هدیه‌ای از جنس نقد برای وزیر امور خارجه جدید
به عنوان یک شهروند ، مایلم در ابتدای خدمت نظراتی ارائه دهم. وزارت امور خارجه آنقدر مشغول و برای کشور آنقدر مهم است که نمی تواند بارهای یک پرونده هسته ای جدی را تحمل کند. حتی مرد بزرگی مانند ظریف در بسیاری از موارد وقت دیپلماسی و حل مشکلات جهان را نداشت. ای کاش پرونده هسته ای را از ابتدا نمی پذیرفتید. مثل دوران آقای خاتمی و احمدی نژاد.
شما از میدان آمدید البته کار میدان مهم است و شهید سلیمانی یک الگوی تاریخی باقی می ماند. اما اکنون شما در حوزه دیپلماسی هستید. شما باید از تلاش های میدانی در خدمت دیپلماسی استفاده کنید. هنگامی که تیم موفق است ، فضاهای کاری را ایجاد می کند. دیپلماسی می تواند پاس های زیبایی در زمین دریافت کند. اما گلزنی چیزی فراتر از یک پاس است.
مهمترین مثال دیپلماسی این است که رهبری تأکید کردند که انقلاب باید منطقی باشد. دویدن وظیفه وزیر خارجه نیست.
تاکید بر اولویت کشورهای همسایه نشانه دانش دیپلماتیک است. همسایگان ما همیشه ایران را می ترساندند تا از این منطقه استفاده کنند. ترس های آنها را از بین ببرید. این حوزه نیاز به همکاری دارد. در زمان آقای خاتمی ، توافقنامه امنیتی با عربستان سعودی نیز امضا شد. می شود.
کار او بزرگتر از وزیران اصلی است. تعداد کمی از وزارتخانه ها هستند که برای حل مشکلات مردم نیازی به روابط خارجی خوب ندارند.
شعارهای زیادی تکرار شد. حتی شعارهای خوب. تغییر ادبیات و احترام در عمل و ادبیات گفتاری صدای شما را جدید و شنیدنی می کند.
اگر از مذاکره نمی ترسید ، این نشانه قدرت و شجاعت است. شما باید قوی و شجاع در جهان باشید.