کره شمالی | حقایق زندگی مجلل رهبران
رهبران کره شمالی زندگی بسیار مجلل و مرفهی دارند حقایقی از کره شمالی
رهبران کره شمالی، به ویژه خاندان کیم، در میان کشوری که از فقر و انزوای شدید رنج می برد، از سبکی از زندگی فوق العاده مجلل و اشرافی برخوردارند. این تضاد فاحش میان تجملات بی حدوحصر نخبگان حاکم و محدودیت های طاقت فرسای مردم عادی، بخش جدایی ناپذیری از واقعیت های پنهان این کشور منزوی است. کره شمالی، سرزمینی اسرارآمیز و منزوی، همواره کانون توجه و کنجکاوی جهانیان بوده است. با وجود تحریم های سنگین و انزوای بین المللی، جزئیات حیرت انگیزی از سبک زندگی نخبگان حاکم، به ویژه رهبر عالی، به بیرون درز کرده که پرده از دنیایی متفاوت و باورنکردنی برمی دارد. زندگی در کره شمالی برای عموم مردم با سختی ها و محدودیت های بی شمار همراه است، اما برای معدود افراد حاضر در رأس قدرت، داستانی کاملاً متفاوت رقم می خورد. این مقاله به کاوش در این دوگانگی می پردازد و حقایق مستندی را از این کشور کمتر شناخته شده ارائه می دهد.
سلطنت کیم ها: ریشه های قدرت و انزوای کره شمالی
تاریخچه کره شمالی با ظهور خاندان کیم گره خورده است، خاندانی که از زمان تأسیس این کشور در سال 1948، بی وقفه بر آن حکومت کرده اند. کیم ایل سونگ، بنیان گذار جمهوری دموکراتیک خلق کره، پایه های حکومتی توتالیتر را بنا نهاد که پس از او به پسرش کیم جونگ ایل و سپس به نوه اش کیم جونگ اون منتقل شد. این تداوم قدرت در یک خاندان، آن هم برای سه نسل متوالی، در جهان امروز کم نظیر است و حکایت از ریشه های عمیق نظام دیکتاتوری در این کشور دارد.
ایدئولوژی جوچه: خودکفایی و انزوا
یکی از ارکان اصلی حاکمیت در کره شمالی، ایدئولوژی جوچه (Juche) است که به معنای خودکفایی یا اتکا به خود ترجمه می شود. این فلسفه که توسط کیم ایل سونگ معرفی شد، بر توانایی ملت کره در حل مشکلات خود بدون اتکا به نیروهای خارجی تأکید دارد. جوچه، نه تنها یک نظریه سیاسی، بلکه یک راه و رسم زندگی است که تمام ابعاد جامعه کره شمالی، از اقتصاد و سیاست گرفته تا فرهنگ و آموزش، را در بر می گیرد. این ایدئولوژی با تأکید بر استقلال کامل از جهان خارج، به انزوای فزاینده کره شمالی کمک کرده است. تحت لوای جوچه، هرگونه نفوذ خارجی، به ویژه از غرب، تهدیدی برای هویت و حاکمیت ملی تلقی می شود و این امر به سخت گیری ها و محدودیت های بی شمار برای مردم عادی دامن زده است.
کره شمالی و جهان: روابط خارجی و تحریم ها
کره شمالی از زمان جنگ کره (1950-1953) که هرگز به طور رسمی پایان نیافته، در وضعیت تقابل دائمی با بخش بزرگی از جامعه بین الملل قرار داشته است. برنامه های هسته ای و موشکی این کشور، واکنش های شدید و تحریم های گسترده ای را از سوی سازمان ملل، ایالات متحده و دیگر کشورها به دنبال داشته است. این تحریم ها، با هدف محدود کردن توانایی کره شمالی در دستیابی به مواد و فناوری های لازم برای برنامه های نظامی اش، تأثیر عمیقی بر اقتصاد کشور گذاشته و به فقر و کمبودهای گسترده در میان مردم دامن زده است. روابط خارجی کره شمالی عمدتاً محدود به چند کشور معدود مانند چین و روسیه است، که این امر بر انزوای هرچه بیشتر این کشور در صحنه جهانی می افزاید. با وجود این انزوای شدید، کره شمالی همچنان جایگاه منحصربه فردی در معادلات ژئوپلیتیک بین المللی دارد و هر حرکت آن با دقت زیر نظر قرار می گیرد.
