کشف یک سر بریده، کلید تولد دوباره ببر تاسمانی

تینا مزدکی: تیلاسین یا همان ببر تاسمانی زمانی که در سراسر استرالیا زندگی  می کرد تنها شکارچی راس هرم غذایی کیسه دار این قاره بود؛ اما حدود ۳۰۰۰ سال پیش حیات آن به تاسمانی محدود شد. این حیوان ازنظر ظاهری شبیه سگی بود که خطوط راه راهی روی کمر خود داشت. پس از استعمار توسط اروپا به شکل گسترده شکار می شد تا جایی که آخرین بازمانده شناخته شده آن در سال ۱۹۳۶ در اسارت مرد. درنهایت ببر تاسمانی در دهه ۱۹۸۰ رسماً منقرض شد.

 تعدادی از دانشمندان در یک شرکت تحقیقاتی که قصد دارند جانوران منقرض شده ای همچون ماموت پشمالو را با استفاده از تکنیک های مهندسی ژنتیک بازآفرینی کنند در حال پژوهش بر روی پروژه بازآفرینی ببر تاسمانی هم هستند و یافته های جدید آن ها که با بررسی نمونه سر یک ببر تاسمانی به دست آمده می تواند این جانور بی همتا را بار دیگر به زمین بازگرداند.

این نمونه عجیب نشان می دهد که پیشرفت ها گاهی اوقات در مکان های غیرمنتظره رخ می دهند. گویا محققان سر ببر تاسمانی را در سطلی که پشت یکی از کمدهای موزه ملبورن قرارگرفته بود پیدا کردند. به گفته یکی از دانشمندان این سطل اتانول با سر یک ببر تاسمانی که پوستش به طورکلی برداشته شده بود حدود ۱۱۰ سال قدمت دارد.

سر بسیار گندیده بود و منظره ای وحشتناک را پدید آورده بود اما این تمام معجر نبود. سر جانور برای دانشمندان یافته های غیرقابل باوری داشت زیرا حاوی موادی بود که دانشمندان فکر می کردند یافتن آن ها غیرممکن است. آن ها توانستند مولکول های طولانی RNA که برای بازسازی ژنوم یک حیوان منقرض شده ضروری است را شناسایی کنند.

حال دانشمندان با باکیفیت ترین ژنوم باستانی تولیدشده روبه رو هستند. گویا اکنون در ژنتیک این جانور که از حدود ۳ میلیارد قطعه اطلاعات تشکیل می شود تنها ۴۵ مورد ناشناخته است.

چیزی که دانشمندان آن را «سر در سطل» نامیدند حاوی توالی های طولانی DNA مواد ژنتیکی که تقریباً در هر هسته سلولی بدن یکسان است و همچنین مولکول های طولانی RNA بود و مورد دوم بسیار مهم و غیرمنتظره بود. پایداری RNA بسیار کمتر از DNA است.

علاوه بر این در انواع مختلف بافت متفاوت است و حاوی چیزی است که به طور مؤثر در بازخوانی ژن های فعال موردنیاز برای عملکرد یک بافت خاص اثرگذار است. این به این معناست که محققان می توانند اطلاعات مربوط به بینی چشم ها زبان و سایر بخش های صورت حیوان را به دست آورند و تصویری از بوی تیلاسین نوع بینایی و عملکرد مغز آن ارائه دهند.

این یک جهش علمی باورنکردنی است که نه تنها به بازگشت ببر تاسمانی کمک می کند بلکه برای حفاظت از گونه های در معرض خطر انقراض هم مفید خواهد بود. همچنین به دانشمندان کمک می کند که جانوری را بازآفرینی کنند که دقیقا ببر تاسمانی باشد نه یک جانور دورگه.

از طرفی شرکتی که این پروژه را آغاز کرده است اولین فناوری تولیدمثل مصنوعی را برای القای تخمک گذاری در کیسه داران توسعه داده است این فناوری می تواند به پرورش گونه های در معرض خطر کمک کند. در این حالت جنین های تک سلولی را بارورشده و تا نیمی از بارداری در یک رحم مصنوعی کشت داده می شوند.

دانشمندان میگویند احتمالاً بازآفرینی ببر تاسمانی حدود ۳ تا ۵ سال زمانه خواهد برد؛ اما این جانور احتمالاً تنها ظاهر ببر تاسمانی را خواهد داشت. زیرا اکنون می توانند جمجمه پاها و حتی راه راه های بدن جانور را همان گونه که هست بازآفرینی کنند اما مشخص است که هنوز چیزهایی وجود دارد که دانشمندان نمی دانند چگونه با آن ها مواجه شوند.

درحالی که تلاش های بسیاری برای بازگرداندن گونه های منقرض شده صورت می گیرد تعداد دیگری از دانشمندان به این موضوع بدبین هستند. برخی می پرسند که چرا بودجه و تلاش زیادی برای بازگرداندن گونه ها صرف می شود درحالی که هزاران گونه که هنوز زنده هستند در آستانه انقراض هستند.

یکی از اساتید اکولوژی و حفاظت از حیات وحش بر این باور است که این یک پروژه جاه طلبانه است. بازگرداندن حیواناتی شبیه به ببر تاسمانی احتمالاً به پیشرفت هایی منجر می شود که می تواند به حفاظت از سایر جانوران هم کمک کند اما در عوض چالش های زیادی به همراه خواهد داشت.

شاید در آینده حیوانی شبیه به ببر تاسمانی به زندگی بازگردد اما قطعاً یک ببر تاسمانی واقعی نخواهد بود؛ بنابراین این سؤال به وجود می آید که این حیوان چگونه در طبیعت رفتار خواهند کرد و چه تأثیراتی در اکوسیستم خواهد داشت؟ ما نمی دانیم که آن ها چگونه رفتار خواهند کرد زیرا هیچ ببر تاسمانی زنده ای باقی نمانده است. علاوه بر این هر جانور از همنوعان خودش آموزش می بیند اما اگر یک ببر تاسمانی بار دیگر به دنیا بیاید هیچ حیوانی حتی شبیه به ببر تاسمانی وجود ندارد که از او آموزش ببیند.

منبع: theguardian

۵۸۳۲۳