ترامپ، کوبایی تبار را وزیر خارجه می کند، در مجلس ایران گیر داده اند به ظریف!

به گزارش رویداد برتر مهرداد خدیردر یادداشتی در عصر ایران نوشت: جلسه غیر علنی مجلس شورای اسلامی که قرار بود امروز سه شنبه ۲۹ آبان در آن گزارش کمیسیون اصل ۹۰ دربارهٔ میزان انطباق انتصاب محمد جواد ظریف به معاونت راهبردی با قانون مشاغل حساس قرائت شود لغو شده ولی اگر آقای قالیباف نخواهد یا نتواند تحرک خاصی انجام دهد ممکن است فردا یا روز دیگر جلسه تشکیل شود تا عملا اگر موفق شوند به شعار وفاق رییس جمهور پزشکیان پشت پا بزنند. هر چند این احتمال که رییس مجلس پا در میانی کند و جلسه منتفی شود محتمل است اما این یادداشت فراتر از این قضیه است. 

   به این خاطر است که کل همتِ جماعتی شده این که به رئیس جمهوری گیر دهند که چرا وزیر پیشین امور خارجه را به معاونت راهبردی ریاست جمهوری منصوب کرده است و دو گناه نابخشودنی یا جرم بر این کار مترتب دانسته و برشمرده اند:

   اول این که چرا رییس جمهوری معاونت جدیدی تاسیس کرده است . شاید هم تقصیر ندارند. چون از نظر اینها رییس جمهوری باید رییس تدارکات نهادهای دیگر باشد نه رییس «جمهوری» و “عالی ترین مقام رسمی کشور پس از رهبری” -مطابق تعریف قانون اساسی- و انگار نه انگار هم ردیف سران دیگر کشورهای جهان در اجلاس سران مجمع عمومی سازمان ملل شرکت می کند که نشان می دهد جایگاهی فراتر از رییس دولت دارد.

  نقد اینان در حالی است که در اصول ۱۲۴ و ۱۲۶ قانون اساسی تصریح شده رییس جمهوری می تواند معاونت های گوناگونی تاسیس کند یا از معاونین بهره مند باشد و مطابق اصل ۱۲۶ امور اداری و استخدامی هم در ید رییس جمهوری است. منتها اینها می گویند اختیار نصب معاون هم برای خود نداری یا اگر نصب کردی فرزندت نباید ده ها سال قبل در کشور متخاصم متولد و اقامت داشته باشد و مسؤول محل تولد و اقامت فرزندت هم هستی.

  درباره معاونت جدید رییس جمهوری البته پیش تر هم سابقه داشته کما این که مرحوم هاشمی رفسنجانی مرحوم نوربخش را به معاونت اقتصادی ریاست جمهوری منصوب کرد و آقای خاتمی نیز عبدالله نوری را به معاونت توسعه سیاسی و هیچ گاه هم گفته نشد رئیس جمهوری چنین اختیاری ندارد.

   اگر چه آن معاونت ها عملا نپایید و بیشتر برای حفظ وزیری بود که مجلس دستِ ردّ به سینهٔ آنان زده بود و نه معاونت اقتصادی نه معاونت سیاسی در دو دولت سازندگی و اصلاحات ساختار اداری خاصی نداشتند و در دوران دولت مرحوم رییسی هم معاون اقتصادی به بازی گرفته نشد و سرانجام کنار رفت و به جایگاه اصلی خود بازگشت و دیگر نه از اقتصاد که از فلسطین و غزه و موشک می گوید.  رئیس جمهوری حتی مطابق قانون اساسی می تواند نمایندگان ویژه منصوب کند. بنا براین از این طریق نمی توانند پزشکیان را سرزنش کنند. 