قصرها، قایق ها، خودروها: زندگی فوق العاده مجلل رهبران کره شمالی
در پشت دیوارهای بلند و مرزهای بسته کره شمالی، دنیایی از تجملات و ثروت بی کران برای رهبران و نخبگان حاکم وجود دارد که با فقر عمومی مردم این کشور در تضاد فاحش است. این تضاد، داستانی حیرت انگیز از نحوه زندگی کسانی را روایت می کند که بر یکی از فقیرترین کشورهای جهان حکمرانی می کنند.
امپراتوری املاک و مستغلات
خاندان کیم و حلقه نزدیکانشان دارای مجموعه ای وسیع از املاک و مستغلات در سراسر کشور هستند. کاخ های متعدد و ویلاهای ییلاقی لوکس، تنها بخشی از این امپراتوری است. مجموعه وونسان، یکی از شناخته شده ترین اقامتگاه های کیم جونگ اون، شامل استخرهای سرپوشیده، زمین های ورزشی اختصاصی، اسکله های خصوصی برای قایق های تفریحی و حتی مسیرهای قطار ویژه ای است که مستقیماً به کاخ او منتهی می شوند. تصاویر ماهواره ای، نشانه هایی از این تجملات پنهان را آشکار کرده اند. علاوه بر این، گزارش هایی از ویلاهای ییلاقی کمتر شناخته شده در نقاط دنج و جزایر شخصی وجود دارد که نشان می دهد رهبران از هرگونه امکانات تفریحی و رفاهی برخوردارند. مایکل مدن، کارشناس حوزه کره شمالی، به بیش از 13 اقامتگاه اصلی برای رهبر کره شمالی در سراسر کشور اشاره می کند که اغلب آن ها در پیونگ یانگ، پایتخت، و در نزدیکی مناطق حساس سیاسی قرار دارند.
ناوگان حمل و نقل اشرافی
یکی از شگفت انگیزترین جنبه های زندگی رهبران کره شمالی، دسترسی آن ها به ناوگانی از خودروهای لوکس، قایق های تفریحی و جت های شخصی است که اغلب از طریق دور زدن تحریم های بین المللی وارد کشور شده اند. خودروهایی مانند مرسدس بنز، مایباخ و رولز رویس، در خیابان های پیونگ یانگ یا در مسیرهای اختصاصی کاخ های رهبر، دیده می شوند. قایق تفریحی کیم جونگ اون، معروف به پرنسس، که گفته می شود در سال 2013 بیش از 7 میلیون دلار قیمت داشته، در سواحل وونسان پهلو می گیرد و تصویری از زندگی فرازمینی او را ترسیم می کند. همچنین، قطار ضد گلوله رهبر با امکانات خاص خود، ابزار اصلی سفرهای داخلی اوست که امنیت و تجمل را در هم آمیخته است.
کالاهای مصرفی لاکچری و تفریحات گران بها
نخبگان کره شمالی، به رغم فقر عمومی مردم، به جدیدترین برندهای مد، ساعت ها و جواهرات گران قیمت دسترسی دارند. آن ها نه تنها به لباس های طراحی شده و لوکس علاقه نشان می دهند، بلکه حتی جراحی های پلاستیک رایج در کره جنوبی، مانند جراحی پلک و بینی، در میان یک درصد نخبه این کشور نیز رواج یافته است. مصرف غذاها و نوشیدنی های وارداتی گران قیمت، از جمله مشروبات الکلی برند هنسی، به حدی زیاد است که در اوایل دهه 2000، کره شمالی یکی از بزرگترین خریداران این برند در جهان بود. این اقلام، نه تنها برای مصرف شخصی، بلکه به عنوان هدیه های گران بها در مهمانی های رهبران نیز سرو می شوند. زمین های گلف، پیست های اسکی خصوصی و سینماهای اختصاصی، از دیگر تفریحاتی هستند که زندگی مجلل رهبران کره شمالی را تکمیل می کنند.
در کشوری که شهروندان عادی برای تأمین نیازهای اولیه خود دست و پنجه نرم می کنند، شنیدن داستان هایی از کاخ های مجلل، خودروهای لوکس و تفریحات گران بهای رهبران، تصویری تکان دهنده از تفاوت فاحش میان دو واقعیت اجتماعی در کره شمالی ارائه می دهد.
