هنر و فرهنگ

پیام تسلیت رئیس فرهنگستان علوم درپی درگذشت سایه

رضا داوری اردکانی «سایه» را شاعر مردم می بیند و در رثای خود می گوید: شاعر که می میرد، زبان ماتم می گیرد. پس امروز یکی از ایام سوگواری زبان فارسی است.

به گزارش رویداد برتر، رئیس فرهنگستان علوم در یادداشتی در پی درگذشت امیرهوشنگ ابتهاج نوشت:

“بقیه

اکراه و راحتی

صبح امروز شاعر بزرگ معاصر هوشنگ ابتهاج متخلص به ه.ش سایه در سن 95 سالگی دار فانی را وداع گفت و به گنجینه کلام خود پایان داد.

شاعر کیست و چه می کند؟ مردم پاسخ این سوال را می دانند، اما همه نمی توانند همیشه آن را بگویند.

اگر شاعران در نزد انسان عزیزترین مردم هستند، به این دلیل است که گشاینده افق زندگی، پیام آور عشق و دوستی هستند و اگر نبودند، شاید مردان تاریکی را تحمل نمی کردند. بارها و به همین دلیل است که همه برای مرگ یک شاعر سوگوارند.

هر سن و سالی که بودیم، خالی از لطف نبود. نسل ما سعادت داشت که در عصر درخشش شعر فارسی زندگی کند. اگر این دوره را نمی توان در چهار قرن عصر اول شعر فارسی قرار داد، قطعاً ششصد سال بعد از حافظ تا عصر مشروطیت، دوران کرامت گفتار و شعر فارسی است و از این رو باید این نسل راضی باشد. و خوشحال از اینکه در مصیبت ها و گرفتاری ها و شاعران را در کنار هم در شکست ها دید و در پناه شعرشان آرامش یافت.

امروز در سوگ درگذشت شاعری که یکی از بزرگترین شاعران و شاید بهترین غزلسرای زمان خود بود، سوگواری می کنیم. با اینکه خود به شهریار ارادت داشت و او را در غزل نویسی جایگاه ممتازی می دانست، به درستی که ابتهاج بیشتر از استادش غزل را به زندگی مردم پیوند می داد.

ابتهاج شاعر مردم بود. این بدان معنا نیست که او شعر سیاسی می گفت. شاعر ممکن است متعلق به یک ایدئولوژی معمولی و رسمی باشد، اما شعر چیزی فراتر از ایدئولوژی است و از جای دیگری می آید.

شعر زبان مردم است. وقتی شاعر می میرد، زبان ماتم می گیرد. پس امروز یکی از ایام سوگواری زبان فارسی است.

فقدان این شاعر را به همه دوستان زبان و ادب فارسی در سراسر جهان تسلیت می گویم. حیف است که شاعر دیگر با ما حرف نمی زند، اما گنجینه گرانبهای کلامش، مایه آسایش و آرامش مردمان نسل حاضر و آینده است.

رحمت بیکران خداوند بر او باد که شعر و کلامش رحمت و مهربانی بود».

امیرهوشنگ ابتهاج ملقب به شای در 15 اسفند 1306 در رشت به دنیا آمد. این شاعر اولین اثر خود را در سال 1325 با عنوان «نخستین ترانه ها» منتشر کرد. از دیگر آثار او می توان به «سراب»، «سیاه مشق»، «بلبل»، «زیمین»، «نامه هایی از یلدا»، «شب تا صبح یلدا»، «سدر خون خاطره» و… اشاره کرد. معروف ترین آهنگ او «ارغوان» است که در قالب آثار موسیقایی نیز عرضه شد.

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا