عفونت کلیه که به عنوان پیلونفریت نیز شناخته می‌شود، یک نوع عفونت باکتریایی است که می‌تواند به شدت بر عملکرد کلیه‌ها تأثیر بگذارد. این عفونت به طور معمول از طریق مجاری ادراری به کلیه‌ها منتقل می‌شود و اگر به موقع درمان نشود، ممکن است به آسیب دائمی کلیه‌ها یا سایر مشکلات جدی منجر شود. در این مقاله به بررسی علائم عفونت کلیه و روش‌های درمان آن پرداخته می‌شود.

علائم عفونت کلیه

علائم عفونت کلیه می‌تواند بسته به شدت و وضعیت عمومی فرد متفاوت باشد. برخی از علائم شایع شامل موارد زیر است:

1. درد در ناحیه کمر و پهلو

یکی از علائم اصلی عفونت کلیه، درد شدید در ناحیه کمر و پهلو است. این درد معمولاً یک طرفه است و ممکن است به سمت شکم یا کشاله ران گسترش یابد. درد معمولاً ناگهانی شروع می‌شود و با گذشت زمان شدت می‌گیرد.

2. تب و لرز

تب بالا همراه با لرز یکی دیگر از علائم شایع عفونت کلیه است. این علائم نشان‌دهنده واکنش بدن به عفونت و تلاش سیستم ایمنی برای مقابله با باکتری‌ها است.

3. مشکلات ادراری

عفونت کلیه معمولاً با تغییراتی در الگوی ادرار همراه است. این تغییرات ممکن است شامل:

• نیاز مکرر به ادرار کردن: حتی در صورتی که مثانه کاملاً پر نشده باشد.
• احساس سوزش یا درد هنگام ادرار: این علامت معمولاً نشان‌دهنده انتشار عفونت از مجاری ادراری به کلیه‌ها است.
• ادرار خون‌آلود یا با بوی نامطبوع: در برخی موارد، عفونت کلیه ممکن است باعث بروز خون در ادرار یا تغییر در بوی ادرار شود.

4. تهوع و استفراغ

عفونت کلیه می‌تواند باعث مشکلات گوارشی مانند تهوع و استفراغ شود. این علائم ممکن است ناشی از شدت عفونت و التهاب کلیه‌ها باشد.

5. خستگی و ضعف عمومی

افرادی که دچار عفونت کلیه هستند، معمولاً احساس خستگی شدید و ضعف عمومی می‌کنند. این وضعیت ممکن است به دلیل تب، درد و تلاش بدن برای مبارزه با عفونت باشد.

علل بروز عفونت کلیه

عفونت کلیه معمولاً به دلیل گسترش باکتری‌ها از مجاری ادراری به کلیه‌ها رخ می‌دهد. برخی از عوامل موثر در بروز این عفونت عبارتند از:

1. عفونت مجاری ادراری

عفونت‌های مثانه و مجاری ادراری می‌توانند به راحتی به کلیه‌ها گسترش یابند. در صورتی که عفونت مجاری ادراری به موقع درمان نشود، باکتری‌ها می‌توانند از طریق حالب‌ها به کلیه‌ها برسند و باعث عفونت شوند.

2. انسداد در مجاری ادراری

هر گونه انسداد در مجاری ادراری، مانند سنگ‌های کلیه یا بزرگ شدن پروستات، می‌تواند باعث تجمع ادرار و افزایش خطر عفونت شود. این انسدادها می‌توانند جریان طبیعی ادرار را مختل کرده و محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها ایجاد کنند.

3. ضعف سیستم ایمنی

افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند، مانند کسانی که دیابت دارند یا تحت درمان‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی هستند، بیشتر در معرض خطر عفونت کلیه قرار دارند. سیستم ایمنی ضعیف توانایی بدن برای مقابله با عفونت‌ها را کاهش می‌دهد.

4. جنسیت

زنان بیشتر از مردان در معرض خطر عفونت‌های مجاری ادراری و به تبع آن عفونت کلیه قرار دارند. این امر به دلیل کوتاه‌تر بودن مجرای ادرار در زنان و نزدیکی آن به مقعد است که باعث افزایش احتمال ورود باکتری‌ها به مثانه و کلیه‌ها می‌شود.

روش‌های درمان عفونت کلیه

درمان عفونت کلیه بستگی به شدت و نوع عفونت دارد و باید به موقع آغاز شود تا از عوارض جدی جلوگیری شود. روش‌های درمانی شامل موارد زیر است:

1. درمان دارویی

آنتی‌بیوتیک‌ها خط اصلی درمان عفونت کلیه هستند. پزشک بر اساس نوع باکتری عامل عفونت، آنتی‌بیوتیک مناسب را تجویز می‌کند. دوره درمان معمولاً 7 تا 14 روز است، اما در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به درمان طولانی‌تر باشد.

2. مایعات و استراحت

نوشیدن مقدار زیادی مایعات به خصوص آب می‌تواند به دفع باکتری‌ها از سیستم ادراری کمک کند. همچنین، استراحت کافی برای کمک به بدن در مبارزه با عفونت ضروری است.

3. درمان بیمارستانی

در موارد شدید عفونت کلیه، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان وجود داشته باشد. درمان بیمارستانی شامل تزریق آنتی‌بیوتیک‌های وریدی و مدیریت علائم مانند درد و تب است.

4. جراحی

در برخی موارد نادر که عفونت به دلیل انسداد در مجاری ادراری یا مشکلات ساختاری رخ می‌دهد، ممکن است نیاز به جراحی برای رفع علت زمینه‌ای و جلوگیری از بازگشت عفونت باشد.

جمع‌بندی

عفونت کلیه یک وضعیت جدی و نگران‌کننده است که نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد. این عفونت می‌تواند به علائمی مانند درد شدید کمر، تب و لرز، مشکلات ادراری و خستگی منجر شود. درمان به موقع و مناسب با آنتی‌بیوتیک‌ها و مدیریت علائم می‌تواند به بهبود سریع‌تر و جلوگیری از عوارض جدی‌تر کمک کند. در صورت تجربه علائم عفونت کلیه، مراجعه سریع به پزشک ضروری است.

 

به نقل از: urology-care.ir