از قهرمانان ملی تا دشنام های ضد ملی

همانطور که من این یادداشت کوتاه را می نویسم، عربستان سعودی 2-1 مقابل آرژانتین پیروز شد تا اولین شگفتی جام جهانی 2022 را رقم بزند، همان آرژانتینی که مردم در سال 2014 با شکست 1-0 ایران به آن علاقه داشتند. خیابان ها پر آب شد، البته نه به خاطر پیروزی حریف! اما به خاطر عملکرد پرافتخار تیم ملی ایران.

کوپر در جای دیگری از کتاب “فوتبال علیه دشمن” می گوید: “وقتی یک بازی برای میلیاردها نفر مهم می شود، دیگر نباید آن را فقط یک بازی دید، فوتبال هرگز فوتبال نیست، بلکه ورزشی است که جنگ می کند. اکنون. ، کیست که در جنگ بین کشور و کشور دشمن، واقعاً به اردوگاه دشمن می گریزد و برای شکست کشورش دعا می کند!؟

عربستان سعودی که امروز آرژانتین را شکست داد یکی از بدترین کشورهای جهان از نظر دموکراسی است که حتی اساساً مفهوم انتخابات را نمی شناسد و تا چند سال پیش زنان حتی اجازه رانندگی نداشتند. کشوری که مخالفان سیاسی خود را می نویسد و می سوزاند (پرونده خاشقجی)، اما آیا کسی به بازیکنان تیم عربستان برای حضور در جام جهانی یا دیدار با بن سلمان توهین می کند؟

کشور شکست خورده امروز، یکی از غول های فوتبال جهان، آرژانتین برای اولین بار در سال 1978 با دانیل پارسارلا افسانه ای که یکی از بدنام ترین دیکتاتورهای آمریکای جنوبی در تمام دوران بود، قهرمان جام جهانی شد. ، جام جهانی در اوج مبارزات ویدلا و حریفان برگزار شد و او به سختی حریفان خود را سرکوب کرد که در تاریخ سیاسی آمریکای جنوبی به جنگ کثیف معروف شد اما فوتبالیست های آرژانتینی همچنان به وظیفه حرفه ای خود عمل کردند. ; فوتبال برای شهرت و نام کشور است و اتفاقاً قهرمان جهان شد.

در سال 1982، ژنرال های آرژانتینی تحت سلطه بریتانیا به جزایر فالکلند در اقیانوس اطلس جنوبی حمله کردند تا از توجه و اعتراضات عمومی جامعه داخلی آرژانتین بکاهند (آرژانتین ادعای ارضی نسبت به این جزایر دارد)، اما انگلیس به سختی آنها را شکست داد و حتی آنها نیز رهبری کردند. آنها را در آرژانتین، دیکتاتوری نظامی ژنرال گالتیری سرنگون شد.

اما در جام جهانی 1986 مکزیک، آرژانتین انتقام جنگ از انگلیس را از دیکتاتورهای نظامی آرژانتین گرفت و مارادونا با دو گل و یک توپ دستی شاهکار انگلیس را تکمیل کرد. توسط پیتر شلتون انگلیسی و آن را «دست خدا» نامید. مشخص شد که او علناً اعلام کرد که دست خدا انتقام جنگ فالکلند است.

در بازی جام جهانی فوتبال 2022 ایران و انگلیس دیدم که تعدادی از هموطنانم طرفدار انگلیس هستند و برای پیروزی این تیم لحظه شماری می کنند و این تیم را تشویق می کنند. در صد سال اخیر تنها دو بار در جنگ جهانی اول و دوم در اشغال نظامی ایران حضور فعال داشته است.

دقیقاً چهار سال و پنج ماه پیش در تابستان 2018 و در جام جهانی روسیه تقریباً همان اعضای تیم فوتبال ایران قهرمان کشورشان شدند و اسپانیایی ها، پرتغالی ها و پرتغالی ها را دراماتیک کردند. مراکش در خیابان ها و فضای مجازی محبوب بود. روسیه میزبان بزرگی بود و تیم ملی ایران یکی از میهمانان بزرگ و برجسته جام جهانی 2018 بود اما پس از 4 سال روسیه به بازیگر بدی در عرصه جهانی تبدیل شده است. تیم ملی ایران هم در بین برخی از مردم خودش تبدیل به شخصیت بدی شده است.شخصیت بد صحنه داخلی شده و مستحق بدترین توهین هاست!

شاید تغییر افکار جهانی در مورد روسیه تا حدودی درست باشد اما ناعادلانه به تیم ملی ایران بدگویی شده و به واقع شایسته ترین و با استعدادترین فرزندان خاک و خاک هستند. که با تلخی و مصیبت فراوان به بزرگترین استادیوم های زیر صفر دنیا رسیدند و در تیم ملی خود دچار آسیب های جدی شدند (بینی شکسته و خون آلود بیرانوند در بازی دیروز) امروز مورد هجوم عده ای قرار گرفتند که برخی از آنها برای کشورشان خشت هستند. قبول نشدم

از فوتبالیست ها به ویژه از بازیکنانی که به حرفه خود ادامه می دهند نباید انتظار کار سیاسی و فعالیت سیاسی داشت و این افراد به خوبی برای فوتبال تربیت شده اند، نه تحصیلات سیاسی دارند و نه مهارت های سیاسی و نه از نظر سنی. آنها به بلوغ کار سیاسی می رسند و ورودشان به این گونه مسائل اساساً اشتباه است، اکثر بازیکنان از سال های نوجوانی در محیط های منزوی، اردوهای باشگاهی و ملی حضور داشته اند و تنها انتظار از آنها این است که بهترین فوتبال را انجام دهند. از توانایی آنها

بعد از حرفه ای بودن فوتبال، اگر درس سیاسی و اجتماعی می خواندند و وارد این عرصه می شدند که نقطه ورود است، اما با تحصیلات ابتدایی و کلاس پنجم، نوشتن مانیفست سیاسی از همه چیز خنده دارتر است!

نه در تاریخ یادم می آید و نه جایی خوانده ام که یک فوتبالیست در جام جهانی کار سیاسی جدی انجام داده باشد و این انتظار از جوانان ایرانی هم بی معنی است.

چهار سال پیش دماغی به داد دروازه بان تیم ملی ایران آمد و او پنالتی رونالدو را گرفت (خود بیرانوند شوخی کرد) و قهرمان آن سال شد اوج خونین آن پس از ضربه خودش گویای این است: چرا ما عذاب می کشیم. این دردها چرا اینقدر ناسپاسی؟

کشور اخیراً درگیر اتفاقات تلخی بوده و کسی منکر آن نیست، اما هدف قرار دادن وحدت ملی به جز این شکست شش دو برابر انگلیس نتیجه ای در بر نداشته و انگلیس با این امر خسارات و ضررهای زیادی را به کشور ایران وارد کرده است. تاکتیک با هدف قرار دادن وحدت ملی ما، آسیب های آن هنوز در تاریخ کشورمان محسوس و آشکار است و در نهایت این ضایعه به نام ایران ثبت شد و نه شخص یا جریان دیگری.

*دکترای روابط بین الملل، مدرس دانشگاه و مدیر گروه مطالعات مناقشه و همکاری خاورمیانه پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه

6565