  جرم دوم که روی آن مانور می دهند این است که مطابق قانون مشاغل حساس نباید فردی که فرزند او تابعیت کشور متخاصم را هم دارد واجد جایگاه والایی شود و به این اعتبار بر رئیس جمهوری خرده می گیرند که چرا آقای ظریف را منصوب کرده در حالی که فرزند او متولد آمریکاست و به تبع آن واجد کارت اقامت. این در حالی است که در آن زمان مأموریت دیپلماتیک داشته و نمی دانسته ۴۰ سال بعد چنین قانونی تصویب می شود که به دنیا آمدن فرزند در آمریکا جرم باشد و گرنه همسر باردار خود را به تهران یا اصفهان یا خوانسار می فرستاد تا در آنجا وضع حمل کند و همان جا و نه در ینگه دنیا نور دیده دیده به دنیا بگشاید.

  در آن زمان همه جا صحبت از دکتر مصطفی چمران بود که همسر اول و فرزندان او آمریکایی بودند. نه ایرانی متولد آمریکا که اصلا آمریکایی شده بودند ولی جرمی بر او بار نشد و معاون نخست وزیر و وزیر دفاع ملی و نمایندۀ امام در شورای عالی دفاع و نمایندۀ تهران در مجلس شورای اسلامی هم بود و حتی حضور او در هیات مذاکره کننده با زیبگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی کارتر در الجزایر در کنار مهندس بازرگان و دکتر یزدی و محمد مجتهد شبستری هم موجب نشد بر او انگ بزنند.

  به هر رو چنین قانونی در مجلس انقلابی تصویب شده و کار اصول گرایی رادیکال هم پی گیری امور سلبی است نه ایجابی و از بام تا شام در کار دیوار کشی اند.

   می توان درباره کمیسیون اصل ۹۰ نوشت که قرار بود حکم زنجیر نوشیروانی را داشته باشد و مرجع تظلم خواهی مردم باشد تا مطابق اصل ۹۰ قانون اساسی چنانچه از روند امور در مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه شکایتی دارند در کمیسیون مطرح کنند و اکنون دل مشغول موضوعی دیگرند.

  به یاد آوریم کمیسیون اصل ۹۰ در مجلس ششم چه نقشی ایفا می کرد و تا چه حد مرجع و ملجأ شده بود و حالا کار کمیسیون اصل ۹۰ این شده تا به رئیس جمهور برای کنار گذاشتن یکی از مهم ترین نیروها و حامیان و وزنه های خود فشار بیاورند تا جواد ظریف را کنار بگذارد تا شاید حالا که سعید جلیلی رئیس جمهور نشده و مجلس هم به کل وزیران پزشکیان رأی اعتماد داده و نمایندگان متمایل به پایداری بعد از سانحه ورزقان و ریاست جمهوری پزشکیان احساس سرخوردگی می کردند اصطلاحا می خواهند گلی وارد دروازه دولتی کنند که نمی پسندند تا کل پروژه خالص سازی روی هوا نرود و از این رو این موضوع را انتخاب کرده اند.

 حالا ببینید ترامپ چه کرده است. او مارکو آنتونیو روبیو را برای وزارت خارجه دولت خود در نظر گرفته که فرزند یک مهاجر کوبایی است و جدای این درون حزب جمهوری خواه هم تا همین چندی پیش رقیب خود ترامپ بوده است و اگر وزیر شود اولین لاتین تباری خواهد بود که در این جایگاه قرار می گیرد. خود ترامپ هم درباره روبیو گفته: یک مدافع قوی برای ملت آمریکا یک دوست واقعی برای متخدان آمریکا و یک جنگنده بی باک در برابر دشمنان آمریکاست. 

 نمی گویند پدر و مادر او در دوران دیکتاتوری باتیستا در کوبا مهاجرت کردند و پدر بزرگ او ویکتور گارسیا به عنوان مهاجر غیر قانونی دستگیر و محکوم به اخراج و نهایت اجازه داده شد اقامت کند. درباره پدر او البته دو روایت هست. یکی بازگشت و مهاجرت دوباره و دیگری ماندن در فلوریدا.

