مرگ انور خوجه – رویداد برتر

به گزارش رویداد برتر ، این روزنامه اعتماد وی نوشت: “استفاده از كلمه” دیکتاتور “برای برخی از رهبران سیاسی قرن بیستم جهان اصطلاح کاملی نیست و به درستی توضیح نمی دهد که واقعاً چیست. انور خوجا که بیش از چهار دهه آلبانی را اداره کرد و در همان روز در سال 1985 درگذشت ، یکی از این رهبران بود. البته مرگ همان سرنوشتی بود که برای همه رخ داد. به قول کورتزیو مالارپ ، نویسنده ایتالیایی ، “یک سنگ قبر که زیر آن آرام می گیرد.”

او کمونیست بود و گفت که از الگوی استالین و تعالیم او پیروی می کند. نه او و نه کسانی که قدرت را با آنها بدست آوردند مدت طولانی تحصیل خود را حفظ نکردند. در زیر آن ، آلبانی به یکی از منزوی ترین و فقیرترین کشورهای جهان و شاید حتی منزوی ترین و فقیرترین کشور جهان تبدیل شده است. اما او ، مانند همه مورخان ، خود را یک رهبر موفق می دانست و با این حساب دستور انتشار و انتشار کتاب خاطرات خود را در 13 جلد (حدود 7000 صفحه) در اواخر زندگی خود صادر کرد ؛ کتابی به خاطر آن مورد ستایش قرار گرفته و گفته می شود که دستاوردها و موفقیت های آن را در تاریخ ثبت می کند.

“وی در 13 جلد از خاطرات خوجه ، همه خطاهای شخصی خود را پاک کرد ، لحظات ضعف شخصی را پنهان کرد ، وقایع ناخوشایند و ناخواسته را تحقق بخشید و همه اعدامها را توجیه کرد و آن را پاسخ قانونی به اقدامات خائنانه و میهن پرستانه دانست.” اما طبق نظر اسکارویلد ، هیچ کس به اندازه کافی ثروتمند است که بتواند گذشته خود را بخرد ، و بنابراین خاطرات او فقط تمسخر و تمسخر بود.

گفته می شود دیکتاتوری ها جامعه آنها را گروگان می گیرند و آزادی بیان را سرکوب می کنند ، اما خوجه در آلبانی اصطلاح ظلم را دوباره تعریف کرده است. محمد شاهیو ، که نزدیک به سه دهه نخست وزیر آلبانی است ، گفت: “کسانی که می خواهند به هر طریقی با رهبری ما مخالفت کنند ، صورتشان را تف می کنند ، به چانه ضربه می خورند و در صورت لزوم به سرشان تیر می زنند.” جالب اینجاست که همان مرد هوس باز که سالها مرد دوم وطنش بود مجبور به خودکشی در سال 1981 شد زیرا طبق سنت رژیمهای استبدادی ، فقط یک نفر حرف آخر را می زند و همان شخص با او شریک نیست هر کسی.

نوشته شده است که خوجا به بهانه محافظت در برابر حملات شیمیایی احتمالی ، که می تواند برای ساخت یک آپارتمان دو خوابه ، هر دو با سنگر پول استفاده شود ، حداقل 700000 سنگر بتونی در آلبانی با 3 میلیون نفر جمعیت ساخته است. به گفته اسلاونکا دراکولیچ ، کمونیسم در آلبانی به وضوح گران بود. فوزیو نوشت: یك كتاب فارسی در مورد انور خوجا و به نام خودش وجود دارد. (ترجمه بیژن اشتری ، چاپ سوم) ، همین کافی است تا ما بشناسیم. گفته می شود دوره ای در ایران وجود داشته است که طرفدارانی بودند که چندین گروه جداگانه و مستقل را تشکیل می دادند و خود را خوجه می خواندند. مترجم فارسی کتاب انور خوجه می نویسد که هواداران خوجه ایرانی ، به ویژه در سال های 1978 و 1979 ، کتاب های خوجه را ترجمه و منتشر می کنند ، اما اعضای این گروه ها به قدری کوچک بودند که حتی در میان چپ های کشور ما نیز موثر محسوب نمی شدند. آنها منحل شده یا به گروههای بزرگتری تقسیم شده اند. “

پیام تمام شد