خلاصه کتاب استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا (2021 – 2016) ( نویسنده سمیرا لطفی نوکنده )

کتاب استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا (2021 – 2016) نوشته سمیرا لطفی نوکنده، رویکرد بریتانیا را در مواجهه با تهدیدات فزاینده در فضای سایبر و حفاظت از زیرساخت ها، داده ها و خدمات دیجیتال کشور تشریح می کند.

در دنیای امروز، فضای سایبر به یک قلمرو حیاتی تبدیل شده است که امنیت و رفاه کشورها به شدت به آن وابسته است. با پیشرفت های سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات، زندگی روزمره، اقتصاد، و حتی اداره دولت، به گونه ای فزاینده بر بستر دیجیتال استوار شده است. این وابستگی، در کنار فرصت های بی شمار، چالش ها و تهدیدات جدیدی را نیز به همراه آورده است که می تواند از جاسوسی سایبری و حملات زیرساختی تا جرائم سازمان یافته و تروریسم را شامل شود. در چنین بستری، تدوین یک استراتژی جامع و پویا برای امنیت سایبری، نه تنها یک انتخاب، بلکه ضرورتی اجتناب ناپذیر برای حفظ منافع ملی است. کتاب ارزشمند استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا (2021 – 2016) که به قلم سمیرا لطفی نوکنده نگاشته شده، به عمق این موضوع پرداخته و نقشه راهی را که بریتانیا برای حفاظت از خود در این میدان نوین نبرد ترسیم کرده، به تفصیل روایت می کند. این مقاله، به عنوان یک خلاصه تحلیلی، خواننده را به سفری عمیق در دل رویکردهای انگلستان در زمینه امنیت ملی سایبری می برد تا مهم ترین مفاهیم، تهدیدات، و راهبردهای عملیاتی مطرح شده در این کتاب را روشن سازد.

بریتانیا و ضرورت تدوین استراتژی امنیت سایبری: زمینه های راهبردی

بریتانیا، همچون بسیاری از کشورهای توسعه یافته، در دو دهه اخیر با سرعتی بی سابقه به یک جامعه کاملاً دیجیتالی تبدیل شده است. این تحول عظیم، بسیاری از جنبه های زندگی، از امور اقتصادی و بانکی گرفته تا ارتباطات فردی و مدیریت دولتی، را به فضای سایبری گره زده است. اقتصاد کشور، سیستم های دولتی و ارائه خدمات ضروری، همگی بر یکپارچگی و سلامت این فضای دیجیتال و زیرساخت ها، دستگاه ها و داده های آن استوار هستند. هرگونه اخلال یا از بین رفتن اعتماد عمومی به این اکوسیستم دیجیتال، می تواند مزایای بی شمار انقلاب فناورانه را به خطر اندازد و پیامدهای جبران ناپذیری برای ثبات و توسعه کشور به همراه داشته باشد.

درک این وابستگی حیاتی، دولت بریتانیا را بر آن داشت تا به تدوین و اجرای یک استراتژی امنیت سایبری ملی بپردازد. این استراتژی، فراتر از یک طرح دفاعی صرف، با چشم اندازی منسجم و قانع کننده طراحی شد تا بتواند با بخش های مختلف جامعه، از جمله بخش دولتی و خصوصی، جامعه مدنی، دانشگاهیان و عموم مردم به اشتراک گذاشته شود. هدف غایی این رویکرد، حفاظت از سیستم ها، داده ها و خدمات دیجیتال در برابر طیف وسیعی از تهدیدات بود. این سند جامع، اقدامات پیشنهادی را برای تمامی بخش های اقتصادی و اجتماعی، از دولت مرکزی و رهبران صنعت گرفته تا شهروندان عادی، مشخص می کند. افزایش امنیت سایبری در تمام سطوح، برای منافع جمعی، هدفی است که در قلب این استراتژی جای دارد و بریتانیا را در مسیر تبدیل شدن به یک پیشگام در نظارت و توسعه اینترنت قرار می دهد.

بررسی جامع تهدیدات سایبری: دشمنان در فضای مجازی بریتانیا

شناخت دقیق تهدیدات، اولین گام در تدوین یک استراتژی دفاعی مؤثر است. استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا، به تفصیل به شناسایی و تحلیل بازیگران اصلی و آسیب پذیری های موجود در فضای سایبری می پردازد. این تهدیدات نه تنها از نظر منشأ متفاوت هستند، بلکه انگیزه ها و روش های گوناگونی را نیز شامل می شوند که هر یک نیازمند پاسخی متناسب است.

