نتانیاهو و نبرد سایبری جدید با ایران

ایسناپلاس – محمد رستم پور:نفتالی بنت تنها ساعاتی قبل از ترک دفتر نخست وزیر اسرائیل برای همیشه و ساعاتی پس از حمله سایبری به کارخانه فولاد خوزستان و مبارکه ایران، در مراسم هفته سایبری دانشگاه تل آویو گفت که اسرائیل به دنبال او نیست. برای ویرانی تهران، اما اگر تهران ظالم است، سرعتش را کم کن، جواب می گیری. یا مخفیانه یا سایبری. بنت در کمتر از 13 ماهی که کابینه شکسته و شکننده اسرائیل را رهبری می کند، از تهدیدات سایبری مصون نمانده است. از نفوذ به دوربین های شهری تل آویو گرفته تا هک اطلاعات اولیه گردان رزمی رژیم موسوم به «گردان آلفون» و البته حمله همه جانبه به سایت های وزارتخانه های حیاتی رژیم. اما بنت ناخواسته به موضوعی اشاره کرد که فصل جدیدی در درگیری سایبری بین ایران و اسرائیل را نشان می دهد. او در مورد نیابت های سایبری ایران صحبت کرد. این جنبه جدیدی است که تاکنون هیچ مقامی از دشمنان ایران به آن اشاره نکرده است. آیا اسرائیل آنطور که ادعا می کند با رویارویی سایبری با ایران کنار خواهد آمد؟ سوال اول این است که آیا سازمان و ساختار آماده شده برای این رویارویی می تواند ایران و به تعبیر بنت، نمایندگان ایران را شکست دهد؟

اهمیت جایگاه نخست وزیر در هماهنگی سایبری

عرصه سایبری برای رژیم صهیونیستی تنها پشتوانه عملیات اطلاعاتی و نظامی نیست. سایبر به عنوان یک استخر ظرفیت نوآوری و لانه سرمایه گذاری عمل می کند که هم جنبه امنیتی و هم بعد سیاسی دارد. بنابراین در ساختار و ترکیب سایبری رژیم صهیونیستی علاوه بر جنبه های امنیتی، باید به جایگاه نخست وزیر به عنوان هماهنگ کننده، برنامه ریز و مجری در عین حال نگریست. هرگونه ناآرامی سیاسی و هرج و مرج مدیریتی چالش هایی را برای دفتر نخست وزیر ایجاد می کند که مسائل سایبری را در اولویت قرار می دهد. اتفاقی که عملا در پنج سال اخیر رخ داده و نوعی بی ثباتی سایبری را برای رژیم صهیونیستی به همراه داشته است.

اداره ملی سایبری اسرائیل (INCD) مستقیماً تحت نظارت دفتر نخست وزیر اسرائیل فعالیت می کند. کافی است از اهمیت موضوع بدانیم که «شین بت» یا «شاباک» مسئول امنیت داخلی سرزمین های اشغالی، موساد و کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل، تنها سه سازمان دیگری هستند که زیر نظر آن فعالیت می کنند. دفتر نخست وزیری و سایر نهادها و نهادها در کابینه رژیم صهیونیستی هستند، کار تقسیم شده است. سیاست گذاری و اجرای سایبری دفاع سایبری رژیم صهیونیستی و همچنین تامین امنیت سایبری این رژیم در این دفتر صورت می گیرد. بخش دفاع سایبری نظامی به عنوان زیرمجموعه نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) تعریف می شود.

با این توضیحات نخست وزیر، او اولین فرد در تصمیم گیری، سیاست گذاری و مدیریت ساختار سایبری رژیم صهیونیستی است و اوست که باید از ظرفیت بخش فناوری غیرنظامی این رژیم برای خدمت استفاده کند. اهداف نظامی و امنیتی ارتش اسرائیل به دلیل محدودیت های ارضی رژیم و همچنین هرگونه موانع یا موانعی مانند عدم سرمایه گذاری رژیم در بخش استارت آپ یا مهاجرت فناوران از اسرائیل به سایر کشورها یا رسوایی های امنیتی پگاسوس به شدت به فناوری وابسته است. علیه روزنامه نگاران و روزنامه نگاران در قالب مخالفان سیاسی دولت ها به طور گسترده توازن بخش های سایبری نظامی و غیرنظامی اسرائیل را مختل می کند. کافی است بدانید 20 درصد از سرمایه گذاری های امنیت سایبری جهان به شرکت های اسرائیلی می رسد.