منشأ این ثروت و تجملات
سؤالی که مطرح می شود این است که این ثروت و تجملات از کجا تأمین می شود، در حالی که کشور تحت تحریم های شدید بین المللی قرار دارد و مردم با فقر دست و پنجه نرم می کنند. منابع متعددی برای تأمین مالی سبک زندگی اشرافی رهبران و نخبگان وجود دارد. درآمدهای غیرقانونی، مانند قاچاق کالا، فروش تسلیحات، و فعالیت های سایبری از جمله هک و سرقت رمزارز، بخش قابل توجهی از این ثروت را تشکیل می دهند. همچنین، ارزآوری از نیروی کار خارجی که در کشورهای دیگر به کار گرفته می شوند و بخش عمده ای از درآمدشان توسط دولت ضبط می شود، از دیگر منابع مالی است. طبقه نخبه که شامل خانواده کیم و مقامات ارشد نظامی و حزب حاکم می شوند، به این منابع مالی دسترسی دارند و بسیاری از ثروت خود را در قالب ارزهای خارجی در خانه های خود پنهان می کنند، زیرا ارزش پول ملی کره شمالی (وون) بسیار ناچیز است. این نخبگان، شرکت های تجاری بزرگی را کنترل می کنند که عملاً به حزب حاکم یا ارتش خلق کره تعلق دارند و این امر به آن ها امکان می دهد تا از طریق قراردادهای دولتی و فعالیت های تجاری، ثروت اندوخته کنند.
واقعیت های تلخ زندگی روزمره مردم عادی در کره شمالی
در سایه زندگی مجلل رهبران، میلیون ها شهروند کره شمالی واقعیت تلخ دیگری را تجربه می کنند؛ واقعیتی سرشار از فقر، محدودیت و کنترل شدید اجتماعی. این بخش، به ابعاد مختلف زندگی روزمره مردم عادی در این کشور می پردازد.
اقتصاد ضعیف و فقر فراگیر
اقتصاد کره شمالی، با وجود منابع طبیعی و نیروی کار فراوان، به دلیل سیاست های نادرست، تحریم های بین المللی و تمرکز بر برنامه های نظامی، در وضعیت بسیار ضعیفی قرار دارد. میانگین درآمد سالانه یک شهروند کره شمالی در حدود 1200 پوند است که در مقایسه با استانداردهای جهانی، رقمی بسیار ناچیز محسوب می شود. کمبود مواد غذایی و سهمیه بندی آن، مشکلی مزمن در این کشور است و بسیاری از مردم به کمک های غذایی خارجی نیاز دارند. زیرساخت های فرسوده، به ویژه در بخش انرژی، منجر به قطعی های مکرر برق شده و زندگی روزمره را با چالش های جدی مواجه می کند. وضعیت حمل و نقل عمومی نیز در بسیاری از مناطق نامناسب است و مردم اغلب مجبورند مسافت های طولانی را پیاده طی کنند.
محدودیت های ارتباطی و اطلاعاتی
دسترسی به اطلاعات آزاد و ارتباط با جهان خارج، تقریباً برای عموم مردم کره شمالی ممنوع است. اینترنت جهانی برای اکثریت شهروندان در دسترس نیست و آن ها تنها به یک اینترانت ملی بسیار محدود دسترسی دارند که محتوای آن به شدت کنترل می شود. رسانه ها، از جمله تنها چهار شبکه تلویزیونی داخلی، تحت کنترل کامل دولت هستند و محتوای آن ها عمدتاً شامل تبلیغات دولتی و پروپاگاندا است. سانسور و فیلترینگ شدید، مانع از دسترسی مردم به هرگونه اطلاعاتی می شود که ممکن است نگاهی متفاوت به جهان خارج یا واقعیت های داخلی کشور ارائه دهد. این سیستم کنترل اطلاعات، به رژیم امکان می دهد تا روایت خود را از وقایع به صورت مطلق حفظ کند.
کنترل اجتماعی و قوانین عجیب
زندگی در کره شمالی با انبوهی از قوانین عجیب و محدودیت های اجتماعی همراه است که آزادی های فردی را به شدت سرکوب می کند:
- قانون سه نسل حبس: یکی از باورنکردنی ترین قوانین، حبس سه نسل از یک خانواده به دلیل جرم ارتکابی توسط یکی از اعضا است. این بدان معناست که اگر شخصی مرتکب جرمی شود، علاوه بر خودش، فرزندان، والدین و حتی پدربزرگ و مادربزرگ او نیز ممکن است به اردوگاه های کار اجباری فرستاده شوند.
- خدمت سربازی اجباری: خدمت سربازی در کره شمالی برای همه، اعم از مردان و زنان، اجباری است و مدت آن بسیار طولانی است؛ گفته می شود برای مردان تا 10 سال و برای زنان تا 7 سال. پسران از سن 17 سالگی و دختران تا سن 23 سالگی باید خود را برای این خدمت آماده کنند.
- قوانین پوشش و آرایش: پلیس مد در کره شمالی، پوشش و ظاهر مردم را به شدت کنترل می کند. پوشیدن شلوار جین آبی ممنوع است، زیرا نمادی از فرهنگ غربی و آمریکایی تلقی می شود. مدل موی اجباری نیز وجود دارد و مردان و زنان تنها می توانند از میان مدل های از پیش تعیین شده انتخاب کنند. زنان متأهل دامنه انتخاب بیشتری نسبت به زنان مجرد دارند و مردان مجرد نمی توانند موهای خود را بیش از حد بلند کنند.
- ممنوعیت های مذهبی: آزادی های مذهبی به شدت سرکوب می شوند و داشتن کتب مقدس مانند انجیل، قرآن یا تورات ممنوع است و مجازات های سنگینی مانند زندان یا اعدام را به دنبال دارد.
- ممنوعیت جشن های جهانی: جشن های کریسمس، سال نو میلادی و ولنتاین در این کشور وجود ندارند و به جای آن ها، جشن های سیاسی مرتبط با تولد رهبران برگزار می شود.
- تقویم جوچه: کره شمالی از تقویم مخصوص به خود به نام تقویم جوچه استفاده می کند که سال 1912، سال تولد کیم ایل سونگ، را به عنوان مبدأ خود قرار داده است.
- محدودیت های سفر: جابجایی در داخل کشور بدون مجوز دولتی بسیار دشوار است و خروج از کشور برای مردم عادی تقریباً غیرممکن است. حتی ورود به پایتخت، پیونگ یانگ، برای شهروندان سایر مناطق نیازمند مجوزهای ویژه است.
آموزش و بهداشت
سیستم آموزشی در کره شمالی رایگان است، اما محتوای آموزشی به شدت تحت کنترل ایدئولوژی جوچه و پروپاگاندای دولتی است. آموزش ها عمدتاً بر ستایش رهبران و تاریخ رسمی کشور تمرکز دارند و دسترسی به اطلاعات مستقل یا جهانی بسیار محدود است. گفته می شود آمار سواد در این کشور بسیار بالاست، اما این ادعا توسط مقامات دولتی مطرح شده و امکان تأیید مستقل آن دشوار است. در بخش بهداشت و درمان، وضعیت در مقایسه با کشورهای پیشرفته بسیار نامناسب است. کمبود دارو، تجهیزات پزشکی و پزشکان متخصص، معضلات جدی این حوزه هستند. سوءتغذیه گسترده، به ویژه در میان کودکان، به یکی از مشکلات بهداشتی اساسی تبدیل شده است؛ به طوری که میانگین قد مردم کره شمالی به دلیل سوءتغذیه مزمن، به طور محسوسی کوتاه تر از مردم کره جنوبی است.
عجایب زیرساختی و نمادین
کره شمالی پر از سازه ها و پدیده هایی است که شاید در هیچ کجای دیگر دنیا نظیر آن ها را نتوان یافت:
- بزرگترین ورزشگاه جهان: استادیوم اول ماه می رانگ نادو در پیونگ یانگ با ظرفیت 150 هزار نفر، بزرگترین ورزشگاه جهان است که میزبان نمایش های عظیم ژیمناستیک و رقص است.
- متروی پیونگ یانگ: پناهگاه اتمی: متروی پایتخت در عمق 96 متری زمین ساخته شده است و علاوه بر حمل و نقل، به عنوان یک پناهگاه اتمی در مواقع اضطراری طراحی شده است.
- هتل رویانگ (هتل ارواح): این آسمان خراش عظیم 105 طبقه ای که به شکل یک موشک طراحی شده، سال هاست ناتمام مانده و نمادی از پروژه های بلندپروازانه اما شکست خورده کره شمالی است.
- روستای تبلیغاتی کیجونگ دونگ (شهر قلابی): در منطقه مرزی با کره جنوبی، روستایی ساخته شده که به ظاهر دارای امکانات رفاهی است، اما در واقع یک شهرک نمایشی بدون ساکنان واقعی است که برای مقاصد تبلیغاتی مورد استفاده قرار می گیرد.
