اکونومیست: اوکراین برای بقا می جنگد، نه پیروزی

به گزارش رویداد برتر پس از گذشت ۹۷۰ روز از جنگ اوکراین «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا در سفر به کی یف در ۲۱ اکتبر به طور علنی گفت «پوتین حتی به یک هدف راهبردی نیز دست پیدا نکرده است. مسکو هرگز در اوکراین پیروز نخواهد شد.» اما همکاران او در پنتاگون مقامات غربی و بسیاری از فرماندهان اوکراینی در پشت پرده بیش از پیش نگران مسیر جنگ و توان اوکراین برای متوقف کردن پیشروی های روسیه طی شش ماه بعدی هستند.

در یادداشت نشریه اکونومیست با این مقدمه آمده است: نیروهای اوکراینی توانسته اند پوکروفسک شهری جنگ زده در منطقه شرقی دونباس را حفظ کنند که باعث آزردگی پوتین شده است. اما در جای دیگری از خط مقدم روسیه در حال باز کردن راه خود از میان استحکامات دفاعی اوکراین است. در کوپیانسک شمال هم نظامیان آن صف آرایی نیروهای اوکراین را در نزدیکی رودخانه اوسکیل 2 دسته کردند. ارتش روسیه در چاسیو یار در شرق نیز پس از شش ماه تلاش از کانال سیورسکی دونتس گذشته است. آن ها در جنوب نیز در ووهلدار و اطراف آن دست برتر را دارند و در حال پیشروی به سمت کوراخوف از 2 جهت هستند. این در حالی است که اوکراین در کورسک روسیه حدود نیمی از قلمرو تصرف شده در سال جاری را از دست داده است.

دلایل ضعف میدانی اوکراین

اکونومیست نوشت: مشکل از دست دادن بخش بزرگی از قلمرو نیست که محدود است و هزینه گزافی را نیز هم زمان با فرسایش تدریجی نیروهای اوکراینی به روسیه تحمیل کرده است. آمریکا ارزیابی کرده که حدود ۶۰۰ هزار نفر از آغاز جنگ مجروح شده یا جان خود را از دست داده اند و طبق اطلاعات اوکراین ۵۷ هزار نفر فقط در اکتبر سال جاری جان خود را از دست داده اند. یگان های ارتش اوکراین نیروی خود را از دست داده کمبود تجهیزات و نیروی انسانی دارند و بر اثر تلفات سنگین خسته شده اند.

به رغم تصویب قانون جدیدی برای سربازگیری در ماه مه ارتش این کشور با اعزام نیروهای جایگزین کافی مشکلات زیاده داشته است؛ مردان جوان تمایلی به نام نویسی برای خدمت سربازی ندارند؛ مدت آن در بهترین حالت نامحدود و در بدترین حالت بازگشت ناپذیر است. رهبران شرکای غربی اوکراین از آن می خواهند حداقل سن سربازگیری را از ۲۵ نیز پایین تر بیاورند تا ظرفیت نیروهای ذخیره افزایش پیدا کند. اما برخی حساسیت های سیاسی و نگرانی از بروز بحران جمعیتی سد راه هرگونه تغییری در این زمینه شده است.

در ادامه این مطلب آمده است: «جک واتلینگ» عضو اندیشکده «خدمات متحد سلطنتی» در لندن چند دلیل را عامل اقبال رو به افول اوکراین در این جنگ می داند. یکی از آن ها کمبود سامانه های رهگیری دفاع هوایی است که امکان «جاسوسی مداوم و گسترده» پهپادهای شناسایی روسیه را فراهم می کند. این امر موجب سرازیر شدن موشک های بالستیک و پهپادهای روسیه علیه توپخانه اوکراین در پشت خط مقدم و بمب های سرشی علیه نظامیان در خط مقدم می شود و روسیه را قادر می سازد پیشروی های تدریجی اما پیوسته ای با یگان های کوچک تر داشته باشد. ذخایر محدود گلوله های توپ تانک ها و خودروهای زرهی آن بر این مشکل می افزاید. هرچه قدرت آتش و نیروی زرهی کمتر باشد اتکای بیشتری به نیروی پیاده نظام وجود دارد.