ساختار سایبری رژیم صهیونیستی در یک نگاه

دو تغییر مهم در حوزه درگیری سایبری ایران و اسرائیل

را هدف‌گیری مدنی و اجتماعی: جنگ سایه‌ای که از سال 2010 با اختلال سایبری استاکس‌نت برای از کار انداختن سانتریفیوژهای هسته‌ای نطنز ایران تشدید شده است، اکنون پس از یک سری درگیری‌های مداوم معنای جدیدی پیدا کرده است. اخلال سایبری در سیستم توزیع سوخت ایران که به نقل از نیویورک تایمز به نقل از دو مقام امنیتی آمریکایی، کار اسرائیل است؛ از سوی دیگر، حملات زیرساختی به چندین وزارتخانه رژیم صهیونیستی را می توان مرتبط با ایران دانست. هکرها دولت؛ حملات سایبری جای خود را به خدماتی مانند هک اطلاعات گروه های دوستیابی در یکی از شبکه های اجتماعی رژیم یا هک دوربین های شهری در دو پایتخت رقیب داده است.

در واقع در دور جدید حملات، ساکنان سرزمین های اشغالی و شهروندان جمهوری اسلامی با اختلال در خدمات و یا سرقت اطلاعات آنها مواجه می شوند. این تغییر مهم، درگیری سایبری را به ابزاری برای ایجاد هرج و مرج، ایجاد نارضایتی اجتماعی و تهدید مقامات امنیتی تبدیل می‌کند و البته راه را برای بسیاری از هکرها با توانایی‌های مختلف به روی درگیری باز می‌کند. به عنوان مثال می توان به حمله سایبری به یک شرکت فولادسازی اشاره کرد که به نظر می رسد کار هکرهای دولتی رژیم صهیونیستی باشد یا حمله به شرکت های بیمه و ارائه دهندگان اینترنت اسرائیلی که باعث اختلالات محدود شد. همان چیزی است که شرکت امنیت سایبری «چک پوینت» نیز بیان می کند و می گوید چگونه می توانند به هزاران شرکت خصوصی کوچک که اطلاعات زیادی در مورد شهروندان ایرانی و ساکنان سرزمین های اشغالی دارند حمله کنند.

ب آنها در تلاشند تا یک اجماع جهانی بر اساس منافع مشترک اقتصادی ایجاد کنند

همانطور که رئیس اداره ملی سایبری رژیم صهیونیستی پس از حملات سایبری شدید علیه زیرساخت های این رژیم در اسفندماه سال گذشته، از ضرورت همکاری بین المللی برای مقابله با حملات سایبری صحبت کرد و همانطور که رژیم صهیونیستی در تلاش های ناموفق در الف. خیابان مرسر برای اینکه رومانی، بریتانیا و ژاپن را در مقابل ایران صف آرایی کند، رژیم صهیونیستی متوجه شد که نمی تواند ایران را در منطقه منزوی کند یا مانع پیشرفت استراتژیک ایران در قدرت تکنولوژیکی شود یا حملات امنیتی به همین دلیل است که از یک سو به دنبال ایجاد تهدید سایبری ایران برای بسیاری از بازیگران منطقه و به ویژه کشاندن اعراب خلیج فارس با ایران و از سوی دیگر بازتاب تروریستی است. قدرت سایبری ایران مانند دانش هسته ای او.

در نتیجه باید گفت که انتخاب نخست وزیر رژیم بیش از آنکه سیاسی باشد، اساسی است. موسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل (INSS) در ده ها مصاحبه با محققان، کارشناسان و مقامات امنیتی رژیم صهیونیستی ارزیابی جامعی از تهدیدات اصلی این رژیم ارائه کرده است. ارزیابی این موسسه نشان می دهد که در تمامی تهدیداتی که موجودیت اسرائیل را تهدید می کند، یعنی «ایجاد ائتلاف منطقه ای سیاسی-اقتصادی علیه رژیم صهیونیستی»، «گسترش سلاح هسته ای در غرب آسیا»، «نفوذ» و دقیق و موشک باران جامع سازه های شهری و سامانه های پدافندی رژیم صهیونیستی ایران و وابستگان آن، «انزوای حقوقی، اقتصادی و هویتی رژیم صهیونیستی» و در نهایت «تفرقه، نزاع و فروپاشی اجتماعی فضای داخلی رژیم صهیونیستی»، سایبری نقش تعیین کننده و اساسی دارد سایبر مرز ندارد و دانش محبوس نمی شود، حتی اگر کسانی که خواهان این مهار و حبس هستند با مخوف ترین آژانس های امنیتی جهان و مجهزترین ارتش های نظامی جهان همکاری کنند.

انتهای پیام