برنده ناخواسته جنگ نفت ونزوئلا

به گزارش رویداد برتر ، تلاش دولتهای ونزوئلا و دولت ترامپ برای سرنگونی دولت سوسیالیستی رئیس جمهور نیکولاس مادورو برای بیش از یک سال ، به یکی از داغترین اخبار جهان تبدیل شده است. خوان گیدو ، رهبر مخالف ونزوئلا ، محبوبیت زیادی پیدا کرده است و تا دسامبر سال 2020 که انتخابات مجلس شورای ملی ونزوئلا برگزار می شود ، به نظر می رسد که واشنگتن فرصتی را برای تغییر دولت این کشور آمریکای لاتین از دست داده است. این باعث تقویت دست مخالفان آمریکایی و حامیان آنها بویژه ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه شد. مسکو به طور فزاینده کنترل ثروت گسترده نفتی ونزوئلا را در دست دارد. آمریکای لاتین بزرگترین ذخایر هیدروکربن جهان را دارد که بیش از 300 میلیارد بشکه تخمین زده می شود ، 12٪ بیشتر از عربستان سعودی. ونزوئلا مهمترین منبع نفت سنگین برای پالایشگاه های ایالات متحده ، به ویژه در منطقه میانه غربی بود که امکانات آن برای تصفیه کمتر از 40 EPI به دست می آمد.

وخیم تر شدن شرایط زیرساختی و سرمایه گذاری ناکافی در فعالیت های تعمیر و توسعه به منظور فروپاشی صنعت نفت ونزوئلا. تولید نفت ونزوئلا طی یک دهه گذشته کاهش یافته و به کمتر از ششمین 2.3 میلیون بشکه در روز در سال 2009 رسیده است. براساس گزارشی که اوپک در اوت سال جاری میلادی انجام داد ، تولید نفت ونزوئلا به 339 هزار بشکه در روز رسید که این رقم از میانگین تولید روزانه در سال 2019 کمتر است.

فروپاشی صنعت هیدروکربن از نظر اقتصادی مهم ونزوئلا باعث بی ثباتی اقتصادی شده است و طبق اعلام صندوق بین المللی پول ، تولید ناخالص داخلی ونزوئلا در سال 2019 و 35 درصد در سال 2020 کاهش می یابد. تا سال 2021 ، پنج درصد دیگر کاهش می یابد. در نتیجه ، کاراکاس ، زمانی که قوس اصلی آمریکای جنوبی بود ، در موقعیت سختی قرار گرفت و جایگاه خود را به عنوان یک کشور محبوب در بین رانندگان نفت ، بازرگانان و گردشگران از دست داد.

با کاهش تولید نفت ، مشکلات اقتصادی ونزوئلا تشدید می شود. حتی تلاش های دولت ، با حمایت قابل توجه روسیه ، برای افزایش تولید نفت ، شکست خورده است: در ماه ژوئیه ، تولید روزانه به 339،000 بشکه رسید که نسبت به ماه قبل یک درصد افزایش داشته است. آمارهای بیکر هیوز نشان می دهد که تا ژوئیه سال 2020 ، ونزوئلا تنها یک دکل نفتی فعال داشت که نسبت به مدت مشابه سال گذشته 25 برابر بود.

وابستگی اقتصادی به نفت ، دولت ونزوئلا را وادار به درخواست حمایت بیشتر از روسیه می کند ، به خصوص که تحریم های ایالات متحده مانع از ورود ونزوئلا به بازارهای سرمایه بین المللی و فروش نفت خام شده است. مسکو مدتهاست که از ونزوئلا حمایت می کند از آنجایی که هوگو چزی رئیس جمهور ونزوئلا را بیرون کشید و به دولت مادورو کمک کرد تا با فروش نفت ونزوئلا ، تحریم های ایالات متحده را دور بزند. با وجود تحریم های ایالات متحده ، چین یکی از بزرگترین واردکنندگان نفت ونزوئلا است. این فروش با کمک غول روسی انجام شد که بیش از 6 میلیارد دلار به ونزوئلا قرض داده و دریافت کرد. به گفته برخی تحلیلگران ، این وام تقریباً هزینه خواهد داشت. بازپرداخت 800 میلیون دلار هنوز در انتظار است.

ایالات متحده شرکت های نفتی روسیه را در برابر تحریم های دور زدن هدف قرار داده است ، اما گفته است به محض خروج این شرکت از ونزوئلا ، آنها برداشته می شوند. در پاسخ به این تحریم ها ، روزنفت دارایی های خود را در ونزوئلا به یک شرکت دولتی روسیه فروخت. این امر روابط تنگاتنگ بین کاراکاس و مسکو را برجسته می کند و انتظار می رود به دنبال توقیف اخیر تأمین سوخت به ونزوئلا تشدید شود. دولت ترامپ تصمیم گرفته است فروش نفت کاراکاس را که تنها منبع پول این کشور است ، مسدود کند.

روابط نزدیک با ونزوئلا فواید ژئوپلیتیکی قابل توجهی را برای روسیه به همراه آورده است ، از جمله افزایش نفوذ در منطقه ای که ایالات متحده همیشه نفوذ چشمگیری داشته و همچنین دسترسی به بزرگترین ذخایر نفتی جهان را دارد. تحولات اخیر در ونزوئلا نشان می دهد که این رابطه حتی نزدیکتر خواهد شد.

با توجه به قیمت های نفت ، به نظر می رسد که واشنگتن قدرت براندازی ونزوئلا را از دست داده است ، و تحریم های شدید و ریاضت های ناخواسته باعث شده است تا دولت به روسیه نزدیک شود و با توجه به کنترل بیشتر مسکو بر ذخایر نفتی ونزوئلا. علاوه بر تقویت نفوذ ژئوپلیتیک روسیه ، با افزایش قدرت چانه زنی خود با اوپک که از سال 2016 با روسیه برای کنترل بازار نفت متحد روسیه بوده است ، تأثیر خود را بر قیمت نفت تقویت خواهد کرد.

پیام تمام شد