حفاظت از بم؛ یک مطالبه ملی یا استانی؟

بم تنها آبادی در ایران است که کاریزها یا قنات هایش هنوز در خواب هستند! چرا؟ برای همه کسانی که می خواهند از گذشته درخشان ایران در طبیعت و کشاورزی مطلع شوند ، ارزش بازدید از موزه بم را دارد. این موزه چقدر ارزش دارد؟! موزه ای که به ایرانیان می آموزد چگونه زندگی کنند ، کشاورزی پایدار بدون احداث سدهای گران قیمت و حفر چاه های تریاک انجام دهند و این جامعه افتخارآمیز و هوشمند در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

بم تنها شهر ایران است که تابلوهایی در برخی از بزرگراه های عمومی هشدار می دهد که ماشین های سنگین نباید از این دروازه عبور کنند زیرا می تواند برای گالری های کاریز خطرناک باشد. قدر بم را بدانید و اجازه ندهید چاه به بهانه به کارگیری کارخانه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع آب شیرین ارزشمند بم با تهدیدهای کمی و کیفی روبرو شود.
فریب پیمان ها و سوگندهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را ندهید و اجازه دهید سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنعت سرب و روی و معادن در بامبا تکرار شود. بم قابل خرید نیست و روح هزاران هموطن که هجده سال پیش به ناحق در زلزله جان باختند ، هرگز قابل بخشش نیست اگر این اطمینان شرافتمندانه را به آینده منتقل نکنیم.

در عین حال ، هیچ کس در مورد توسعه و اشتغال زاویه ای ندارد. درخواست ما این است که این کارخانه در منطقه عاری از بم واقع شود و در منطقه 20 هزار هکتاری باغشهر بم که در فهرست یونسکو ثبت شده است قرار نگیرد.