- دوچرخه های پلاک دار: در کره شمالی، دوچرخه نیز مانند خودرو باید ثبت و دارای پلاک باشد.
- موزه خشونت های آمریکا: این موزه تصویری گرافیکی و یک طرفه از درگیری ها با آمریکا ارائه می دهد و تاریخ را به نفع پروپاگاندای داخلی تحریف می کند.
این ها تنها بخشی از حقایق و عجایب کشور کره شمالی هستند که تصویر کاملی از زندگی در این کشور منزوی را برای ما آشکار می سازند. از بدهی 300 میلیون دلاری به سوئد بابت ولووهای خریداری شده در دهه 70 که هرگز پرداخت نشده، تا برنامه فضایی پرادعای آن ها که با شکست های مکرر همراه است اما رهبران آن را موفقیت آمیز می دانند.
تناقضات، پیامدها و نگاه به آینده
تضاد آشکار میان زندگی فوق العاده مجلل رهبران و فقر و محدودیت های شدید مردم عادی، نمادی از حکومت توتالیتر در کره شمالی است. این دوگانگی نه تنها جامعه را به دو طبقه کاملاً مجزا تقسیم کرده، بلکه پیامدهای عمیقی بر روحیه مردم و پایداری بلندمدت نظام دارد.
تضاد آشکار و پیامدها بر جامعه
شاید بتوان گفت این تضاد، بارزترین ویژگی کره شمالی است. در حالی که رهبران از بهترین امکانات و کالاهای لوکس دنیا برخوردارند، اکثریت جمعیت با کمبود غذا، قطعی برق و نبود آزادی های اولیه دست و پنجه نرم می کنند. این وضعیت، حس نابرابری و شاید نارضایتی پنهانی را در میان مردم ایجاد می کند، هرچند که سرکوب شدید و کنترل کامل اطلاعات، مانع از بروز علنی آن می شود. پروپاگاندای دولتی تلاش می کند تا تصویری متحد و خودکفا از کشور ارائه دهد، اما واقعیت زندگی روزمره برای میلیون ها نفر، داستانی کاملاً متفاوت است. تأثیر این تضادها بر روح و روان مردم، به ویژه نسل های جدید، قابل انکار نیست؛ هرچند که سازوکارهای حکومتی برای کنترل ذهن و اطلاعات، آن ها را از هرگونه نفوذ خارجی محافظت می کند.
چالش های پیش رو و چشم انداز آینده
کره شمالی با چالش های عظیمی روبروست. تحریم های بین المللی، انزوای فزاینده و بحران های اقتصادی و انسانی، فشار فزاینده ای بر این کشور وارد می کنند. با وجود این، رژیم همچنان به سیاست های خود ادامه می دهد و بر توسعه برنامه های نظامی هسته ای خود اصرار می ورزد. آینده کره شمالی در هاله ای از ابهام قرار دارد. آیا تغییر ممکن است؟ برخی کارشناسان بر این باورند که تنها یک تغییر بنیادین در رهبری یا یک بحران داخلی شدید می تواند منجر به تحول شود. برخی دیگر معتقدند که با توجه به ساختار کنترل شدید و وفاداری به ایدئولوژی جوچه، تغییرات آهسته و تدریجی خواهند بود. اما آنچه مسلم است، جهان همچنان با کنجکاوی و نگرانی به این کشور منزوی چشم دوخته است، کشوری که زندگی رهبرانش با مردم عادی، به اندازه زمین تا آسمان فاصله دارد.
به این ترتیب، کشف حقایقی از کره شمالی، فراتر از اخبار روزمره، دریچه ای به سوی درک عمیق تر مفاهیم قدرت، ثروت و عدالت در جهان معاصر باز می کند. کره شمالی یک پدیده منحصر به فرد است؛ کشوری که با وجود انزوای کامل و فقر عمومی، توانسته است سبک زندگی اشرافی برای رهبران خود فراهم آورد. آگاهی از این حقایق به ما کمک می کند تا پیچیدگی های جهان امروز را بهتر درک کنیم و به این فکر کنیم که قدرت و ثروت چگونه می توانند در یک کشور متمرکز شوند و چگونه این تمرکز می تواند بر زندگی میلیون ها نفر تأثیر بگذارد.