بازیگران اصلی تهدید (Actors and Origins)

فضای سایبر، صحنه ای است برای فعالیت انواع بازیگران با انگیزه ها و قابلیت های متفاوت:

• دولت ها و گروه های تحت حمایت دولتی: این بازیگران، اغلب پیشرفته ترین تهدیدات را ایجاد می کنند. انگیزه های آن ها می تواند شامل جاسوسی صنعتی و سیاسی، سرقت اطلاعات محرمانه دولتی، اختلال در زیرساخت های حیاتی برای کسب مزیت های ژئوپلیتیکی، یا حتی عملیات نفوذ و تأثیرگذاری باشد. آن ها از ابزارهای پیچیده و منابع فراوان برخوردارند و می توانند حملات ماندگار و هدفمند را برنامه ریزی و اجرا کنند.
• گروه های تروریستی: هرچند قابلیت های فنی آن ها ممکن است به اندازه دولت ها نباشد، اما تروریست ها از فضای سایبر برای اهدافی چون تبلیغات، رادیکالیزه کردن افراد، جمع آوری کمک مالی، برنامه ریزی حملات و حتی اختلال در خدمات عمومی استفاده می کنند. هدف آن ها ایجاد وحشت و بی ثباتی است و از این رو، هرگونه آسیب پذیری سایبری می تواند فرصتی برای آن ها فراهم آورد.
• هکتیویست ها: این گروه ها با انگیزه های سیاسی، اجتماعی یا عقیدتی، به حملات سایبری برای جلب توجه به یک موضوع خاص یا اعتراض به یک سیاست می پردازند. حملات آن ها می تواند شامل تخریب وب سایت ها، افشای اطلاعات (Doxing) یا حملات محروم سازی از سرویس (DDoS) باشد که هرچند ممکن است به اندازه حملات دولتی مخرب نباشند، اما می توانند باعث اختلال و آسیب به شهرت شوند.
• تهدیدات داخلی (Insiders): یکی از پیچیده ترین و پنهان ترین تهدیدات، سوءاستفاده افراد دارای دسترسی مجاز (کارکنان فعلی یا سابق) است. این افراد می توانند به دلیل انگیزه های مالی، نارضایتی، جاسوسی، یا حتی سهل انگاری، به داده ها یا سیستم ها آسیب رسانده یا آن ها را در اختیار افراد غیرمجاز قرار دهند.
• اسکریپت کیدی ها و مجرمان سازمان یافته: گروه اول، افراد با دانش فنی محدود هستند که از ابزارهای آماده برای انجام حملات ساده استفاده می کنند. اما مجرمان سازمان یافته، اغلب با انگیزه های مالی، به سرقت اطلاعات کارت های اعتباری، کلاهبرداری های فیشینگ، توزیع بدافزار و باج افزار می پردازند. آن ها شبکه های پیچیده ای دارند و می توانند آسیب های اقتصادی گسترده ای را وارد کنند.

مطالعات موردی کلیدی: درس هایی برای استراتژی بریتانیا

تجربه های واقعی از حملات سایبری، نقش مهمی در شکل گیری تفکر استراتژیک بریتانیا داشته اند. بررسی این حوادث، به درک عمیق تر آسیب پذیری ها و ضرورت اتخاذ رویکردهای جامع کمک می کند:

• حمله به TalkTalk: این حمله سایبری در سال 2015 به شرکت مخابراتی TalkTalk، منجر به سرقت اطلاعات شخصی میلیون ها مشتری شد و اهمیت حفاظت از داده های مشتریان و پاسخ سریع به حوادث را برجسته کرد.
• حمله به سیستم سوئیفت بانک بنگلادش: سرقت 81 میلیون دلاری از بانک مرکزی بنگلادش از طریق سیستم پرداخت SWIFT در سال 2016، نشان داد که چگونه مجرمان سایبری می توانند از ضعف های امنیتی در سیستم های مالی جهانی سوءاستفاده کنند و نیاز به همکاری های بین المللی در این زمینه را تأکید کرد.
• حملات به شبکه های برق اوکراین: این حملات در سال های 2015 و 2016، که منجر به قطع برق گسترده شد، زنگ خطری برای تمامی کشورها، از جمله بریتانیا، بود و نشان داد که چگونه زیرساخت های حیاتی می توانند هدف حملات سایبری قرار گیرند. این حوادث بر اهمیت حفاظت از زیرساخت های ملی حیاتی (CNI) و توانایی بازیابی سریع تأکید کرد.

آسیب پذیری های سیستماتیک

علاوه بر تهدیدات خارجی، ضعف های داخلی نیز می توانند فضای سایبری را آسیب پذیر کنند:

• ضعف در بهداشت سایبری و عدم رعایت پروتکل های امنیتی: بسیاری از حملات موفق، نتیجه نقص های اولیه در رعایت اصول امنیتی مانند استفاده از رمزهای عبور ضعیف، عدم به روزرسانی نرم افزارها، یا بی توجهی به هشدارهای امنیتی هستند.
• کمبود مهارت ها و آموزش های کافی در نیروی کار: شکاف مهارتی در حوزه امنیت سایبری، به معنای عدم وجود نیروی متخصص کافی برای دفاع در برابر تهدیدات پیچیده است. این کمبود نه تنها در سطح فنی، بلکه در میان مدیران و تصمیم گیرندگان نیز وجود دارد که ممکن است از ابعاد واقعی تهدیدات آگاهی نداشته باشند.
• سیستم های موروثی (Legacy Systems) و عدم به روزرسانی: بسیاری از سازمان ها، به ویژه در بخش دولتی، همچنان از سیستم های قدیمی و منسوخ استفاده می کنند که از نظر امنیتی ضعیف بوده و قابلیت به روزرسانی آسان را ندارند. این سیستم ها می توانند نقاط ورودی آسانی برای مهاجمان باشند.
• دسترسی آسان به ابزارها و منابع هک: با گسترش دانش و ابزارهای هک در فضای آنلاین، حتی افراد با مهارت های فنی متوسط نیز می توانند حملات ساده را اجرا کنند، که این موضوع چالش بزرگی را برای دفاع در برابر حجم وسیع حملات ایجاد می کند.

پاسخ ملی بریتانیا: ارکان و محورهای عملیاتی استراتژی 2016-2021

در مواجهه با این تهدیدات متنوع و فزاینده، بریتانیا استراتژی سایبری ملی خود را بر پایه سه ستون اصلی – دفاع، بازدارندگی و توسعه – بنا نهاد. این رویکرد جامع، با هدف تبدیل بریتانیا به یک رهبر جهانی در امنیت سایبری، طراحی شده بود.

دیدگاه و اصول راهبردی

چشم انداز استراتژی 2016-2021، فراتر از یک دفاع صرف، بریتانیا را به عنوان یک کشور پیشرو در امنیت سایبری تصور می کرد که در آن، شهروندان و کسب وکارها می توانند با اطمینان در فضای آنلاین فعالیت کنند. این دیدگاه بر اصولی چون شفافیت، همکاری، نوآوری و تعادل بین امنیت و آزادی تأکید داشت. شفافیت به معنای در میان گذاشتن اطلاعات تهدیدات و آسیب پذیری ها با بخش خصوصی و عمومی بود تا همه بتوانند در دفاع ملی سهیم باشند. همکاری، هم در سطح ملی و هم بین المللی، به عنوان کلید موفقیت شناخته شد، چرا که تهدیدات سایبری مرز نمی شناسند.

نقش ها و مسئولیت ها در اکوسیستم امنیت سایبری

این استراتژی، مسئولیت امنیت سایبری را تنها بر عهده دولت نمی داند، بلکه یک اکوسیستم جامع را تعریف می کند که در آن هر فرد، کسب وکار و سازمان نقش خود را ایفا می کند:

• نقش افراد: آموزش عمومی و افزایش آگاهی شهروندان برای رعایت اصول اولیه بهداشت سایبری (مانند استفاده از رمزهای عبور قوی و تشخیص حملات فیشینگ) از اهمیت بالایی برخوردار بود.
• نقش مشاغل و سازمان ها: بخش خصوصی، به ویژه شرکت های بزرگ و ارائه دهندگان زیرساخت های حیاتی، مسئولیت اصلی حفاظت از سیستم ها و داده های خود را بر عهده داشتند. دولت نیز به ارائه ابزارها، راهنمایی ها و مشوق هایی برای بهبود امنیت سایبری آن ها می پرداخت.
• نقش دولت: دولت نقش رهبری و هماهنگی را بر عهده گرفت. این نقش شامل تعیین سیاست ها، وضع قوانین، ارائه خدمات دفاعی، و پاسخ به حوادث بزرگ بود.

