دست خالی از موشک و تحمیل آموزش غیر حضوری

در این دوره از جنگ شهری، صدام با تغییر زرادخانه موشکی خود توانست موشک های خود را به تهران برساند، اما دقت ضربه بسیار پایین بود و منجر به هدف قرار دادن نیروهای غیرنظامی شد. البته این فقط محدود به موشک نبود. مثلاً روز دوشنبه 10 اسفند 1366، ساعت 18:30 هواپیماهای عراقی با یک ساختمان مسکونی سه طبقه نزدیک مسجد الجواد (ع) در میدان هفتم تیر و بیمارستان و مامایی عیوزاده به تهران حمله کردند. بیمارستان در خیابان شیخ هادی.

در بمباران هفتم تیر 44 واحد تا 50 درصد، سه واحد به 50 تا 70 درصد و 10 واحد به 70 تا 100 درصد منهدم شد. همچنین در انفجار خیابان شیخ هادی 15 نفر شهید و 75 نفر مجروح شدند که بیشتر آنها زن و نوزاد بودند.

یک نوزاد یک ساعته کوچکترین و یک زن 70 ساله مسن ترین شهید این انفجار بود. این انفجار شیشه های ساختمان های اطراف بیمارستان را شکست و به خرده شیشه های بسیاری از بیماران بیمارستان آسیب رساند. موشک به محوطه باز بیمارستان رسید اما به دلیل اصابت به محوطه و وجود مصالح و معماری مناسب، هیچ یک از ساختمان های بیمارستان در حین ساخت بیمارستان آسیب جدی ندیده و تخریب نشد. فقط موج انفجار، شیشه و طراحی داخلی و محوطه سازی.

فرماندهی بازسازی موشکی همچنین گزارش داد که در بمباران بیمارستان عیوزاده 279 واحد تا 50 درصد، 17 واحد به 50 تا 70 درصد و 9 واحد به 70 تا 100 درصد آسیب دیده اند. کارگران مجروحان را به بیمارستان های دیگر منتقل کردند.

در آن روز دو موشک دیگر یکی در میدان قزوین در خیابان غفاری و دیگری در خیابان شهید مطهری منفجر شد و منفجر نشد و خسارت جزئی به بار آورد. دو موشک دیگر در یک تعمیرگاه خودرو در خیابان سهروردی نزدیک پل سیدخندان و خیابان غفاری نزدیک مسجد توتونچی سقوط کرد و منفجر شد اما به کسی آسیب نرسید.

در آخرین دقایق آن روز، سه موشک بی هدف بود که یکی از آنها در نزدیکی بیمارستان «خانواده» متعلق به ارتش فرود آمد.

ژنرال جان هالووی کوشمن در نیویورک تایمز به نقل از تحلیلگران آمریکایی دو روز پس از حمله نوشت: «عراق از موشک های زمین به زمین برای حمله به تهران استفاده کرده است که حدود 300 مایلی از مرز فاصله دارد». در میان کشورهای متخاصم قرار دارد و در دوران حساس جنگ، سلاح جدیدی به عراق تحویل می‌دهد… در گذشته، تهران نسبتاً از حملات در امان بود، هر چند گهگاهی توسط هواپیماهای عراقی بمباران می‌شد، نه چندان. اثر بودن. … در زمانی که پس از خودداری ایران از پذیرش قطعنامه شورای امنیت، آمریکا به دنبال افزایش تحریم ها علیه ایران در سازمان ملل است. هدف بغداد افزایش فشار بر ایران از طریق این حملات است». صدام همچنین ابراز امیدواری کرد که بر مشارکت شهروندان تهرانی در انتخابات مجلس شورای اسلامی که در آن زمان برگزار شد، برای تضعیف روحیه عمومی در ایران تأثیر بگذارد.

این حملات موشکی تا انتخابات 19 فروردین 1367 با فراز و نشیب ادامه یافت. از سوی دیگر ایران پاسخ محدودی به صدها موشک شلیک شده توسط صدام داشت و هیچ یک از سازنده های موشک از فروش آن به ایران خودداری کردند.