:

کم خونی داسی شکل به عنوان تشخیص گلبول های قرمز خون با شکل داسی شکل غیر طبیعی تعریف می شود. این سلول های خونی می توانند در رگ های خونی فرو رفته و باعث اختلال در پرفیوژن بافت شوند. بیماران مبتلا به این اختلال شیوع بالایی از ایسکمی و انفارکتوس استخوان به خصوص در سر استخوان ران دارند.

امنیت:

برخی از اختلالات خودایمنی مانند: SLE (لوپوس اریتماتوز سیستمیک) نیز می تواند در ایجاد استئونکروز استخوان ران نقش داشته باشد.

نکروز عروقی ایدیوپاتیک:

این اختلال بیشتر در کودکان رخ می دهد و باعث نکروز استخوان در آنها می شود.

بیماری خودایمنی:

بیماری هایی مانند لوپوس می تواند در ایجاد استئونکروز سر استخوان ران موثر باشد.

مکانیسم و ​​فرآیند تیره شدن سر استخوان ران

مکانیسم این بیماری بسته به عامل پاتولوژیک ایجاد کننده اختلال تقریباً یکسان است. در تمام اختلالاتی که باعث کاهش خون رسانی به سر استخوان ران می شود، مکانیسم تیره شدن سر استخوانی، مرگ سلول های استئوسیتی در نتیجه کمبود اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز سلول ها است.

در این اختلال، استخوان واکنشی در لبه‌های سلول‌های استخوان مرده تولید می‌شود که یک مرز اسکلروتیک در برابر بافت ملتهب، فیبروتیک، آتروفی و ​​هیپرمی ایجاد می‌کند. همین طور در کم خونی، مصرف الکل، مصرف استروئیدها و سایر دلایل ذکر شده، خون رسانی به سر استخوان ران مختل شده و همین عامل باعث سیاه شدن سر استخوان می شود.

در حالت طبیعی؛ وقتی مرگ اتفاق می افتد، بدن استخوان نکروزه را دوباره جذب می کند و استخوان ضعیف و شکننده را جایگزین آن می کند. سپس در مرحله بعد این استخوان قوی تر شده و جایگزین استخوان ضعیف شده می شود. در هنگام آسیب عروقی، این مکانیسم رخ نمی دهد و استخوان نکروزه از بین می رود.

علائم بیماری سیاه شدن سر استخوان ران

تشخیص و تشخیص زودهنگام این اختلال می تواند از عوارض بعدی استئونکروز جلوگیری کند. در واقع، علائم سیاه شدن سر استخوان ران با سایر بیماری ها مانند پوکی استخوان گذرا (BMES)، شکستگی نسبی گردن فمور در سالمندان همپوشانی دارد. از علائم پاتولوژیک مرتبط با نکروز سر استخوان ران می توان به موارد زیر اشاره کرد:

علامت هلال کاهش انعکاس در معاینات رادیولوژیک ممکن است نشان دهنده نکروز سر استخوان ران باشد. این علائم نشان دهنده وجود سایش در زیر سطح مفصل است.

علامت دونات. این علامت به دلیل جذب 99 متر تکنسیوم در استخوان است.

درد مفاصل مداوم. اگر درد شدید مفصلی دارید که با مصرف مسکن برطرف نمی شود و درد حتی در زمان استراحت هم ادامه دارد، حتما باید با متخصص ارتوپد مشورت کنید و استئونکروز را بررسی کنید.