محور تغییر: نقش توسعه یافته ی دولت و تأسیس مرکز امنیت ملی سایبری (NCSC)

یکی از مهم ترین تحولات در این استراتژی، تأسیس مرکز امنیت ملی سایبری (NCSC) در سال 2016 بود. NCSC به عنوان قطبی از تخصص سایبری در بریتانیا، تمامی فعالیت های مرتبط با امنیت سایبری دولت را متمرکز کرد. وظایف این مرکز شامل ارائه مشاوره و راهنمایی به بخش های دولتی و خصوصی، پاسخگویی به حوادث سایبری، مدیریت تهدیدات ملی، و توسعه نوآوری در این حوزه بود. NCSC با هدف ایجاد یک رویکرد یکپارچه و کارآمد در مقابله با تهدیدات سایبری، به سرعت به یکی از بازوهای اصلی استراتژی تبدیل شد.

برنامه اجرایی و سه ستون اصلی استراتژی

استراتژی بریتانیا بر سه ستون اصلی استوار بود که هر یک برنامه های عملیاتی خاص خود را داشتند:

دفاع سایبری (Defence)

ستون دفاع به معنای محافظت فعال از سیستم ها و شبکه ها در برابر حملات است. این بخش شامل چندین محور مهم بود:

• رویکرد دفاع سایبری فعال (Active Cyber Defence – ACD): این رویکرد فراتر از دفاع سنتی، به شناسایی، اختلال و از بین بردن تهدیدات قبل از اینکه به بریتانیا آسیب برسانند، می پرداخت. ACD شامل اقداماتی مانند مسدودسازی حملات فیشینگ، از کار انداختن وب سایت های مخرب و حذف بدافزارها بود.
• ایجاد اینترنتی ایمن تر برای شهروندان و کسب وکارها: این هدف از طریق برنامه های آگاهی بخشی عمومی، ارائه راهنمایی های امنیتی، و همکاری با ارائه دهندگان خدمات اینترنتی برای افزایش امنیت زیرساخت ها دنبال می شد.
• حفاظت از بخش دولتی و زیرساخت های ملی حیاتی (CNI): این بخش شامل سازمان های دولتی، سیستم های دفاعی، انرژی، حمل و نقل، ارتباطات و مالی بود. NCSC با ارائه مشاوره و پشتیبانی فنی به این بخش ها، به ارتقای امنیت آن ها کمک می کرد.
• افزایش آگاهی و تغییر رفتار عمومی در حوزه امنیت سایبری: کمپین های آموزشی و اطلاع رسانی برای ارتقای سواد سایبری در میان عموم مردم و کسب وکارهای کوچک، از جمله بخش های کلیدی این ستون بود.

بازدارندگی (Deterrence)

ستون بازدارندگی بر این مفهوم استوار بود که با افزایش ریسک و کاهش سودمندی حملات سایبری، مهاجمان را از انجام اقدامات خصمانه منصرف سازد. این رویکرد چندوجهی بود:

• نقش بازدارندگی در فضای سایبر و مکانیزم های آن: بازدارندگی شامل شناسایی و پاسخگویی به حملات، پیگیری و دستگیری مجرمان، و اعمال مجازات های اقتصادی یا دیپلماتیک بود.
• مقابله با جرائم سایبری و کاهش آن ها: همکاری با نیروهای انتظامی و سازمان های قضایی برای ردیابی، پیگرد قانونی و دستگیری مجرمان سایبری، از جمله اقدامات کلیدی بود. این شامل همکاری های بین المللی نیز می شد.
• رویکرد بریتانیا در مواجهه با بازیگران متخاصم خارجی: این رویکرد شامل ترکیبی از دیپلماسی، قابلیت های پاسخگویی تهاجمی (در صورت لزوم و مطابق با قوانین بین المللی)، و قابلیت های اطلاعاتی برای شناسایی منشأ حملات بود.
• پیشگیری از تروریسم سایبری: با تمرکز بر شناسایی و خنثی سازی توطئه های تروریستی در فضای آنلاین، از جمله مسدودسازی محتوای افراطی و رصد فعالیت های مشکوک.
• تقویت قابلیت های حاکمیتی (رمزنگاری و امنیت اطلاعات): سرمایه گذاری در فناوری های پیشرفته رمزنگاری و تضمین امنیت اطلاعات دولتی برای حفاظت از داده های حساس و ارتباطات حیاتی.