پیشروی مداوم روس ها به رغم چالش های جدی

در این میان ارتش روسیه نیز با مشکلاتی جدی مواجه است. سال بعد مسکو یک سوم بودجه ملی خود را هزینه بخش دفاعی خواهد کرد که اقتصاد غیرنظامی را در این روند در مضیقه قرار خواهد داد. شاید تورم بیش از دو برابر میزان رسمی آن خواهد شد که بالای ۸ درصد است. یک مقام اطلاعاتی اروپایی با گفتن این که خانواده های روسی در ۲۰۲۵ کم کم مشکلات اقتصادی را برای اولین بار احساس خواهند کرد افزود نشانه های اولیه خستگی جنگ در میان کسانی که از نزدیک درگیر این جنگ بوده اند مثلا مادران و اعضای خانواده احساس می شود.

این یادداشت می افزاید: روسیه در میدان جنگ به تاکتیک های ناشیانه ای متکی است که منجر به تلفات سنگین می شود. تصمیم قرض گرفتن هزاران نفر از نظامیان کره شمالی نیز که گمان برده می شود در کورسک به خدمت گرفته شوند نشان می دهد که یگان های ارتش روسیه نیز با کمبود نیرو مواجه هستند. مقام اروپایی که پیشتر به او اشاره شد می گوید ستاد کل ارتش و وزارت دفاع روسیه در حال اعمال فشار زیادی به کرملین برای سربازگیری و اعزام بیشتر نیرو هستند.

صنایع دفاعی روسیه تا حدی به نوسازی ذخایر زمان اتحادیه جماهیر شوروی وابسته است که موجودی آن در برخی بخش ها مانند خودروهای زرهی رو به کاهش است. با این حال تولیدات آن از خط تولیدهای غرب پیشی می گیرد. اتحادیه اروپا مدعی است که سالانه بیش از یک میلیون گلوله تولید می کند؛ تولیدات روسیه سه برابر این میزان است. یک منبع مطلع از روند کمک های تسلیحاتی آمریکا به اوکراین می گوید «نمی دانم چطور می توانیم تولید کافی و عرضه کافی داشته باشیم. ذخایرمان آن قدر نیست که بدون خطرات جدی در جاهای دیگر چیزی به آن ها بدهیم.» روسیه در زمینه نیروی انسانی نیز برتری دارد. به گفته یک مقام ارشد ناتو ارتش روسیه هر ماه حدود ۳۰ هزار نفر را ثبت نام می کند. مقام رسمی دیگری نیز می گوید این میزان برای اهداف داخلی کافی نیست اما برای جبران تلفات عظیم ماه های اخیر کافی است.

اکونومیست در بخش پایانی این مطلب آورده است: روسیه نمی تواند تا ابد بجنگد. اما نگرانی مقامات آمریکایی اروپایی و اوکراینی این است که با رویه موجود شکست اوکراین فرا برسد. این روحیه مایوس کننده در تغییراتی که در لحن آمریکا ایجاد شده نیز مشهود است. مقامات ارشد مانند آستین هنوز اظهارات اطمینان بخشی را مطرح می کنند و وعده پیروزی اوکراین را می دهند. اما کسانی که در بطن برنامه ریزی پنتاگون هستند می گویند در عمل بلندپروازی های اوایل ۲۰۲۳ یعنی باز پس گرفتن قلمرو اوکراین یا وادار کردن غافلگیرانه روسیه به مذاکرات صلح به واسطه وارد کردن ضربه ای حساب شده جای خود را به تمرکز دقیق بر جلوگیری از شکست داده است. یکی از افرادی که در این برنامه ریزی ها مشارکت دارد می گوید «در این برهه ما بیشتر درباره چگونگی جان به در بردن اوکراین فکر می کنیم.»

انتهای پیام