تنهایی ای درخت … – رویداد برتر
«پیترو دلاواله» ایتالیایی که در زمان عباس صفوی برای دیدار شاه به ایران سفر کرد، نه تنها انبوه درختان چنار، بلکه سبزیجات و قامت آنها را در گزارش خود از تهران شگفت زده کرد.
علاوه بر چنارهای پراکنده و بقایای سالها پیش، هفت چنار، اگر نگوییم اولین، جزو اولین چنارهای پایتخت هستند که دارای شناسنامه‌ای هستند که شکوه و طراوت خود را همچنان حفظ کرده است، اما متأسفانه هنوز این شناسنامه وجود ندارد. به فهرست میراث طبیعی تهران اضافه شد. اقدامات طبیعی باید فورا انجام شود. این هفته چنار دیروز است، امروز فقط دو چنار با هم در بریانک زندگی می کنند.
بزرگان منطقه سابقه این چنارها را دارند و می گویند قبلاً فقط یک درخت چنار بوده، عصرهای جمعه می آمدند شمع روشن می کردند و از نهر فیروزآباد که از کوه های فرحزاد می آمد آب می آوردند.
نهر از کنار تابوت گذشت، تخته‌های چوبی گذاشتند تا مسافران و رهگذران بتوانند از کالسکه، کالسکه، اسب، استر بیرون بیایند و در کنار آب استراحت کنند، چای بخورند، قلیان‌های چاق درست کنند، نان و سبزیجات، پنیر، کره و تخم مرغ و ماست محلی بخورید و از دیزی، دوغ و احتمالا کباب لذت ببرید. بریانک زمانی روستایی روستایی با قلعه هفت برجی بود. به جای دو برج قدیمی، سه مرغ سوخاری ساخته شد که پنجاه سال پیش پرورش یافتند. بر اساس کتیبه ای که در کنار مسجد بازسازی شده اعتماد (همت آباد) در خیابان گلستانی وجود دارد که تاریخ 1310 ه. 133 سال پیش بود. آخرین کدخدای تهران که دیدیم با اینکه در پونک زندگی می کرد اما خاطراتی از روستای بریانک داشت.
او در موزه شخصی خود اشیاء زیادی را که در آن زمان برای محافظت از درختان، لوله کشی و آب استفاده می شد، حفظ می کند. سید حسین سادات کشار علیا، فرزند مرحوم سید عقیل، گل فروشی منطقه امیریه که در کودکی و نوجوانی در کاشت درخت در خیابان ولیعصر فعالیت می کرد، گفت: بریانک آنقدر قلمه چنار داشت که تعدادی از آنها را به این خیابان آوردیم. . به گفته وی، میزرا خلیل کندی (کانی) سرپرست گروهی بود که در خیابان ولیعصر به ویژه از تقاطع خیابان سپه تا راه آهن چنار می ساختند و به همین منظور نه تنها باغ کن بلکه چندین باغ در اطراف تهران را نیز می ساختند. مثل بیرونک در فاصله 30 متری اطراف اکبرآباد، پل امامزاده معصوم و جاده کرج قلمه ها جمع آوری شد. در آن سالها به استثنای چنار درختان نارون و اقاقیا بی ثمر فراوان بود.
به هر حال، در کنار این درخت چنار بزرگ – یادآور سرسبزی منطقه، و موزه بازی و کارخانه جوراب ساق بلند سابق که در آنجا ایستاده است – تعجب آور است که دستگاهی که هنوز در پیش زمینه است در حال نفوذ به زندگی طبیعی است. اینجا. نمونه آن آسیب دیدگی باغ است که روز به روز از اطراف پایتخت طبیعی و تاریخی کوچکتر می شود. روزگاری در کنار این دو طایفه چنار، باغ و باغ و قنات و کوشکی بود که محوطه آن را بناهای اطراف اشغال نمی کردند و بزرگان آنجا برای مردم خاطراتی تعریف می کردند. تهران در میدان از چهارشنبه، نوروز و 13. آیا رهبران شهر متوجه نشدند که زیبایی و شکوه یک درخت چقدر زنده است؟
لانه گنجشک ها را خراب نکنیم، قدر غارهای کلاغ ها را بدانیم که امروز در تهران همه آسیب دیده اند و به حفظ همان درختان و مناطق پردرختی بستگی دارد که دائماً به شهر چسبیده اند. پرداختن به گل و پوشش گیاهی هنری و زیبایی شناختی است، اما حتی یک باغ گل جای درخت چنار بزرگ در هوا را نمی گیرد.
زمانی دکتر تولوزان متخصص دربار و کاخ خاقان از باغ لاله زار و آسیب هایی که به تخریب آن در تهران وارد می کند صحبت کرد و شاه را از تخریب این منطقه سرسبز و پر درخت باز داشت. . اگرچه گفته می شود کهنسال ترین درخت چنار تهران در گنبد و صحن امامزاده یحیی عودلاجان قرار دارد، گیاه چنار 900 ساله نزدیک صحن زنان امامزاده یحیی به قطر هفت متر، اما خبرهای کمی از آن وجود دارد. سرزندگی
تا دو سه دهه پیش در تجریش امامزاده صالح چنار بزرگی داشتیم که با عدد مشخص می شد، محیطش به پانزده متر می رسید، خیلی ها را در سایه اش حفظ می کرد و زیر آن مؤمنان، بچه مدرسه ای. جمع آوری و به بچه های آنجا می آموزد قهوه ساز و سماور و فنجان و ظروف موجود در آن «ساخت و سقا کوزه های پر آبش را در گوشه توشه گذاشت»؛ 1. محسن وزیری مقدم، نقاش مدرنیست معاصر نیز به مطالعه چنار تجریش پرداخت و فضای سبز تهران را در دهه 1930 گرامی داشت.
تا یکی دو نسل پیش، شهروندان برای زندگی طبیعی ارزش بیشتری قائل بودند و زبان آنها را بهتر می فهمیدند. درختان احساس، درک، درک و پاسخ می دهند. آنها همچنین از صدای گنجشک ها، آمیختن با بادها و رقصیدن لذت می برند. در باد و باران سر و بدن خود را می شویند و از آنها مراقبت می کنند. هرس آنها طبیعی است و نیازی به دخالت انسان ندارد. کافی است زندگی را بر سرشان نگذاریم.
وقتی سیل در کن به راه افتاد و به تهران رسید، خسارات زیادی به بار آورد و بسیاری از مردم جان شیرین خود را از دست دادند. من که بعد از سیل با گروه تهرانگردی به آنجا رفتم، دیدم عده ای همچنان به دنبال عزیزان مفقود شده خود هستند و مشخص شد که این ساخت و سازهای نامنظم در اطراف خانه رودکان است. جبران خسارت. پس از آن بود که قوه قضائیه شروع به تخریب ساختمان هایی کرد که به داخل رودخانه نفوذ کرده بودند. اخیراً دولت در دریای خزر هم همین کار را کرد. آیا وقت آن نرسیده است که دولت شهر از فضای تنفسی کوچک درختان به جا مانده از چنار کهنسال محافظت کند و سازه هایی را که آن فضا را تنگ می کند تخریب کند؟
به امید خدا باغ های اطراف چنارهای باقی مانده را حفظ کنیم و بار دیگر بناهای نامتناسب را به خاطر طبیعت از بین ببریم تا درختان و شهروندان بتوانند نفس بکشند و از صدای باشکوه پرندگان لذت ببرند و یادی از فرزانه ها کنند. کلمات کاشته شده توسط دیگران و …
* منتشر شده در اعتماد 19 مارس 1400