داستان مبارزه «خروس جنگی» با کمال‌الملک!

به گزارش رویداد برتر ، جلیل ضیاپور ، واعظ هنر مدرن و یکی از نخستین نظریه پردازان هنر مدرنیسم در ایران ، در سال 1317 برای تحصیل از انزلی به تهران رفت. وی تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای زیبا ادامه داد ، سپس در سال 1324 به عنوان اولین دانشجو در بورس تحصیلی به فرانسه با تحصیل تاریخ نقاشی و هنر غربی درآمد.

عکس های یادگاری ضیاپور از فرنگ یک تحول ذهنی بود که باید به طور چشمگیری هنر سنتی ایران را تغییر داد و مسیر هنری را که تا آن زمان کمال الملک و شاگردانش داشتند تغییر می داد تا آنجا که می توانست انحصار خود را حفظ کند. پیش از این ، سبک کمال الملک به شدت بر دنیای هنرهای زیبا تأثیر داشت. سبکی که به خودی خود نوآورانه است ، اما هیچ ارتباطی با هنر مدرن در جهان ندارد. بر این اساس ، تلاش روشنفکران زیپور و برخی از سنین دیگر با هدف قرار دادن مسیر هنر در ایران در همان جهت انجام گرفته بود که هنر جهان به ویژه کشورهای غربی منجر شده بود.

اولین قدم وی راه اندازی اتحاد “خروس جنگ” با غلامحسین غریب (نویسنده و نویسنده) و حسن شیروانی (نمایشنامه نویس) بود که سعی در یادآوری هنر و مدرنیسم ادبی نیاز به کسانی داشت که در آن زمان کم نبودند.

دیری نگذشت که آنها فهمیدند که برای حفظ و البته تقویت تفکرشان نیاز به انتشار دارند. بنابراین از سال 1328 مجله “جنگ خروس” این اتحاد منتشر می شود.

اهداف اصلی انتشار در این سالها این بود که مردم و هنرمندان را بشناسیم و روش صحیح تفکر در هنر را یاد بگیریم ، ذهن را درمورد هنر جدید روشن کنیم و با عتیقه و واقعیت های زمان به مبارزه با عتیقه و سنت گرایی بپردازیم. زیاپور گفت: “من می خواستم هویت ملی خود را در جهان جدید با الهام از میراث خود ارائه دهم.” “نه اینکه یک تقلید یا تقلید کننده باشید. این حرکت هدفمند و اساسی بود ، نه جنگ با سلیقه.”

آرم این انجمن تصویری از خروس است که توسط خود زیاپور طراحی شده و روی جلد مجله “جنگ خروس” چاپ شده است. دلیل انتخاب خروس این بود که این پرنده موجودی قوی و سمبل موجودی است که در ادبیات ایران باستان مسئول بیداری انسانها است. بر این اساس ، خروس جنگ به عنوان نماد آنها برای نشان دادن تفکر جنگی و یادآوری نقش مهم آن در آگاهی و بیداری انتخاب شد.

ضیاپور در مقاله اول در شماره اول “جنگ خروس” در مورد اوضاع هنری در ایران و محیط فرهنگی نوشت: خوشبختانه چشم انداز محیط هنری اروپا به ویژه پاریس تأثیر عمیقی بر من گذاشت و آن را در آنچه معتقدم پایدارتر ساخته است. هنرمندان غالباً شکایت می کنند که محیط ما از نظر هنری دوستانه نیست ، هنرمند مورد تشویق نیست و مردم هنر را نمی فهمند! “چنین اعتراضات بی اساس فراتر از این واقعیت است که آنها عموما از اصل مهم آگاه نیستند که” یک فضای مطلوب هنری توسط خود هنرمند فراهم می شود و نه توسط مردم “و همچنین نمی دانند که این هنرمند مسئول محیط نامطلوب است.

War Rooster در دو دوره آزاد شد. دوره اول 28-29 بود ، زمانی که وزیر وقت فرهنگ ، او را به دلیل برخی اعتراضات ممنوع اعلام کرد. پس از اینکه کیفرخواست از این نشریه کنار گذاشته شد و ثابت شد که “جنگ خروس” هیچ ارتباطی با حزب کمونیست ندارد ، جلد دوم آن با عنوان “مجله صحرا” منتشر شد. به دلیل سطح پایین آگاهی در آن زمان تجربه شده ، سبک کوبیسم ذکر شده در مجله مربوط به کمونیسم بود که منجر به بسته شدن چاپ اول مجله شد. البته “مجله کویر” نیز پس از 9 سال انتشار ، سرنوشت مشابهی را متحمل شد و دوباره ممنوع شد. البته ضیاپور تسلیم نشد و به جای آن ، نشریه “پانجه خوروس” را جایگزین کرد.

با گذشت سالها ، ضیاپور در کنار هنر و ادبیات ، در کنار بسیاری از روشنفکران دیگر ، سعی کرده است ضمن توجه به اصالت و سنت ، در مورد نحوه آموزش هنر مدرن و اهمیت توجه به سبک های جدید هنری و ادبی صحبت کند.

با توجه به صفحات تاریخ ، نه تنها ضیاپور بلکه تلاش مستمر بسیاری از هنرمندان و روشنفکران توانستند مدرنیته هنر ایرانی را موج بزنند ، که با گذشت زمان راه را برای مدرنیسم در ایران هموار کرد و شاهد آن در سالها و دهه های بعدی به ویژه دهه 1950 بود. . جوانه زدن هنر مدرن در ایران.

* برخی از اطلاعات تاریخی در این گزارش از کتاب “توسعه بصری هنر ایران” از سیامک زند زند دل آمده است.

پیام تمام شد