فرزند او البته به سنا راه یافت و حالا قرار است وزیر خارجه شود و در ایران چه می کنیم؟ به کسی که ۸ سال وزیر خارجه و امضا کننده مهم ترین و مشهورترین توافق بین المللی ایران بوده گیر داده اند چون فرزندش در آمریکا به دنیا آمده نباید معاون راهبردی رییس جمهوری شوی! انگار آمریکایی است و انگار نه انگار دبیر کل همان جبهه سیاسی که دنبال این موضوع است خود کارت سبز آمریکا ( گرین کارد/ کارت) دارد! با همان کلمات ترامپ آیا ظریف یک مدافع قوی برای ملت ایران و یک دوست واقعی برای متحدان ایران ( اگر در دنیا متخدی داشته باشیم) و یک جنگنده بی باک در برابر دشمنان ایران نیست و قبلا در برجام این را نشان نداده که جماعتی کار و زندگی و وعده زمین و طلا و یارانه را رها کرده و چسبیده اند به این قضیه تا جشن پیروزی بگیرند؟

   باید دید نوع مواجهه رییس مجلس و واکنش رییس جمهور چیست اما همین نشان می دهد چرا به تعبیر شاعر: دوره می کنیم روز را و شب را هنوز را. کما این که ماه ها وقت گذاشتند چیری به عنوان قانون حجاب تصویب کنند و حالا روی دست شان مانده چون قابلیت اجرا و زمینه و پذیرش اجتماعی ندارد. خوش بختانه رییس جمهور ابلاغ نکرده و اگر او نکند بعید است رییس مجلس هم زیر بار برود ولی وقت و انرژی مجلسیان صرف اموری می شود که گرهی باز نمی کند و گره بر گره می افزاید.

   جز این است که دو روز دیگر ظریف می تواند به توییت های ترامپ و وزیر خارجه او پاسخ دهد یا اگر به هر دلیل قرار بر مذاکره شد شال و کلاه کند؟ چرا می خواهید سرمایه ملی را بسوزانید؟

 البته تا حدی به هدف خود رسیده اند چون این رفتار با جواد ظریف سبب شده  معاون او که حالا وزیر شده هم اعتماد به نفس خود را تا اندازه ای از دست بدهد و یک روز از مذاکره بگوید و روز دیگر از میدان. فردای روزی که رییس جمهور گفت با دوستان مروت با دشمنان مدارا وزیر خارجه او هم در تلویزیون بگوید مگر می شود با دشمنان مدارا کرد تا یک وقت خدای ناکرده او را مثل رییس سابق سیبل نکنند.

 دوستی می گفت در خارج از کشور به مؤسسه ای مراجعه کردم و از سابقه و گذشته خود گفتم و مدیر مربوطه گفت: به گذشته شما کار نداریم. دلیل دعوت از شما طرحی بود که برای آینده شرکت داده بودید و شروع کرد طرح خود برای آینده را توضیح دادن و پذیرفته شد.

 توسعه محصول نگاه به آینده است و عقب گرد حاصل درجا زدن در گذشته و با مزه این که دنبال آن نفوذی یی نمی گردند که محل اقامت اسماعیل هنیه رییس دفتر شهید حماس را لو داد. دنبال کسانی دیگرند.

می گویند ملا نصر الدین پولی را در کوچه تاریک گم کرده بود و در خانه از فرزندان خود می خواست پیدا کنند!  در توجیه می گفت: کوچه تاریک است و نمی شود از رهگذران خواست به دنبال پول من بگردند. خانه اما روشن است و اهل و عیال فرمان برند و می گردند!

 آیا چون دست شان به آن نفوذی ها در کوچه تاریک نمی رسد دیواری کوتاه تر از انتصاب ظریف در فضای روشن سیاسی پیدا نکرده اند؟!

انتهای پیام