رابرت هانیگان، مدیر دفاتر مرکزی ارتباطات دولت، تاکید کرده بود که بریتانیا باید تلاش های خود را برای مقابله با تهدیداتی که به صورت آنلاین وجود دارد، متمرکز سازد، چرا که سرقت مقیاس صنعتی دارایی معنوی و کلاهبرداری های سایبری، زمان و پول بسیاری را هدر می دهد.

توسعه (Develop)

ستون توسعه به معنای سرمایه گذاری در آینده امنیت سایبری بریتانیا بود. این ستون بر تقویت قابلیت های بلندمدت و حفظ مزیت رقابتی در برابر تهدیدات نوظهور تمرکز داشت:

• تقویت مهارت ها و استعدادهای انسانی در حوزه امنیت سایبری: این شامل سرمایه گذاری در آموزش و پرورش، دانشگاه ها و برنامه های کارآموزی برای تربیت نسل جدیدی از متخصصان امنیت سایبری بود.
• تحریک رشد و نوآوری در صنعت امنیت سایبری بریتانیا: حمایت از استارت آپ ها، شرکت های کوچک و متوسط، و تحقیقات و توسعه در حوزه امنیت سایبری برای ایجاد راه حل های نوآورانه و رقابتی.
• ترویج علم و فناوری در این زمینه: ایجاد یک محیط پویا برای تحقیقات پیشرفته در حوزه امنیت سایبری و تبدیل بریتانیا به مرکزی برای دانش و نوآوری در این زمینه.
• اهمیت اسکن افقی (Horizontal Scanning) برای شناسایی تهدیدات نوظهور: این رویکرد به معنای پایش مداوم چشم انداز فناوری و تهدیدات برای شناسایی روندهای جدید و آسیب پذیری های احتمالی قبل از اینکه به بحران تبدیل شوند، بود.

اقدامات بین المللی: نقش بریتانیا در عرصه جهانی امنیت سایبری

امنیت سایبری یک مفهوم فراملی است و هیچ کشوری نمی تواند به تنهایی از خود در برابر تهدیدات جهانی دفاع کند. از این رو، استراتژی بریتانیا تأکید زیادی بر همکاری های بین المللی داشت.

بریتانیا فعالانه در همکاری های چندجانبه و دوجانبه با سایر کشورها و سازمان های بین المللی مشارکت می کرد. این همکاری ها شامل تبادل اطلاعات تهدیدات، توسعه قابلیت های دفاعی مشترک، و هماهنگی در پاسخ به حوادث بزرگ سایبری بود. دیپلماسی سایبری نقش محوری در این زمینه ایفا می کرد، جایی که بریتانیا به ترویج هنجارها و قوانین بین المللی در فضای سایبر می پرداخت و با کشورهای همسو برای ایجاد یک فضای سایبری باز، امن و باثبات تلاش می کرد. این اقدامات به تقویت امنیت ملی بریتانیا از طریق کاهش تهدیدات از مبدأ و ایجاد یک جبهه متحد جهانی علیه فعالیت های سایبری مخرب کمک می کرد.

معیارها و ارزیابی: سنجش موفقیت استراتژی

برای اطمینان از اثربخشی یک استراتژی، ارزیابی مداوم و تطبیق آن با واقعیت های متغیر ضروری است. استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا، به لزوم وجود شاخص های عملکردی (KPIs) برای سنجش پیشرفت و موفقیت در دستیابی به اهداف اشاره می کرد. این شاخص ها می توانستند شامل مواردی چون کاهش تعداد حملات موفق، افزایش سطح آگاهی عمومی، تعداد حوادث تحت پوشش NCSC، یا میزان سرمایه گذاری در صنعت امنیت سایبری باشند. ارزیابی منظم به دولت اجازه می داد تا نقاط قوت و ضعف استراتژی را شناسایی کرده و در صورت لزوم، تغییرات لازم را برای حفظ کارایی آن اعمال کند.

مایکل فالون، نماینده مجلس، اذعان داشت که بریتانیا یک رهبر جهانی در امنیت سایبری است، اما با تهدیدات در حال رشد، مرکز عملیات امنیت سایبری جدید (NCSC) اطمینان خواهد داد که نیروهای مسلح این کشور با امنیت کار خود را ادامه خواهند داد. او همچنین بر این باور بود که بودجه دفاعی در حال توسعه، بریتانیا را قادر می سازد تا در فضای سایبری از مخالفان خود پیشی بگیرد.

نتیجه گیری و چشم انداز آینده: امنیت سایبری فراتر از 2021

استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا (2016-2021) نقطه عطفی مهم در رویکرد این کشور به حفاظت از منافع خود در فضای دیجیتال بود. این استراتژی، با پایه گذاری یک رویکرد جامع شامل دفاع، بازدارندگی و توسعه، و با محوریت ایجاد مرکز امنیت ملی سایبری (NCSC)، دستاوردهای قابل توجهی در افزایش امنیت و تاب آوری سایبری بریتانیا به همراه داشت.

با این حال، فضای سایبر ماهیتاً پویا و تحول پذیر است. تهدیدات سایبری دائماً در حال تکامل هستند؛ بازیگران جدیدی ظهور می کنند، روش های حمله پیچیده تر می شوند و فناوری های نوظهور، هم فرصت ها و هم آسیب پذیری های جدیدی را به ارمغان می آورند. این تغییرات مداوم، ایجاب می کند که استراتژی های امنیت سایبری نیز به طور مداوم مورد بازبینی قرار گیرند و با شرایط جدید تطبیق داده شوند. به همین دلیل، سند استراتژی اولیه صرفاً یک نقطه شروع بود و نیاز به تداوم سرمایه گذاری در زیرساخت ها، نیروی انسانی متخصص و فناوری های پیشرفته، و همچنین گسترش همکاری های ملی و بین المللی را برجسته می کرد.

امنیت سایبری یک مبارزه بی پایان است که نیازمند هوشیاری مستمر و آمادگی برای انطباق است. تجربه بریتانیا در دوره 2016-2021، الگویی ارزشمند برای سایر کشورها فراهم می آورد تا بتوانند در مواجهه با چالش های فضای سایبر، رویکردهایی جامع و آینده نگر اتخاذ کنند.

درباره نویسنده: سمیرا لطفی نوکنده

سمیرا لطفی نوکنده، نویسنده کتاب استراتژی امنیت ملی سایبری بریتانیا (2021 – 2016)، پژوهشگری است که در زمینه امنیت ملی و فضای سایبر تخصص دارد. فعالیت های تحقیقاتی و تالیفات او بر تحلیل سیاست ها و راهبردهای کشورهای پیشرو در حوزه امنیت سایبری متمرکز است. این کتاب، نمونه ای از عمق نگاه و دقت نظر او در بررسی اسناد راهبردی و ارائه تحلیل های کاربردی برای مخاطبان فارسی زبان است.

چرا مطالعه این کتاب (یا خلاصه آن) برای شما ضروری است؟

درک استراتژی های امنیت ملی سایبری، دیگر تنها وظیفه متخصصان نیست، بلکه برای هر کسی که به نوعی با فضای دیجیتال سروکار دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است. این کتاب، نه تنها به شما کمک می کند تا با رویکردهای یک کشور پیشرفته در مواجهه با تهدیدات سایبری آشنا شوید، بلکه اصول و مفاهیم کلی را که در تدوین هر استراتژی امنیت سایبری ملی مطرح هستند، به شما می آموزد. برای دانشجویان علوم سیاسی، روابط بین الملل، امنیت ملی، و حتی علوم کامپیوتر، این خلاصه می تواند به عنوان یک منبع مرجع برای فهم چالش های ژئوپلیتیکی فضای سایبر و راهکارهای عملیاتی مقابله با آن ها عمل کند.

با مطالعه این کتاب یا حتی خلاصه حاضر، می توانیم به درک عمیق تری از پیچیدگی های امنیت در عصر دیجیتال دست یابیم و نیاز به یک تفکر استراتژیک و جامع را در تمامی سطوح جامعه، از فرد تا دولت، احساس کنیم. این دانش، نه تنها برای محققان و سیاست گذاران، بلکه برای عموم مردم و کسب وکارها نیز حیاتی است تا بتوانند در فضایی امن تر و با اعتماد بیشتر به پیشرفت های فناورانه، از فرصت های بی شمار فضای سایبر بهره مند شوند.